Na de Eerste Wereldoorlog, waarin de Nederlandse Herman Kruijssen aan Duitse zijde meevocht, zwerft hij jarenlang door Europa. Uiteindelijk vindt Herman zijn thuis in het Spaanse Alquería del Moro, een vervallen Moors landhuis, dat hij met Spaanse vrienden opknapt. Samen met zijn vriend Vincente blaast hij de nabijgelegen zoutmijnen weer nieuwe leven in, waar veel arbeiders hun brood mee kunnen verdienen.
Het Spanje van na de Eerste Wereldoorlog is een broeinest
van zowel rechtse als linkse opstandige groeperingen. Herman wil liever geen
kant kiezen en dit brengt hem als werkgever geregeld in een lastige positie.
Wanneer er een burgeroorlog uitbreekt, en vervolgens de Tweede Wereldoorlog
hierop volgt, drukt dit zwaar op Herman. Tevens moet hij geregeld het gevecht
aan met demonen uit zijn jeugd.
Herman probeert zijn landhuis én geliefden te beschermen en
wordt uiteindelijk gedwongen een kant te kiezen. Maar in hoeverre is dat de
juiste keuze?
‘Land van echo’s’ is een boek waar je even de tijd voor moet
nemen. Maar als je dat wil word je getrakteerd op een prachtig verhaal, afgezet
tegen een interessant stukje geschiedenis. In het Spanje van na de Eerste
Wereldoorlog gebeurt heel veel, maar omdat Stokmans vooral de nadruk legt op
emoties wordt het nergens echt te veel.
Ik heb vooral genoten van de manier van schrijven. Door het
rijke taalgebruik proef en ruik je bijna het landschap van Spanje. Ook de
personages zijn stuk voor stuk gelaagde personages. Dit versterkt heel mooi het
beeld dat er een enorm spectrum ligt tussen goed en kwaad. Telkens zijn er
persoonlijke afwegingen die meespelen in welke kant men kiest. Stokmans weet
dit subliem over te brengen. De pijn die keuzes soms met zich meebrengen is
heel sterk voelbaar in zijn verhaal.
In het tweede deel van het boek wordt de verhaallijn
geregeld afgewisseld met dagboekfragmenten. Dit maakt dat je geregeld in het
hoofd kruipt van Herman en zijn worstelingen voelt. Soms echter wordt er nog
wel eens snel van perspectief gewisseld en door de krappe alinea-afstand van
het E-book had ik dat soms niet helemaal in de gaten. Dat vond ik zelf wel wat
lastig lezen. Tevens worden er geregeld Spaanse woorden en zinnen gehanteerd,
die de ene keer wel vertaald werden maar soms ook niet. Het heeft me niet
gehinderd in het lezen, want ik heb al snel de neiging om dit dan maar te
negeren, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen dit prettig lezen vindt.
Geregeld heb ik tijdens het lezen gedacht dat dit boek echt
niet van een Nederlandse schrijver kon zijn en dat is een dik compliment voor
alle research die Stokmans voor dit boek heeft gedaan.
Het heeft werkelijk een prachtig, soms schokkend, maar
bovenal meeslepend verhaal opgeleverd!
4 inktpotjes
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten