Wat een geweldige psychologische page-turner is 'De duw'.
Blythe O'Connor is moeder maar worstelt enorm
met deze verantwoordelijkheid. Haar verleden was niet eenvoudig en hoewel ze
alles voor haar dochter Violet doet kampt ze met schuldgevoelens en nare
gedachten. Het lijkt alsof ze niet in staat is om van haar dochter te houden.
Wanneer ze bij haar man Fox aan de alarmbel
trekt wordt haar roep om hulp genegeerd en wordt zij zelf als de schuldige
gebrandmerkt.
Wanneer ze een zoontje krijgt blijkt ze wel
in staat te zijn om van dit kind te houden. Waarom lukt het dan niet tussen
haar en Violet?
‘De duw’ is een ongelooflijk knap psychologisch
verhaal over vermoedens, de invloed van het verleden en een voortdurend gevecht
om de goede moeder te zijn.
Is de liefde die ontbrak in Blythe haar jeugd
de oorzaak of is er iets duisterders aan de hand?
Deze psychologische roman met thrillerallures
werpt een ander licht op het moederschap. Door drie perspectieven wordt
aangetoond dat moeder zijn zeker niet altijd rozengeur en maneschijn is. ‘De
duw’ is donker en rauw. Dit boek toont me vooral de gedachten en gevoelens van
Blythe, maar ook het verhaal van haar moeder en grootmoeder wordt verteld.
Blythe haar verhaal start met een
onheilspellende proloog die me dadelijk het verhaal intrekt. Verwaarlozing,
rouw, depressie, mentale problemen en eenzaamheid zijn thema's die verweven
zijn in dit boek. Door de onderhuidse spanning die vanaf het begin voelbaar is
blijf ik lezen totdat het boek uit is.
‘De duw’ gaat ook over vaders die weinig
aanwezig zijn. Deze personages schuiven het grootste deel van de opvoeding in
de schoenen van de moeder of laten zich door hun kind manipuleren.
‘De duw’ graaft diep en toont aan hoe
ingewikkeld het kan zijn om van je kind te houden. Het is een tocht op zoek
naar de waarheid maar zeker ook naar nieuwe kansen, geluk en liefde.
Deze roman toont ook aan wat de gevolgen
kunnen zijn als de waarheid verborgen blijft en de klokkenluider niet geloofd
wordt. Of is wie aan de alarmbel trok zelf gek?
Ashley Audrain speelt in haar weergaloze
debuut voortdurend met de waarheid en doet me mee twijfelen en soms zuchten met
de acties van Blythe.
Een boeiende vraag die 'De duw' opwerpt is of
psychische problemen doorgegeven worden over verschillende generaties heen. Is
je opvoeding bepalend voor hoe je het moederschap opneemt of staat dit los van
elkaar?
‘De duw’ is een pijnlijk maar ook spannend
verhaal over emoties en trauma's. Het boek snijdt zware thema's aan maar deze
psychologische roman leest als een trein en voelt nooit te beladen aan. 'De
duw' raakt, confronteert en prikkelt.
Dit is een indrukwekkend verhaal dat nog lang
blijft hangen.
‘De duw’ laat de roze wolk van moeder zijn
veranderen in een donderwolk.
5 Inktpotjes
Door Fany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten