Onze verloren harten – Celeste Ng

 

De 12-jarige Bird woont bij zijn vader in een kleine studentenflat nadat zijn moeder op mysterieuze wijze is verdwenen. Amerika is weer langzaam aan het opkrabbelen na een enorme economische crisis waar collectief ‘de Chinezen’ als boosdoener zijn aangewezen. Om het land weer de goede kant op te sturen heeft de Amerikaanse regering de PACT-wet (Preserving American Culture and Traditions) aangenomen, waarbij Amerikaanse waarden hoog in het vaandel staan en alles en iedereen die hiervan afwijkt uitgebannen moet worden. Het resultaat is een samenleving waarin vooral de angst regeert en waarbij vooral mensen van Aziatische afkomst stelselmatig gediscrimineerd, aangevallen en getreiterd worden. Ook is er sprake van uithuisplaatsingen van kinderen uit gezinnen waarvan de ouders beschuldigd worden de PACT-wet te schenden.

Bird’s schoolvriendinnetje Sadie is één van de kinderen die herplaatst is, en ze delen iets gezamenlijks: het gemis van hun moeder. Bird weet niet waarom zijn moeder vertrokken is maar hij heeft wel het gevoel dat er iets niet klopt aan die verdwijning.

Wanneer Bird op een dag een briefje krijgt met een tekening van zijn moeder, neemt hij zich voor haar te gaan zoeken. Deze zoektocht leidt hem uiteindelijk via een ondergronds netwerk van bibliotheken naar NY waar hij ontdekt wat de verdwijning van zijn moeder, Sadie en de PACT met elkaar te maken hebben.

 

‘Onze verloren harten’ is niet het eerste boek wat ik van Celeste Ng las. Ik las eerder al ‘Kleine brandjes overal’, wat een regelrechte bestseller was en ook een tv-serie kreeg op Amazon Prime. Meer dan terecht want dat boek blies me echt van mijn sokken. Het is een verhaal wat je van begin tot einde in zijn greep houdt. Mysterieus, beklemmend, emotioneel, een rollercoaster van emoties. De tv-serie is overigens ook de moeite waard maar het boek is echt nog beter.

Haar boek ‘Wat ik nooit eerder heb gezegd’ heb ik overigens ook nog liggen maar tja, die enorme tbr hè!

 
Naar dit nieuwe boek keek ik daarom ook enorm uit, maar tegelijkertijd is dat dan ook spannend. Want wat nou als het tegenvalt? Gelukkig deed dat het niet.

Vanaf de eerste bladzijde werd ik weer meteen helemaal meegenomen in het verhaal. Ook in dit boek heerst heel veel mysterie en de personages van Bird en zijn moeder gaan onder je huid zitten. Het verhaal begint met Bird en hoe hij het leven ervaart. Knap gedaan want ik had echt het gevoel vanuit een 12-jarige te lezen. In het tweede deel wordt er gewisseld naar het perspectief van zijn moeder Margaret, en dat merk je doordat de toon verandert. Dit tweede deel raakte me het meest. In dit deel krijg je ook meer mee van onder andere het ontstaan van de PACT-wet en dat schetst een heel akelig beeld van de samenleving. Hierin komt ook het beste over waar Celeste Ng zo goed in is, het schrijven over gezinsdynamiek. Hartverscheurend en met zo veel liefde word je meegenomen in de beslissingen die een moeder ter wille van haar kind moest nemen.

Over het derde en laatste deel van het boek was ik minder te spreken. Ik vond het rommelig, wat ongeloofwaardig en liet me aan het einde met vragen zitten. Niet helemaal het einde waar ik op had gehoopt. Maar dat zal de hoofdpersoon Bird ongetwijfeld ook zeggen.

  Het verhaal is een dystopie, maar schurkt akelig dicht tegen de werkelijkheid aan. We hoeven maar heel dichtbij naar de coronacrisis te kijken om te zien dat mensen met Aziatische roots snel de schuld krijgen van zaken in de VS. Ook was er in 1882 al een wet in Amerika, de Chinese Exclusion Act, waarbij het Chinese arbeiders verboden werd om naar de VS te emigreren, en die leidde tot discriminatie van de al in de VS aanwezige Chinezen. Ook is er helaas in de VS, maar ook elders, een lange historie van het weghalen van kinderen uit gezinnen. Genoeg grond dus om dit verhaal akelig echt te doen lijken.

 Op het einde na was dit dan ook een boek waarin Celeste Ng me weer wist te raken. Een extra reden om haar eerste boek weer wat hoger op mijn te-lezen-lijstje te zetten.

 

4 inktpotjes

 Jolanda