Ik heb even geaarzeld of het verstandig was dit boek te gaan lezen. Iemand die haar eigen ervaringen toevertrouwd aan het papier. Wat als ze heel slecht schrijft? Wat als het weer zo'n uitgave is die stikt van de fouten? Heb ik niet net enkele weken geleden een soortgelijk boek zuchtend doorgeworsteld?
Kom op: elk boek zijn eigen frisse kans! En wat ben ik blij dat ik het boek ben gaan lezen.
Gegrepen is een zeer aangrijpend autobiografisch verhaal. De schrijfster vertelt haar levensverhaal nadat ze een aanranding en verkrachting moest meemaken op de leeftijd van 12 jaar.
Dan denk je dat is al heftig genoeg, maar wat er vervolgens daarna met haar allemaal gebeurd... daar lusten de honden geen brood van.
Ten eerste mag ze voor haar volle klas vertellen wat haar overkomen is. Later wordt na de verkrachting gedreigd haar en haar familie iets aan te doen als ze zal praten.
Ze vertrouwt haar geheimen toe aan een dagboek waar wat stukjes van in het boek staan.
Door een oplettend persoon op school komt het alsnog naar buiten en raakt ze in het hulpverleningscircuit. Helaas belandt ze bij het GGZ. Helaas omdat het GGZ al eeuwen bekend staat om hun trage en ouderwetse methodes. Het advies daar bestaat dan ook uit om vooral niet meer te praten over het gebeurde. Tussen de regels door kan ik wel voorstellen waarom ze deze keuze maken voor de hoofdpersoon, maar uitleggen lijken ze weinig te doen. Ik mag hopen dat het GGZ bedoelde tijdelijk te zwijgen met betrekking tot het onderwerp. Niet voor altijd. Maar we lezen het verhaal natuurlijk vanuit de cliënt.
Opvallend is dat er vooral veel over en voor de cliënt wordt beslist. Zonder overleg met haar. Hoe frustrerend. Ik zat vaak met kromme tenen te lezen.
Het laatste deel van het boek bestaat dat ze uit huis gaat en samen gaat wonen met Rene. Als grote vlucht.
Maar komt ze nu niet van de regen in de drup?
Een heftig verhaal om te lezen. Ik las het in bijna 1 keer uit. Het is schrikwekkend dat mensen dit elkaar aandoen. Schrikwekkend hoe de hulpverlening het nog slechter kan maken. Schrikwekkend hoe iemand met dit verleden zulke rotte keuzes vervolgens maakt. Die wel logisch zijn bij de problematiek, maar waar je vanaf de zijlijn gilt van : Doe nu toch niet.
Bijzonder knap en stoer om je eigen ervaringen zo op papier te durven zetten.
En dat ook zo kan doen dat en veel mensen er veel uit zullen herkennen en anderen beter zullen kunnen begrijpen wat er iemand afspeelt en waarom iemand zulke keuzes maakt.
Hoe beoordeel je zo'n boek met sterren? Ik vind dit een boek wat je gewoon maar eens moet gaan lezen.
Vier sterren
Momenteel schrijft ze haar tweede manuscript (On)begrepen, dat ook gebaseerd is op autobiografische gegevens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten