Karma – Fredrik Persson Winter

 

Wanneer de dochter van truecrime schrijfster Kristina ontvoerd wordt, wordt ze gekatapulteerd naar een gebeurtenis die 25 jaar geleden plaatsvond. Een gebeurtenis waar Kristina en drie van haar vrienden al jaren over zwijgen. Om haar dochter Mira terug te krijgen is Kristina genoodzaakt om contact met haar vrienden op te nemen. Wordt het tijd dat ze hun grote gezamenlijke geheim gaan opbiechten? Maar in wiens belang zal dit zijn? En zal dit uiteindelijk tot het gewenste resultaat leiden, namelijk het vinden van Kristina’s dochter Mira?

 Fredrik Persson Winter’s debuutthriller ‘De Das’ kreeg lovende kritieken. Ik las ‘De das’ zelf niet, maar de cover van ‘Karma’ kwam zo intrigerend en duister op mij over dat ik direct getriggerd was om het boek te gaan lezen. Het boek opent dan ook sterk met de gruwelijke vondst van de stoffelijke resten van een ander kind in het jasje van dochter Mira. Oké, daarmee was de toon meteen gezet, dacht ik…..

 Wat daarna volgt is een welles-nietes spelletje omtrent een gebeurtenis die 25 jaar daarvoor heeft plaatsgevonden. In eerste instantie vond ik het nog wel interessant. Vanuit het perspectief van de vier verschillende vrienden krijg je mee wat er toen is gebeurd, en welk belang ieder heeft om over deze gebeurtenis te zwijgen. Maar naarmate het verhaal vorderde begon ik me steeds meer te ergeren.

“We moeten wel naar de politie, we moeten niet naar de politie”…… kort door de bocht gezegd, kwam het telkens weer terug op deze discussie. Daarnaast vond ik het totaal ongeloofwaardig waarom er over deze gebeurtenis gezwegen werd.

Bleef er over de ontvoering van Mira en wie hiervan de dader zou kunnen zijn. Dat blijft gelukkig nog een tijdje in het midden, en iedereen lijkt verdacht. Op een gegeven moment had ik wel door welke kant het op zou gaan, en mijn speurdersneus bleek gelijk te krijgen. Echter, het hoe en waarom erachter vond ik ook weer compleet ongeloofwaardig.

 Ik kan er heel kort over zijn: deze thriller stelde me echt teleur. De cover vind ik niet passend, het plot is dunnetjes, de gebeurtenissen ongeloofwaardig en waarom het boek ‘Karma’ heet word je even snel aan het eind uit de doeken gedaan. Blijft de prettige schrijfstijl over maar dat was voor mij bij lange na niet voldoende om het een interessant boek te maken.

 Een gevalletje ‘jammer’ dan ook voor mij, en ik kan het verhaal dan ook niet meer toebedelen dan een schamele 2,5 inktpotje.

 Jolanda