Het lied van ooievaar en dromedaris – Anjet Daantje

 

Eliza May Drayden, de schrijfster ‘Haeger Mass’, is al dood wanneer deze roman begint. Via de levens van anderen, verteld in 11 hoofdstukken leren we haar kennen en krijgt de lezer puzzelstukjes aangereikt van hoe haar roerige leven eruitgezien zou kunnen hebben. Over haar leven en haar mysterieuze overlijden is namelijk erg weinig bekend en de enige aanwijzingen hiervoor komen uit de door haar geschreven roman en een boekje met geheimzinnige aantekeningen, tabellen en gedichten.

 

Ik heb er even over gedaan, over dit boek. Niet omdat ik het niet mooi vond of er niet doorheen kwam, maar omdat ik vond dat dit boek het verdiende om er wat trager in te lezen. Het verhaal is niet moeilijk maar wel complex. Anjet Daantje heeft haar roman geïnspireerd op het leven en werk van de negentiende-eeuwse schrijfster Emily Brontë en de verhaalstructuur is gebaseerd op de structuur van het boek Wuthering Heights. Laat ik dat boek nu toevallig vorig jaar gelezen hebben, het enige boek wat ik tot nu toe las van Emily Brontë. Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze verhaalstructuur er zelf niet uitgehaald zou hebben. Wel proefde ik meteen dezelfde sfeer in dit boek: een beetje duister en broeierig. Als ik niet beter wist zou ik gedacht hebben dat vooral het begin van dit boek in diezelfde tijd geschreven is. Naarmate het boek vordert in de tijd, de verhalen schuiven steeds meer op naar onze huidige tijd, verandert de toon van het boek mee. Zo ontzettend knap in elkaar gezet!

 

Het boek heeft 11 vertellers en elke verteller heeft weer draadjes, zowel naar het verhaal van Eliza May Drayden maar ook naar andere vertellers. Zo zijn er voortdurend paralellen te trekken, thema’s die telkens terugkomen of kleine gebeurtenissen die hetzelfde zijn maar weer een heel eigen functie kunnen hebben in een van die 11 verhalen. Elk van de 11 verhalen kun je dan ook tegelijkertijd als zelfstandig verhaal zien als deel van het geheel. Dit klinkt heel ingewikkeld maar tijdens het lezen verloopt dat eigenlijk heel natuurlijk. De verhalen worden daarnaast aan elkaar geweven door middel van fragmenten uit brieven of dagboeken en gedichten van Emily Brontë, welke door Anjet Daantje zelf vertaald zijn.

 

Wat ik vooral heel bijzonder vond is dat ik nergens het gevoel kreeg over een fictief personage te lezen. Ik moest telkens de neiging bedwingen om op internet te gaan zoeken naar deze bijzondere schrijfster, maar dat kan dus helemaal niet.

Lang word je als lezer ook in onzekerheid gehouden over de titel van het boek ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’ maar ook daarin wordt het geduld van de lezer vanzelf beloond. Grappig is dat ik ook pas na het lezen eindelijk de figuren in de cover van het boek ontdekte, als een raadsel wat zich pas aan het einde definitief ontvouwt.

 

Het boek ‘even’ in een recensie beschrijven vond ik echt ondoenlijk. Het is uniek, groots en zeker een boek wat je keer op keer zou kunnen herlezen om er weer nieuwe dingen in te ontdekken. Een boek wat absoluut een plek verdient naast alle grote klassiekers in de literatuur.

 

Dit boek verdient alle sterren die er maar te geven zijn en krijgt van mij dan ook 5 boordevolle inktpotjes!

 

Jolanda