Lot keert terug naar het huisje in Frankrijk waar zij met haar moeder en stiefvader gewoond heeft in de jaren ’70. Ze wil het huis opruimen en verkopen en hoopt hiermee in het reine te komen met gebeurtenissen uit het verleden. Ze groeide hier op met haar psychisch labiele moeder en dominante stiefvader, en al opruimend komen er herinneringen aan die tijd naar boven. Lukt het haar om de gebeurtenissen een plek te geven en haar eigen blokkades te overwinnen?
‘Droomhuis’ is een heel
indringend verhaal waar ik bijna niet in kon stoppen. Het hele boek door is er
sprake van een beklemmende sfeer en voel je zowel het verdriet en de onmacht
van Lot als volwassene als de kleine Lotje als kind. Tevens is er in het
verhaal van de kleine Lotje ook goed de loyaliteit naar haar ouders te voelen
en hoe enorm dat kan botsen met je eigen integriteit.
Je krijgt als lezer echt de
neiging om het kind daar uit die situatie weg te plukken maar weet
tegelijkertijd ook dat dat helemaal niet kan.
De hoofdstukken in het
verhaal wisselen tussen gebeurtenissen in het heden en verleden waarbij telkens
een kleine gebeurtenis de verbindende factor is. Hierdoor vloeien de
hoofdstukken heel natuurlijk in elkaar over. Ook is er sprake van
perspectiefwisselingen waarbij we stukjes uit het heden en verleden van Lot
maar ook uit dat van haar moeder meekrijgen. Haar moeder die zo graag een
nieuwe start wilde maken, maar op haar beurt ook weer bagage meeneemt uit het
verleden. Ook haar verhaal is schrijnend en als lezer voel je zowel medeleven als
boosheid over haar rol.
Ondanks de buikpijn die het
verhaal mij zelf opleverde, is er geen stoppen aan het lezen. Inez de Goede
trekt je met haar vertelstijl en opbouw helemaal het verhaal in. Het verhaal
voelt ook nergens als een aanklacht, wel als iets dat verteld moest worden, om
te helen en om verder te kunnen.
Een heel knap debuut dat ik
beoordeel met 4 inktpotjes.
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten