Elin en haar vriend Will worden uitgenodigd door haar broer en schoonzus om hun verloving te vieren in een gloednieuw, luxe hotel op een adembenemende locatie.
Echter speelt er heel veel rondom Elin waardoor ze het moeilijk vindt om haar broer weer te zien na een lange tijd, maar ook om te genieten van alles wat het hotel te bieden heeft. Het hotel was vroeger een sanatorium en ze kan het vreemde gevoel dat haar dat geeft niet van zich afschudden. Wanneer haar schoonzus op mysterieuze wijze verdwijnt, is de chaos compleet en wil Will het liefste zo snel mogelijk vertrekken. Maar ondanks hun getroebleerde band, wil Elin haar broer niet zo achterlaten.
Elin is een heel complexe vrouw die super goed wordt omschreven.
Ze heeft op jonge leeftijd een zwaar verlies te verwerken gekregen en haar band met haar broer is daardoor onder hoogspanning komen te staan. Elin heeft bepaalde herinneringen aan die gebeurtenis die, nu haar schoonzus vermist wordt, weer sterk naar boven komen.
Daarnaast heeft ze problemen op haar werk, waardoor ze tijdelijk op non-actief gezet is en wil Will meer uit hun relatie halen.
Je kunt merken dat Elin heel erg met zichzelf in de knoop zit en die verstikking die zij voelt is heel goed op papier overgebracht.
Naarmate de tijd verstrijkt in het hotel en er zich meer incidenten voordoen, neemt Elin de leiding en lijkt ze zichzelf weer wat terug te vinden. Zij het met horten en stoten.
Het is mooi om te zien hoe ze evolueert doorheen het verhaal.
De overige personages worden qua uiterlijk heel goed beschreven, waardoor het makkelijk is om wegwijs te worden onder de vele personages. Hun persoonlijkheid wordt puur gebaseerd op hoe Elin hen ervaart en hierin is zij nogal wispelturig.
Het sanatorium is daarom een boek waarin iedereen verdacht lijkt en je net zoals Elin van het ene naar het andere uiterste geslingerd wordt.
Ook de omgeving is goed vormgegeven door Sarah Pearse en waar je normaal echt kan genieten van een mooie omgeving, zorgt Elins ongemak ervoor dat je dit als lezer ook zo ervaart. De sneeuw is heel bedrukkend en ook de mooie, grote ramen van het hotel zorgen zowel bij Elin, als bij mij als lezer, voor een heel benauwde sfeer. Het zorgt voor een extra effect op dit toch al bedrukkende verhaal.
Er gebeurt in een korte tijd heel veel en het is onduidelijk waar dit allemaal uit voort komt. Heeft het met de onderlinge relaties te maken? Met het verleden van het hotel? Met de ligging van het hotel, de omgeving en de bewoners die er niet op stonden te springen? Het zorgt ervoor dat het een lange zoektocht is naar een motief, maar waardoor de spanning en de nieuwsgierigheid hoogtij vieren. Het enige wat je kunt doen is op het puntje van je stoel – want daar beland je gegarandeerd – verder lezen.
Het plot is dan ook zeer onverwacht en was totaal niet wat ik zelf bedacht had. De eindjes komen samen, zij het met hier en daar nog een flinke twist om je op het verkeerde been te zetten.
Het einde lijkt in zicht en het ziet ernaar uit dat Elin op vele vragen antwoord gekregen heeft, niet alleen met betrekking tot de vermissing van haar schoonzus en alles wat daaruit voort komt, maar zoals gezegd maakt zij echt een groei door en lijken ook haar persoonlijke problemen opgelost.
Toch wekt Sarah Pearse de indruk dat het verhaal nog een staartje zal krijgen…
4 inktpotjes
Jaimy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten