Beth is dertig, houdt geen enkel baantje lang vast en woont nog steeds bij haar ouders in. Ze houdt van de pubbezoeken met haar beste vriend Jory en eindigt regelmatig met een gigantische kater in bed.
Dan gebeurt er een auto-ongeluk waar haar zus Emmy en zwager
Doug bij zijn betrokken. Het ondenkbare is gebeurd: Beth is nu verantwoordelijk
voor haar veertienjarig nichtje, Polly en haar neefje Ted van bijna vier.
Iedereen betwijfelt of Beth wel opgewassen is tegen deze taak, Beth ook.
Al vallend en opstaand probeert ze broer en zus bij te staan
bij hun verdriet en neemt de opvoeding op zich. Haar moeder bekritiseert haar
elk moment, ze vraagt zich steeds af wat Emmy er van zou vinden en Jory heeft
een nieuwe vriendin waardoor ze minder contact hebben. Beth vraagt zich
voortdurend af waar ze toch mee bezig is.
‘Vallen en opstaan’ maakte een diepe indruk op mij vanaf de
eerste woorden. Je wordt niet rustig in het verhaal geleid, maar krijgt meteen
klappen te voelen. Het verhaal vertelt het leed, de rouw en het verplicht
doorgaan van een gezin dat alles had en nu zo diep is geraakt. Iedereen
probeert het verdriet op zijn eigen manier te verwerken.
Turner weet het verhaal erg gevoelig te vertellen, dat de
tranen over de wangen bleven stromen. Tegelijkertijd weet ze ook mooie,
ontroerende en grappige momenten goed te integreren in het verhaal. In het
echte leven heb je naast de verdrietige tijden ook mooie tijden. Het leven is
niet zwart-wit, maar grijs. Naast het leed is er ook ruimte voor blijdschap.
Zonder dat het gedwongen voelt, zijn goede en slechte momenten met elkaar
verweven.
Het verhaal is in een simpele stijl geschreven. Ik las het
ebook en weet niet of het aan de instelling lag, maar de spatie, vooral voor en
na de interpunctie, stond op de verkeerde plek. Dat leidde me toch wat af.
Ik zou ‘Vallen en opstaan’ van Sarah Turner zeker aanraden.
Een erg emotioneel maar ook hoopvol boek dat van mij 3,5 inktpotjes krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten