Stefanie heeft een drukke
baan als juriste bij een advocatenkantoor in Amsterdam. Wanneer ze hoort dat
haar tante Rosy is overleden, reist ze af naar Zeeland om de uitvaart van haar
geliefde tante te regelen en haar nalatenschap af te handelen. Stefanie wil
alles zo snel mogelijk regelen om daarna haar vertrouwde leventje in Amsterdam
weer op te kunnen pakken. Maar wanneer ze van de notaris van haar tante een
brief krijgt, heeft ze nog geen idee dat dit haar leven compleet op zijn kop
zal zetten.
Mariëtte Middelbeek kende ik
van de uiterst populaire vakantie-thrillers, die ze onder het pseudoniem Linda
van Rijn schrijft, maar die niet echt mijn ding zijn. Deze feelgood echter
klonk me heel erg leuk in de oren, en daar kreeg ik geen spijt van. Want wat
een heerlijk hartverwarmend boek vond ik dit!
Het verhaal begint wanneer de
juriste Stefanie te horen krijgt dat haar tante is overleden. De moeder van
Stefanie leeft niet meer en met haar tante had ze altijd een intense band. Al
vanaf de eerste bladzijdes had ik al meteen een klik met het personage
Stefanie. Mariëtte Middelbeek weet hoe ze aan karakter-opbouw moet doen, want
niet alleen het karakter Stefanie wordt heel mooi opgebouwd, ook de andere
personages uit dit boek kwamen langzaam voor mijn ogen tot leven.
Wat ik fijn vond aan het
verhaal was dat alles zo ontzettend realistisch aanvoelde. Geen personage is
perfect, ieder had zijn mooie maar ook wat mindere kantjes. Geen
wereldschokkende dingen, maar gewoon zoals de mensen uit je omgeving kunnen
zijn. Ik zou ook zo willen verhuizen naar het Zeeuwse dorp waar dit verhaal
zich afspeelt. Zulke dorpsgenoten wenst toch iedereen!
Naast de hoofdverhaallijn
introduceert Mariëtte Middelbeek ook verschillende kleine verhaallijnen, van
verschillende personages in het boek, die stuk voor stuk interessant zijn en
uiteindelijk ook heel mooi samenkomen. Soms zitten er wat toevalligheden in,
die ik wat minder realistisch vond, maar nergens is dat storend. Het is
tenslotte een feelgood-verhaal.
Het verhaal leest heerlijk weg
en heeft alles wat een goede feelgood nodig heeft: diepgang, een interessant
liefdesverhaal, zelfs meerdere, subtiele humor, realistische karakters en hier
en daar ook een traan-wegpink-momentje. De personages zijn innemend, soms niet
meteen maar wel als je ze beter leert kennen. Daarnaast blijft het verhaal tot
het eind toe echt boeien. Een paar kleine stukjes vond ik wat te beschrijvend
en daardoor iets saaier, maar omdat de schrijfstijl zo vlot is lees je daar ook
weer snel doorheen.
Ik heb echt van dit boek
genoten! En ja, sorry vakantiethriller-liefhebbers: van mij zou Mariëtte
Middelbeek vanaf nu alleen nog maar dit soort verhalen mogen gaan schrijven. Of
op z’n minst net zo !
4,5 inktpotje
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten