Intiem en intens
‘De nachtegaal’ is het eerste deel in de
eilandmoordenreeks met Hanna Duncker in de rol van rechercheur.
De eerste bladzijde start met ‘De laatste dag’ van een
personage. Wie dat personage is wordt vrij snel duidelijk. Wat?, waarom?,
daarop komt pas later een antwoord. Ook de nachtegaal is als nachtvogel reeds
present.
Hanna Duncker begint als rechercheur in Kalmar op het
eiland Öland. Ooit was het eiland haar
thuis, maar de misdaad waarvan haar vader Lars werd beschuldigd en vervolgens
voor veroordeeld verdreven haar naar Stockholm. Haar terugkeer verloopt niet
zonder slag of stoot.
Er zijn twee hoofdvertelperspectieven. Hanna wordt
ingeschakeld in het politieonderzoek en vertelt vanuit dat perspectief het
verloop van de politiezaak. Om de zoveel hoofdstukken, vervolgt ‘De laatste dag’
met Joel in de hoofdrol. Beetje bij beetje vertelt Joel wat er gebeurt, deelt
hij zijn gedachten, pijn, twijfels en angsten met de lezer. Het onderzoek door
Hanna loopt parallel met de gebeurtenissen op die voor Joel zo fatale dag. Zo wordt het perspectief van Joel afgewisseld
met het perspectief van Hanna en alle andere betrokken eilandbewoners. Joel mag
dan wel niet meer in leven zijn, we blijven zijn angst, zijn ademhaling, ja,
zijn laatste ademtocht tot diep in het verhaal horen.
‘De nachtegaal’ neemt je mee in een verhaal vol vaart.
Net zoals de laatste dag van Joel in ‘afleveringen’ komt, zo ook openbaart het
verleden van Hanna zich. In nieuwsgierigmakende stukjes. ‘De nachtegaal’ is een
meeslepend verhaal dankzij de intensiteit die het uitstraalt en de uitstekende
vertelkunsten van de schrijfster die je telkens weer weet te verleiden tot het
lezen van nog een stukje.
Net als het verhaal dat voortdurend in beweging is, zijn
de belangrijkste personages ook steeds in ontwikkeling. Voor Hanna is het zelfs
levensnoodzakelijk dat ze de oude Hanna van zich afschudt. Wanneer de moeder
van Joel haar vroegere hartsvriendin Rebecka blijkt te zijn, wordt duidelijk
wie Hanna vroeger was – de schaduw van Rebecka – en welke versie van zichzelf
ze nu wil zijn. Ook Joel neemt ons een eindje mee in zijn jonge maar
getroebleerde bestaan. Ook bij hem groeit het besef dat hij niet langer moet
verbergen wie hij werkelijk is.
De schrijfster geeft haar personages de tijd om te
ontwikkelen. Met heel veel respect en gevoel begeleidt ze hen op hun tocht. Het
is duidelijk dat ze hen in haar hart heeft gesloten en dat ze zich perfect in
hen kan verplaatsen. Het zijn dynamische personages die elk op hun manier de
uitdagingen van het leven aangaan. Ieder in zijn eigen tempo. Hanna is heel
gesloten en geeft letterlijk heel weinig prijs. Geen woord te veel. Dat blijkt
duidelijk uit de ‘gesprekken’ die ze voert en wordt mooi weergegeven doordat de
info over haar en haar verleden heel langzaam wordt prijsgegeven en in stukken
wordt gedeeld. Iedereen, ook collega Erik, moet veel geduld oefenen om
uiteindelijk zich een beeld te kunnen vormen van Hanna.
De nachtegaal of nachtvogel begeleidt hen het hele
verhaal door. Hij verjaagt de nachtmerries van de ene, houdt de demonen op
afstand van de andere, biedt troost.
‘De nachtegaal’ gaat als thriller over de opheldering van
een gewelddadig overlijden, maar kaart tegelijkertijd een aantal gevoelige
thema’s aan: eenzaamheid, transgender, zelfmoordgedachten, schuldgevoel, pijn
om wie men is, pijn om het verleden. Heel veel aandacht gaat ook naar de
personages rond het slachtoffer en de dader. Hoe zij omgaan met de drama’s
wordt goed uitgewerkt. Het is een heel intieme thriller waarvan de intimiteit
nog versterkt wordt door het eilandgevoel dat je krijgt op een eiland als Öland.
In korte hoofdstukken vertelt Joanna Mo een realistisch
verhaal dat blijvend boeit. De onverwachte twist maakt een einde aan alle
verdachtmakingen en speculaties. Wauw!
Niet alles wordt opgehelderd. De losse eindjes houden de
belofte op een vervolg in. Een nieuw duo lijkt gevormd. We nemen zeker geen
afscheid van Hanna en Erik. De zaak met Hanna’s vader als schuldige aan moord
wordt bijna zeker heropend.
Dat wordt dus uitkijken naar deel twee van de
eilandmoordenreeks!
‘De nachtegaal’ wordt opgedragen aan Mika. Een
gebeurtenis uit het persoonlijke verleden van de auteur inspireerde Joanna Mo tot
het schrijven van dit boek.
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten