Het is precies een jaar geleden dat Lottes man onverwacht zelfmoord pleegde tijdens het wandelen van de Camino. Emil had als vluchteling uit Bosnië en Herzegovina een moeilijke jeugd, maar toch zou hij nooit zelfmoord plegen. Emil was een geweldige vader, was dol op zijn vrouw en gefocust op zijn werk.
Lotte besluit exact dezelfde route te lopen,
in de hoop erachter te komen wat hem tot deze beslissing dreef. Maar dan
ontdekt ze dat Emil helemaal niet is wie hij altijd beweerde te zijn... een
gruwelijk geheim uit het verleden dient zich aan.
Wat vind ik
ervan:
Eindelijk
weer een boek van Anya. ‘Het Dossier’ was het eerste boek dat ik las van deze
auteur. Het boek kreeg grip op mij en ik ging verloren in de kunstroven in
Berlijn.
Ik heb zo
genoten van het verhaal dat ik ‘Vrij Uitzicht’, Anya haar eerste boek ook
gelezen heb. Dat verhaal vond ik de minste. ‘Het bloemenmeisje’ was ook erg
goed, maar ‘De Camino’ greep me naar de keel en liet me pas los na een paar
weken. Ik moest het echt laten bezinken.
Maar goed, ik
ben de recensie aan het schrijven en alles nog een keer door me heen laten
gaan.
Lotte vertelt
het verhaal. Ook lezen we een brief dat cursief is geschreven. Dit verhaal is
echt schokkend. Emil is geboren in het voormalig Joegoslavië. Hij heeft
vreselijke dingen meegemaakt. Lotte weet er niet zoveel van, behalve de striemen
op zijn rug.
Emil heeft
een jaar geleden zelfmoord op De Camino gepleegd, een bedevaart die mensen
lopen. Nu een jaar later gaat Lotte dezelfde route lopen. Ze bezoekt dezelfde
hotels, gaat eten bij de eethuisjes waar Emil ook at, ze maakt exact dezelfde
reis. Lotte doet het vooral om erachter te komen waarom Emil de keus heeft
gemaakt om zijn leven te beëindigen. Tijdens het volgen van de route komt Lotte
andere Pelgrims tegen en ontstaan er vriendschappen.
Maar er
gebeuren rare dingen op de route. En ze vraagt zich af waarom de dingen gaan
zoals alles loopt. Ze ontmoet een man waar ze opwindende gevoelens van krijgt. (Ik
kan er niet veel over schrijven omdat dan spoilers ontstaan)
Hoe verder de
reis gaat, hoe beter Lotte de brief gaat begrijpen. En Lotte gaat zichzelf
steeds meer te begrijpen.
Het hele
verhaal heeft een onderhuidse spanning. Er worden veel draadjes uitgezet, en
langzaam krijgt het verhaal steeds meer lagen en aan het eind van het boek is
er een gigantisch plot. Je moet het echt op je in later werken en je er lekker
in onder laten dompelen.
Dagen later
herbeleef je dit moment nog een keer. Ik moest het echt later bezinken.
Het hele
boek, de route van ‘De Camino’, is net alsof ik het zelf heb gelopen…
Alle mensen
die dit boek hebben gelezen zijn meer dan tevreden over dit boek. Voor mij is
dit nogal zwak uitgedrukt. Want op mij heeft dit verhaal een verplettende
indruk gemaakt. Dagen zijn voorbij gegaan waar ik alleen maar heb nagedacht
over ‘De Camino’.
Ik kan echt
nog dagen en weken het over dit verhaal hebben. Het staat in mijn top 10 dan
ook op nummer 1. Ik zou er zoveel over willen vertellen, maar dat kan ik niet
doen omdat ik dan eécht teveel spoiler en dat wil ik natuurlijk niet. Bij ‘Het
dossier’ had ik net zo’n ervaring!
Van mij krijgt ‘De Camino’ 5, eigenlijk 10 vette kraaien!!
Lezen dit
boek!
Astrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten