Amalia van Claudia de Breij

 

Titel: Amalia

Auteur: Claudia de Breij

Uitgeverij: Uitgeverij Pluim

Publicatiedatum: november 2021

Recensie door: Tamara

 

Ons eerste echte gesprek voeren we in de werkkamer van haar moeder. Zij op de donkerblauwe bank, ik in een dito fauteuil, onhandig krabbelend in het opschrijfboekje op mijn schoot. Het is een nieuwe Leuchtturm, zo’n chique met lijntjes en paginanummering, door deze schrijfwarenfetisjist speciaal voor dit doel aangeschaft. De bladzijden leeg, het omslag geel. ‘Waarom niet oranje?’ vraagt Amalia. Pas als ik haar aankijk, zie ik haar spottende blik.

Met 'Amalia' zet Claudia de Breij de traditie voort die begon met Hella Haasse die een portret van Beatrix schreef (1955) en Renate Rubinstein die Willem-Alexander portretteerde in 1985 ter gelegenheid van hun achttiende verjaardag. De prinses heeft Claudia de Breij meegenomen naar plekken die voor haar belangrijk zijn, waaronder de Koninklijke Stallen, het strand en haar school. Ze hebben gesprekken gevoerd over haar motivatie om af te zien van haar toelage, over zingen voor jezelf, cocktails maken, over hoe paardrijden helpt je hoofd leeg te maken en over de voor- en nadelen van sociale media. Ook kwam aan de orde wat het koningschap en haar toekomstige rol momenteel voor haar betekenen. Het boek laat zien wie Amalia nu is door de ogen van Claudia de Breij. Het boek bevat foto’s uit het privéarchief van de prinses.

 

“Stel je voordat er over de eerste foto’s die er van je zijn, als pasgeborene, al het commentaar komt dat je lelijk bent. Ik was daar een half uur oud.”

 

Dit moet het boek worden waarin wij kennismaken met onze toekomstige koningin. Het boekje is erg dun (111 bladzijdes als je de foto’s meetelt) dus ik ben benieuwd of Amalia hierdoor wel goed uit de verf komt.

 

En ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet vind. In geen één manier komt er diepgang in het verhaal. Het is erg gemaakt, gekunsteld voor mijn gevoel en ik heb niet echt het gevoel dat ik onze toekomstige koningin nu heel goed heb leren kennen. Behalve dat ze een ontzettende lieve en mooie meid is met een hart van goud, gek is op springen met haar paard en werkt in een strandtent.

Het is niet zo dat ik op sappige details zat te wachten (daarvoor hebben wij de roddelbladen al) maar ik miste wel wat in dit boek.

 

Het is leuk boekje om te lezen maar geen must have. Het positieve is wel dat het lekker makkelijk wegleest. En de foto’s achterin het boek geven mooi weer wat voor ouders onze koning en koningin zijn. De liefde en toewijding spatten af van de foto’s. (Alsof het normale mensen zijn, zou mijn man spottend gezegd hebben.)

 

Wel ben ik “geschrokken” over hoe mensen online denken alles te mogen zeggen! Elke foto die gemaakt wordt, komt ook een lading haatdragende teksten mee. Dat ze dik is, dat ze dood moet of dat ze zichzelf maar beter kon ophangen! Mijn hemel, hoe ziek ben je dan!?!

 

Dat je hele leven onder de loep ligt. Dat ze altijd maar “aan” moet staan en als ze even ontspant, de volgende dag in de krant en roddelbladen leest dat onze prinses aan het puberen is of geen zin heeft aan het koningschap.

 

Ook al het beter gekund, 1 ding is voor mij wel zeker. Amalia lijkt mij een warm en liefdevol persoon die dondersgoed weet wat ze wil!