Dracul is in feite een prequel op de beroemde klassieker Dracula van de Ierse auteur Bram Stoker. Wat was nou in feite de aanleiding die Bram zijn Gothic Novel Dracula in 1987 heeft doen schrijven?
‘Voor allen die weten dat monsters bestaan.’
Dracula wordt ten onrechte vaak ‘afgedaan’ als een horror
klassieker. In mijn ogen ten onrechte want het is alles behalve gruwelijk, veel
meer is het een roman met een bij tijd en wijle zelfs behoorlijk zoetsappig
liefdesverhaal. Het werd de grondlegger voor de hedendaagse Gothic Novel en inspireerde
veel huidige auteurs van spookverhalen maar ook die van andere genres.
Dacre Stoker is familie van Bram, hij is de achter-achterneef,
en samen met J.D. Barker schreven ze dit Dracul waarvan er nu eindelijk een
Nederlandse vertaling is verschenen.
Het begin van het boek kenmerkt zich bijna als een soort
familiegeschiedenis: De geschiedenis van de familie Stoker waarvan vader en
moeder, behoorlijk vooruitstrevend voor die tijd, beiden werkten. Ze hebben op
dat moment 5 kinderen, 4 jongens en een meisje, waarvoor ze de hulp hebben
ingeroepen van Nanna Ellen Crone. De jonge Bram, dan op een leeftijd van 7
jaar, is namelijk een ziekelijk jochie dat veel verzorging nodig heeft. Zijn 1
jaar oudere zusje Mathilde houdt hem vaak gezelschap op zijn zolderkamertje als
hij weer eens bedlegerig is. Het is zijn zusje die op een gegeven moment
argwaan krijgt jegens Nanna Ellen. Soms blijft Ellen nachtenlang weg, maar
zodra ze weer terugkomt is ze altijd zorgzaam en lief, en omdat er geen
vervangster voor handen is sluiten de ouders node de ogen voor het alsmaar
vreemder wordende gedrag van haar. Bovendien zijn er een aantal alarmerende sterfgevallen
in hun omgeving te betreuren en Mathilde en Bram willen er het hunne van weten.
Ze besluiten stiekem op onderzoek te gaan. Iets wat ze achteraf gezien beter
niet hadden kunnen doen…
Dracul is een mooie, beeldende en verhalende geschiedenis
die wellicht af en toe wat gruwelijke fragmentjes heeft maar over het algemeen
wegleest als een mooie spannende roman. Vooral wat betreft het 1e
deel. Vanaf het 2e deel versneld het verhaal wel wat meer, totdat er
uiteindelijk een climax volgt die vol actie is en waarin ook meer creepy
elementen zijn verwerkt.
Wat ik heel boeiend vond is dat er met dit verhaal een ander
verhaal is verweven, namelijk die van de Ierse volksvertelling (mythe) van de
Dearg-Due. Iets wat ik direct heb opgezocht op internet. Verder komen er
meerdere bekende Dracula-plaatsen in voor zoals Whitby en het ruige Walachije.
Plaatsen die mijn zin in dit avontuur alleen maar nog meer versterken.
Ook heeft het, net als Bram Stokers Dracula, een opbouw die
bestaat uit dagboekfragmenten, een paar krantenartikelen, aantekeningen van een
paar personages en diverse brieven. Er wordt steeds geschakeld in tijd maar dat
is boven elk hoofdstuk duidelijk aangegeven. Deze opbouw leest erg vlot weg en
zorgt er voor dat je continue de aandacht houdt en het je blijft boeien.
De opbouw is verder langzaam, beeldend en verhalend met een
versnelling dichter naar het einde toe. Het leest bijna als zijnde waar gebeurt,
dat is het natuurlijk niet… of misschien toch?
Na het ook zeer boeiende nawoord, waarin Dacre Stoker en
J.D. Barker vertellen hoe en met welke middelen ze deze roman/thriller konden
schrijven, restte mij nog 1 vraag. Maar welke zal dat zijn…?
Ik geef het 4 dikke Inktpotjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten