Een boek met een plot dat bij mij voor de nodige herkenbaarheid zorgde: Het is 1980. De dan 16-jarige Sasja weet ternauwernood te ontsnappen aan de ME bij een hardhandige ontruiming van hét meest beruchte kraakpand in Amsterdam. Ze wordt gered door de eveneens 16-jarige Chris(tina) die ze al van school kent. Deze gebeurtenis is echter de aanleiding en de start voor een vriendschapsband die alsmaar dieper en hechter wordt, totdat…
Ik was zelf 17 in 1980, ben opgegroeid in Amsterdam te
midden van krakersrellen, ME, stop de neutronen bom, demonstraties en geen
woning-geen kroning, maar ik had vanaf juni 1980 al wel een goede en vaste
baan. Bij een werkgever overigens waar de kogelgaten in het raam zaten, vlak boven
het hoofd van mijn toenmalige collegaatje en wat een erfenisje bleek te zijn
van, jullie raden het al, één van die beruchte krakersrellen luttele maanden
daarvoor.
Het verhaal sprak mij dus bij voorbaat al aan, maar toch
stoppen hier de verdere overeenkomsten. Lieve Chris is een boeiend
coming-of-age boek over de innige vriendschapsband van de jonge Sasja en de
even jonge Chris. Elk met haar eigen bijzonder drukke seks leven vol van
veelvuldig wisselende contacten met zowel mannen en vrouwen en dat overigens
heel gewoon en geaccepteerd werd in de kringen waarin de 16-jarige meiden dan
vertoeven. Dit laatste is duidelijk een groot verschil met mijn jaar 1980, en trouwens
ook de directe jaren daarna, waarin het niet zo geaccepteerd was als je op je
16e een seks leven met wisselende contacten had en al helemaal niet met je
eigen sekse, laat staan met beide seksen en nagenoeg tegelijkertijd. Haha, maar
dat doet verder niets af aan het leesplezier, het geeft mij alleen maar het
gevoel dat dit niet echt over 1980 gaat maar wellicht toch ietsje later waarin
bepaalde dingen meer geaccepteerd werden.
Het begin van het boek gaat voornamelijk over verliefdheden
en uitgaan, een gedeelte dat ik zelf iets minder vond, maar het wordt interessanter als daar ineens
de ouders van één van hen gaan scheiden en de dochter op een nogal plotselinge
manier gedwongen wordt volwassener in het leven te staan. Ze neemt, wellicht
uit nood maar toch uit zichzelf, de verantwoording en zorg over voor haar jongere
broertjes omdat de moeder in kwestie besluit voor zichzelf te kiezen, ze heeft een
nieuwe lover en de verloren bloemetjes worden alsnog eens flink door mama buiten
gezet. De vriendschap tussen Sasja en Chris blijft ook dan hecht en de steun
die ze bij elkaar vinden blijkt enorm, toch voel je als lezer dat het verhaal
afstevent op een flinke wending…
Sabine en Antoinette hebben met lieve Chris een vlot lezende
roman geschreven die in aanvang een niet alledaagse insteek heeft, namelijk die
van de Amsterdamse krakersrellen, maar dat later meer over de ontwikkeling en
de vriendschap van de jonge meiden gaat.
Het boek schakelt geregeld tussen de gebeurtenissen uit die
beging 80-er jaren met een moment zo’n 40 jaar later dat beide dames zelf
volwassen zijn, gesetteld, een baan, kinderen etc. In feite zijn het
terugblikken naar die jaren en hun diepe vriendschap. Daar is een aanleiding voor
maar lang blijft deze onbekend voor de lezer.
Wat extra leuk is, trouwens, is dat er achterin het boek (en
dat is wat jammer want dat had beter voorin kunnen staan) een QR code is
opgenomen voor de Spotify-lijst Lieve Chris die weer goed is voor maar liefst
11 uur aan jaren ‘80 muziek. Ik zag het gelukkig na ongeveer het 1e
hoofdstuk, omdat ik naar achteren aan het bladeren was, maar hoeveel mensen
zullen daar pas helemaal op het einde achter komen… of misschien wel helemaal
niet.
Al met al een leuk en boeiend boek met een vrij
feministische kijk op het (niet zo)alledaagse leven.
‘Een vrouw zonder man is als een vis zonder fiets.’
Ik geef het 3,5 Inktpotjes.
Karin K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten