Interview met Kaat de Kock

 

Kaat de Kock won met haar jeugdboek ‘Selfie’ in 2016 de Jonge jurydebuutprijs. Een mooie impuls om te blijven schrijven en dat is iets wat Kaat zeker doet! Want sinds 2016 heeft ze inmiddels al een stuk of tien verhalen uitgebracht en de volgende die uitkomt staat op stapel. Tijd om deze auteur een aantal vragen voor te schotelen.

Vorig jaar verscheen je feelgood Winter in de B&B. Heb je zelf wel eens overnacht in een B&B? Zo ja, hoe was je ervaring of overnacht je liever in een hotel?

Als ik echt eerlijk mag zijn: geen van beiden. Ik ben erg lawaaigevoelig en word bij het minste geluidje wakker, daarom probeer ik meestal een huisje of rustig appartement te huren op vakantie. Maar als ik moet kiezen tussen een hotel of een B&B, dan verkies ik zeker de charme en persoonlijke aanpak van een B&B.

Ben jij net zo impulsief als jouw hoofdpersoon die zomaar plots in een ander land een B&B start? Wat zou jij doen als je zoiets erft?

Ik denk dat ik het vast als weekendhuis zou houden en er na mijn pensioen zou gaan wonen. Ik ben niet zo impulsief, maar best ondernemend, want ik heb wel tien jaar als zelfstandig redacteur gewerkt. Helaas liet het zelfstandigenpensioen niet toe dat ik dat m’n hele leven bleef doen.

Zou je het leuk vinden om een B&B te runnen? En dan waar?

Een B&B misschien niet, maar een park vol tiny houses verhuren in een bos en daar zelf ook wonen, lijkt me wel een droom?

Maak je bij jouw verhalen gebruik van eigenschappen van mensen om je heen? Zit jijzelf nog in iemand verstopt?

Absoluut! In de B&B-reeks ben ik echt wel voor een heel groot stuk Hanne, en mijn ‘Help’-reeks is het hoofdpersonage sterk gebaseerd op mijn dochter en haar vrienden. Illustrator Chrostin heeft daarvoor ook echt mijn dochter getekend. Daarvoor had ik natuurlijk haar toestemming, want verder zou ik nooit mijn personages baseren op mensen die ik ken, daarvoor respecteer ik hen en hun privacy te hard.

Hoe zou jouw beste vriendin jou omschrijven?

Ik vermoed als grappig, onzeker, trouw, angstig, empathisch en koppig.

Binnenkort komt je kinderboek Mama Heks uit, kun je iets meer vertellen over het verhaal en het ontstaan ervan?

Mama Heks schreef ik eigenlijk jaren geleden. Toen mijn dochter klein was, had ik haar wijsgemaakt dat ik een heks was. Ze stelde alsmaar vragen, waarop ik dan een geloofwaardig antwoord moest verzinnen, zodat m’n verhaal bleef kloppen. Dat verhaal heb ik op een dag uitgeschreven tot een boek, speciaal voor haar. Ik heb het afgeprint en ze heeft het zo vaak gelezen. En nu wordt het een echt boek, wat wel speciaal is. Op een of andere manier is het mijn meest persoonlijke en favoriete boek. Het gaat verder natuurlijk ook over discriminatie, vooroordelen en uitsluiting, maar niet op een zware manier, het is en blijft een vrolijk kinderboek.

Gaat het schrijven je makkelijk af? Of heb je weleens geen inspiratie? En wanneer dit het geval is wat doe je dan?

Ik probeer hout vast te houden terwijl ik dit typ, maar ik heb tot nu toe nog nooit gebrek aan inspiratie gehad! Ik begin gewoon te schrijven en blijf schrijven tot ik plots een boek heb. Hoewel het me dus heel makkelijk afgaat, vind ik het ook erg vermoeiend en heb ik er niet altijd zin in. Ik kan niet uren aan een stuk schrijven.

Is er een genre wat je wel eens zou willen uitproberen?

Ik schrijf al best veel genres, maar een thriller vol volwassenen (voor tieners schreef ik er al eentje), zou ik heel graag nog eens schrijven.

Wat lees jezelf eigenlijk graag?

Ik ben zelf een heel grote thrillerfan, dus daar doe je me altijd plezier mee, maar ik ben grote fan van Stephen King, Jo Nesbø, John Irving, Jonathan Frantzen.

 

Welk boek zou iedereen moet lezen volgens jou?

Dat vind ik een erg moeilijke vraag. ‘It’ van Stephen King vind ik zo’n onderschat boek, dat zoveel meer is dan horror en dat me diep heeft ontroerd, maar ook ‘The Underground Railroad’ van Colson Whitehead en ‘Zeitoun’ van Dave Eggers vind ik grote en belangrijke boeken

Hoe moeten wij ons jou schrijvende voor ons zien? Binnen aan je bureau, buiten aan de tuintafel in de zon of het liefste...
Schrijf je met muziek aan?

Hoe minder prikkels hoe liever! Ik schrijf in een zetel in mijn home office en in complete stilte. Ik blokkeer al als er iemand in dezelfde ruimte is, zelfs als die stil is. Alleen m’n kat is welkom ;-)

Als je je manuscript af hebt, wie is dan de eerste die je het laat lezen?

Mijn uitgever. Zij zijn de enigen van wie ik het oordeel vertrouw.

Wie is eigenlijk jouw schrijfvoorbeeld?

Dat is ook Stephen King. Het tempo waarin hij schrijft, en hoe hij elk jaar een dik boek blijft schrijven terwijl hij natuurlijk allang steenrijk is, dat vind ik bewonderenswaardig. Dat is echt liefde voor het schrijven.

Wanneer jij de interviewer zou zijn welke vraag zou je dan zeker gesteld hebben?

‘Maar doe je het ook graag?’

En wat is je antwoord op deze vraag?

Goh, niet altijd. Het is meer een soort drang dan echt een hobby. Maar als ik positieve berichtjes of post lees over m’n boeken, vind ik het plots weer het allerleukste ooit!

Dank je wel voor je openheid en je eerlijke antwoorden Kaat! Ik hoop dat je de drang naar het schrijven blijft houden en wens je veel succes met het schrijven van die hele spannende thriller waarmee je ons gaat verrassen.

Jacqueline

Hanne is een twintiger die in een klein appartementje in de stad woont en probeert rond te komen van het loon dat ze verdient met een job waar ze een hekel aan heeft. Dan krijgt ze te horen dat ze een vakantiehuis in de Ardennen heeft geërfd. Als het 'vakantiehuis' een grote villa met gigantische tuin blijkt te zijn, heeft ze geen idee wat ze met zo'n huis aan moet. Tot haar moeder haar ervan weet te overtuigen om een bed and breakfast te beginnen. Samen trekken ze naar de Ardennen en proberen ze een nieuw leven én een zaak op te bouwen. Maar niet iedereen ziet hen even graag komen. Hanne doet er alles aan om het respect van de plaatselijke bewoners en vooral dan van die héél knappe klusjesman te winnen.