De mens is een wolf voor de mens
Eén telefoontje, één woord, ‘Geiger’,
en een hele machinatie komt op gang. Stellan Broman wordt met een schot in het
achterhoofd door zijn echtgenote Agneta om het leven gebracht. Heel Zweden is
in de ban van de moord op de alom bejubelde en decennia lang Zwedens trots. Agneta
Broman verdwijnt als een dief in de nacht. Een stelletje ingeslapen en op
leeftijd zijnde spionnen hervinden hun tweede adem. Wat drijft Agneta? Wat voor
missie moet ze volbrengen?
Na de moord op ‘ome Stellan’ doet
politievrouw Sara Nowak haar intrede in het verhaal. Zij is rechercheur bij de prostitutiedivisie
en beroepshalve niet bevoegd in de moordzaak. Haar motieven zijn persoonlijk:
het grootste deel van haar jeugd bracht ze door als ‘vriendinnetje’ van de
zusjes Broman. Voor Sara betekent het onderzoek een reis terug in de tijd. Als
volwassen vrouw neemt ze haar relatie met de zusjes onder de loep. De zusjes,
regelrechte bitches, zijn nog geen haar veranderd. Stinkende potjes gaan open. Wat
haarzelf betreft, doet ze een schokkende ontdekking.
‘Geiger’ leest als een ontmoeting
met de geschiedenis. De gevolgen van de Koude Oorlog, de relaties tussen Zweden
en de DDR, de donkere keerzijde van de zo geroemde neutraliteit van Zweden en de
twijfelachtige houding van de Zweedse politici ten opzichte van terreur, mensenrechten
en pedofilie, de spanningen en het wantrouwen tussen Oost en West, gedetailleerde
info over netwerken, over spionage en contraspionage, over terreurorganisaties
als Zwarte September, IRA, ETA, RAF, …. Alles
wordt zeer uitvoerig belicht. Ik moet er mijn hoofd echt goed bijhouden. Regelmatig verliest de auteur zich dusdanig
in geschiedkundige wetenswaardigheden dat ik mezelf moet overtuigen om door te
bijten en te blijven lezen.
Dat doordrammen kan ook
opengetrokken worden naar de uitwerking van het personage van rechercheur Sara
Nowak. Nowak is een vrij compleet personage en speelt haar rol op verschillende
fronten: als echtgenote, moeder en politievrouw. Ze is gedreven, competitief, heetgebakerd,
obsessief, onzeker, verbitterd, dikwijls moedeloos. Het gevoerde beleid inzake
prostitutie is in haar beleving terug te brengen tot dweilen met de kraan open.
De interventies leveren steevast een rauw verhaal op over straffeloos misbruik
en zedeloosheid en over de onmogelijkheid om verandering in het systeem te
brengen. De vele herhalingen van hetzelfde komen mij zwaar op de maag te
liggen. Haar gezeur over de houding van de kinderen ten opzichte van hun
welgestelde leventje zijn er voor mij op de duur te veel aan.
Ik wil echt geen afbreuk doen aan de
kennis van zaken van de auteur, maar in zijn streven om het plot degelijk te
onderbouwen gaat het thrilleraspect helemaal kopje onder. Terwijl ik alle info
probeer te verwerken, gaat Agneta, eerder op de achtergrond, gestaag door met
de uitvoering van haar missie, maar haar verhaal lijkt bijna een excuus om een
boek over geschiedenis te kunnen schrijven. Ik stel me soms de vraag of de
schrijver haar is vergeten? Haar missie is de frêle kapstok waaraan een
loodzwaar geschiedkundig verhaal wordt opgehangen, maar die met moeite rechtop
blijft staan.
De veelvuldige routebeschrijvingen
en de Zweedse plaatsnamen halen eveneens het tempo uit het verhaal. Soms lijkt
het wel alsof de auteur de GPS heeft geactiveerd! En dan, zelf van het thrillerpad
afraakt, zich helemaal verliezend in zijn talloze uitweidingen. De spanning die
zo overduidelijk aanwezig is in het begin van ‘Geiger’, is er voor mij helemaal
uit. Maar ik geef niet op, want waarom moest de nu bejaarde Stellan nu opeens
sterven? En ja hoor, wanneer ik ondertussen toch wel een beetje ben
ingedommeld, komt er toch nog een kleine stroomversnelling in het verhaal. De
laatste twintig – dertig bladzijden verrassen met een twist, en dan nog één…. Voor
de moeite.
De Zweedse auteur Sköderman
debuteert met ‘Geiger’ als ‘thrillerauteur’. Ik zou het boek eerder het etiket
‘misdaadroman’ geven. ‘Geiger’ is meteen ook het debuut van Sara Nowak. Het is
de bedoeling dat er met haar nog meer ‘thrillers’ volgen. Voor de liefhebbers
dan.
Ik hou bij mijn waardering rekening
met de gedegen geschiedkundige kennis van de auteur.
3 inktpotje
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten