'Ik ga leven' is vlijmscherp, ongenuanceerd maar wel eerlijk en dapper.
'Ik ga leven' is een grof boek vol ellenlange
zinnen en een staalharde kijk op de jeugd van een jonge vrouw.
Later ontdekken we dat deze Büsra noemt en
eigenlijk wil zij gewoon zijn zoals andere jonge vrouwen. Ze wil experimenteren
met make-up, gek doen, daten en ze wil als vrouw ook een stem hebben.
Ze groeide op in een streng islamitisch gezin
en in het begin is haar boek een aanklacht tegen haar opvoeding. Büsra wordt in
tegenstelling tot de mannen in het gezin heel streng gecontroleerd en er wordt
ook niet geluisterd naar haar.
Eigenlijk wil ze al lang ontsnappen maar je
merkt dat ze in tweestrijd verkeert. Enerzijds heeft ze totaal geen goede
relatie met haar moeder en haar vader maar haar zusje en oma draagt ze wel op
handen. Ze weet dat ze hen nooit meer ziet als ze de banden met haar thuis
verbreekt.
Lang blijft ze dus in het geheim daten met
haar Nederlandse vriend en alles achter de rug van haar ouders doen. Ze leidt
een gevaarlijk en vermoeiend dubbelleven wat haar erg somber maakt.
Door de ogen van Büsra krijg je een beeld van
hoe zij haar cultuur ervaart en hoe heftig de regels kunnen zijn. Wanneer zij
betrapt wordt op het overtreden van de strikte voorwaarden blijkt hoe fel de
reacties en gevolgen zijn en dan voelt Büsra zich helemaal gevangen.
'Ik ga leven' gaat niet enkel over geloof maar
het is een strijd om gezien en erkend te worden. Büsra is de spreekbuis van een
jonge auteur die vol energie en vuur haar punt wil maken.
Vaak hoor ik als kritiek dat dit boek wel wat
meer respectvol had mogen worden geschreven en vanuit mijn positie zou ik dat
ook zeggen.
Toch is het belangrijk om ons te realiseren
dat Lale Gül niet in onze situatie zat en dat zij vol emotie haar verhaal heeft
gedaan. Je mag er zeker van zijn dat in de verzonnen Büsra veel van Lale
gestopt is.
Lale Gül woont in Nederland en is opgegroeid
in een Turks gezin dat erg gelovig is. In 'Ik ga leven' probeert ze met haar
geleerde taal op scherpe maar vaak ook hilarische wijze onder andere het juk
van haar vroegere Koranschool van zich af te schudden.
De boosheid, ontgoocheling en ook bitterheid
maar ook hoop en humor zijn voelbaar in de vaak keiharde straattaal en wat nog
het meest raakt is de emotie die onder deze schreeuw verborgen zit.
'Ik ga leven' is rauw en soms moeilijk om te
volgen door de bloemrijke en aparte woordenschat. Belangrijk om steeds voor
ogen te houden is dat dit boek vooral een manifest is over hoe een tiener zelf
over haar leven wil beslissen.
Büsra wil zelf kiezen of ze een hoofddoek
draagt, of ze muziek luistert, met wie ze contact heeft en haar toekomst moet
van haar zijn en niet opgelegd worden door een ander.
Deze autobiografische roman nog lezen zonder
bevooroordeeld te zijn na alle controverse na het verschijnen van dit boek is
niet eenvoudig. Nadat 'Ik ga leven' verscheen zal Lale Gül en haar familie hun
leven immers nooit nog hetzelfde zijn.
Eender waar je opgroeit, zou vrijheid een
basisrecht moeten zijn.
Jammer genoeg maakt 'Ik ga leven' duidelijk dat
dit zeker niet overal is. De doodsbedreigingen tegen Lale Gül en haar gedwongen
verhuis na het verschijnen van haar vlammende boek zijn hier het bewijs.
4 Inktpotjes
Fany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten