Mijn duistere Vanessa is intens, weerzinwekkend en briljant.
Wanneer Vanessa op haar 15de naar een
Amerikaanse kostschool gaat voelt ze zich niet echt thuis tussen haar
leeftijdsgenoten. Als ze een cursus creatief schrijven gaat volgen bij John
Strane, haar 42-jarige docent Engels verandert haar hele leven.
‘Mijn
duistere Vanessa’ graaft diep, is genadeloos en toont hoe snel een ongezonde
relatie ontstaat en hoe deze mensen kwetst en traumatiseert.
Tussen Vanessa en John ontstaat er chemie of
is hier toch sprake van misbruik?
Jaren later wordt duidelijk hoe beschadigd
deze jonge vrouw is. Haar ongezonde verhouding met haar docent heeft ook na
haar schooltijd nog lang geduurd totdat ze eigenlijk voor hem te oud werd. John
wou immers een jong meisje en geen echte vrouw. Jammer genoeg was Vanessa
ondertussen verslaafd aan hun explosieve en soms ronduit gevaarlijke verhouding
en zelfs als hij niet meer haar bedgenoot is blijft ze hunkeren naar hem. Af en
toe dringt hij opnieuw haar leven binnen en neemt ruw wat hij wil.
‘Mijn duistere Vanessa’ verspringt van heden
naar verleden. Eigenlijk ziet de lezer de situatie vooral door de ogen van
Vanessa. Hierdoor miste ik soms wel wat meer achtergrond en duiding want als
Ik- figuur is Vanessa zelfs niet zeker van de waarheid.
Zeventien jaar later wordt ze om hulp
gevraagd door een ander meisje dat net als zij door deze leraar ingepalmd werd.
Toch gaat de verwarde Vanessa niet in op deze vraag want zij is toch geen
slachtoffer. Zij heeft voor alles toestemming gegeven en John is toch geen
viezerik? Hun relatie was misschien wel duister maar hij had toch alleen maar
interesse voor haar?
Stilaan na talloze pogingen om haar verleden
te verwerken begint ze de waarheid te zien. Ze dacht immers altijd dat John en
zij van elkaar hielden maar misschien speelde hij toch een spel. Stilaan
verandert haar afhankelijkheid in afkeer. Om zichzelf en haar schuldgevoel en
pijn een plaats te geven heeft ze zichzelf dingen wijsgemaakt. Haar docent
heeft haar immers op alle manieren een rad voor de ogen gedraaid en wist haar
zelfs te brainwashen.
Zou het kunnen dat Strane bij haar verder
ging dan bij andere betrokkenen? Was zij de duistere vrouw in plaats van hij?
Dit zijn allemaal vragen die blijven rondspoken in Vanessa's geest.
De rol van de school en omgeving van Vanessa
zijn andere belangrijke factoren die mee bepaalden hoe ze met heel haar
ervaring omgaat. De media heeft dan weer zijn invloed wanneer de bal aan het
rollen gaat bij de nieuwe aanklachten.
‘Mijn duistere Vanessa’ is choquerend,
expliciet en realistisch. Het fictieve hoofdpersonage worstelt met ontkenning
en schuift de schuld naar zichzelf waardoor dit bij Vanessa zijn sporen
nagelaten en dit haar persoonlijkheid voor de rest van haar leven vormt.
Deze psychologische thriller confronteert en
durft omdat naast misbruik ook gepraat wordt over vermeende toestemming of
dwang en obsessie.
Hoewel dit fictie is zie je de realistische
verhalen in het kader van de #Metoo- beweging meer en meer in de openbaarheid
komen en dat is goed.
In dit verhaal geeft de auteur slachtoffers
een podium om naar buiten te komen en te laten zien wat kan en wat niet.
‘Mijn duistere Vanessa’ is een confrontatie
met het schuldgevoel van dit meisje en een zoektocht naar een nieuw begin.
4 Inktpotjes
Door Fany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten