Dit is het 2e boek dat ik van Natalie lees. Eerder las ik al De blik van Medusa, en die smaakte beslist naar meer. In deze kruik van Pandora bespreekt Natalie 10 verschillende heel bekende Griekse Mythen en wederom kiest ze daarbij een vrouwelijk uitgangspunt.
Als ik begin te lezen ontdek ik vrijwel meteen mijn eigen ‘fout’,
haar boek De blik van Medusa was namelijk geschreven als roman, maar dit boek
is een non-fictie boek. Het belicht elke mythe zoals die oorspronkelijk was en
zoals die soms door de jaren heen werd herschreven. Dus meer als een soort
geschiedenisboek. Verschillende dichters maakten verschillende versies,
kunstenaars creëerden verschillende beelden/schilderijen en ook wij kijken er verschillend
naar ten opzichte van de tijd waarin ze werden geschreven.
‘Uiteraard is elke versie van een mythe even geldig
als een andere, maar de rol van vrouwen wordt met geestdodende regelmaat
geminimaliseerd. En dat is koren op de molen van degene die liever geloven dat
deze verhalen altijd zo zijn geweest.’
Nu moeten we natuurlijk wel de mythen blijven zien in het
tijdsbeeld waarin ze ontstonden, in een tijd waar de rol van vrouwen minimaal
was en ze er eigenlijk ook niet echt toe deden. Des te leuker zijn de
vergelijkingen die Natalie ons laat zien tussen de oude mythen en de
hedendaagse tijd.
Één mooi voorbeeld van Natalie is bijvoorbeeld de mythe van
Medusa, zij werd pas veel later een boegbeeld voor de me-too beweging. Was daar
eerst het prachtige bronzen beeld van Benvenuto Cellini, door hem gemaakt rond
1545-1554, die de Griekse held Perseus laat zien in een uitermate wreed
tafereel. Inmiddels is daar een antwoord op gekomen. Een al even prachtig bronzen
beeld van Luciano Garbati dat een wonderlijk mooie naakte Medusa toont, verre
van monsterlijk, met prachtig en weinig angstaanjagend slangenhaar dat in mooie
dreadlocks rond haar schedel ligt. Zij heeft net het hoofd van Perseus
afgehakt. Medusa was, voor wie de mythe nog niet kent, een beeldschone jonge
sterfelijke vrouw die werd verkracht door de god Poseidon in de tempel van de
godin Athene. Athene die op haar beurt niet bepaald leed aan enige vorm van
vrouwelijke solidariteit, straft niet Poseidon voor het onteren van haar tempel
(?) maar straft daarvoor de verkrachte Medusa door haar mooie krullende haar te
veranderen in een bos gifslangen. Haar aanblik werd zo vreselijk dat het elk
levend wezen deed verstenen alleen door haar aan te kijken. Medusa wordt echter
liefdevol opgenomen door 2 Gorgonen zusjes, zij als monster hadden geen last
van haar aanblik, waarna ze gedrieën teruggetrokken verder leefden in een grot
ergens aan de Griekse kust. Ze was dus voor niemand een gevaar en niemand had
iets van haar te duchten zolang ze maar op afstand bleven. Waarom moest Perseus
dan zo nodig haar hoofd afhakken? En dan ook nog eens terwijl ze sliep?
Een andere en evenzo boeiende vergelijking van Natalie is
die van de mythe over Medea en het nummer Hold up van Beyonce. En zo staat het
boek dus vol met vergelijkingen. Een boeiend en prettig geschreven boek dat
meer inzicht verschaft aan degene die interesse heeft in het ontstaan en de
verklaring van de Griekse Mythen, waarbij de nadruk ligt op de vaak
onderbelichte rol van vrouwen. Achteraf las dit non-fictie boek dus heel
prettig en miste ik niet dat het niet was geschreven in roman-vorm. Bovendien
nodigde het mij weer eens uit om wat extra kennis te vergaren d.m.v. Google en
Wikipedia, want hoe oud zijn die Griekse Mythen nu eigenlijk…
Ik geef het 4 Inktpotjes.
Karin K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten