In gesprek met Chris Bossers

 

Chris Bossers is afkomstig van Antwerpen waar hij werkt als partner in een advocatenkantoor.

Hij debuteerde met scenario’s voor film en TV en schrijft misdaadromans. Judas 2.0 is zijn vijfde thriller rond commissaris Vercammen.

Uit zijn werk blijkt een grote liefde voor de Angelsaksische literatuur.

Zijn boeken zijn altijd gebaseerd op ware feiten, maar dan met fictieve personages

 

Judas 2.0 is uitgegeven bij Phoenix Books en we mogen met deze thriller een winactie organiseren.

 

Met dit interview willen we je graag de auteur en zijn boek wat beter leren kennen. Op het einde komt dan de vraag om het boek te winnen.

 

 

Wie is Chris Bossers ?

 

Ik ben geboren in Antwerpen. Ik studeerde Rechten en werd advocaat. In 1975 kreeg ik de Staatsprijs voor het beste Filmscenario, en naderhand volgden nog ettelijke scenario’s voor film en TV. Ik ben gehuwd en heb 3 kinderen en 1 kleinzoon.

 

Wat moeten onze lezers zeker weten over jou?

 

Door frustratie over het resultaat van ettelijke verfilmingen ben ik na een tussenperiode van misschien wel 15 jaar aan het schrijven gegaan, met name van thrillers. Dit bleek echt mijn ding, en Judas 2.0 is intussen mijn vijfde publicatie.

 

Waarom moeten onze lezers Judas 2.0 lezen?

 

Moeten is natuurlijk veel gezegd, maar ik heb geprobeerd een actueel thema, namelijk tienerprostitutie, te linken aan orgaanroof. Het is uiteindelijk gelukt, voor mij toch.

 

In Judas 2.0 schrijf je over orgaanroof. Hoe deed je research voor dit boek?

 

 Vooral op het internet vindt men zeer veel informatie.

 

Je personages in dit boek zijn vaak verknipte personen. Zelfs bij de goede personages is, er vaak een knipperlichtrelatie met het slechte.

Wou je bewust mensen  die zich meer en meer voortbewegen in een grijze zone  in dit verhaal stoppen?

 

 Wat ik mordicus wou vermijden was figuren te scheppen die alledaags of al te klassiek zijn. Wanneer men werkt met figuren die ten dele verknipt zijn, of waarvan een hoek af is om het zo te zeggen, kan men m.i. tot boeiende situaties komen.

 

Komen er nog boeken met dit hoofdpersonage?

 

Dit is het vijfde boek met Willy Vercammen in een hoofdrol. Of er nog gaan komen kan ik eerlijk gezegd nog niet melden. Ik vind wel dat ik met die figuur nog wel wat wegen op kan.

 

Wou je de lezer ook laten nadenken over de behandeling van mensen aan de rand van de maatschappij en ethische kwesties?

 

 Jawel in de zin dat tienerprostitutie een groot probleem is waar weinig opvang voor bestaat. Orgaanroof is natuurlijk gemakkelijker te plaatsen als onaanvaardbaar, maar onze maatschappij schiet duidelijk tekort in de hulp aan zwakkeren.

 

Heb je nog een droom in de Boekenwereld?

 

Ik hoop  dat er terug een gezellige Boekenbeurs mag opstaan.

 

Wat doet een advocaat die vooral actief is in het ondernemingsrecht?

 

Mijn activiteiten als advocaat situeren zich inderdaad voornamelijk in het bedrijfsleven.

Mijn kantoor vertegenwoordigt vooral bedrijven en adviseert veel in contractuele situaties. Gezien België een klein land is leidt dit ook tot nogal wat internationaal werk.

 

Wil je in de toekomst nog boeken in een ander genre schrijven en welk dan?

 

Wat ik boeiend zou vinden is een historische roman, liefst met Vlaanderen als achtergrond. Maar dat zal opnieuw veel research vergen…

 

Wat lees je zelf graag?

Zelf lees ik vooral Engelstalige boeken, genre James Elroy, Elmore Leonard, Irvine Welsh.

 

Hoe kwam je op het idee voor de titel en cover van Judas 2.0?

 

Het idee voor de titel kwam er door het feit dat de figuur van Judas ( in het boek dan ) zo’n prominente rol speelt. Het is een hedendaagse Judas, vandaar 2.0. De slang op de cover heeft dan weer betrekking op het fundamentele verraad waar het boek over gaat.

 

Dank je wel Chris voor het fijne gesprek

Fany

 

Nu je dit interview gelezen hebt moet het eenvoudig zijn om ons te vertellen wie het hoofdpersonage is in deze thriller.

Doe dus zeker mee en wie weet win jij deze spannende thriller.

 

Stuur jouw antwoord naar Boekinkt@ziggo.nl ovv Judas 2.0

Veel geluk en laat weten op onze facebookgroep hoe het boek was.

 

 

Wolkenjagers van Emma Carroll

 

'Wolkenjagers' is de waargebeurde race met de ballonvaart dat prachtig vertaald is in een kinderboek vol warmte dat iedereen zijn hart zal veroveren.

 

Emma Carroll heeft de historische gebeurtenissen over de wedloop in de tijd tussen de Engelsen en Fransen knap verpakt in een fijne en boeiende vertelling.

 

'Wolkenjagers' betovert je onmiddellijk met een waanzinnig mooie en op waarheid gebaseerde cover.

 

De broers Montgolfiers hadden nooit kunnen weten welk avontuur hun familie nog te wachten stond toen ze probeerden net als een vogel in de lucht te zweven.

 

In 1783 vlogen een haan, schaap en eend met een luchtballon. Dit was in feite een test om te zien of deze dieren in de lucht bleven hangen omdat men geen mensenlevens wou riskeren. Rond deze opmerkelijke feiten is ‘Wolkenjagers’, een avontuur vol humor en spanning, geweven.

 

Elk hoofdstuk begint met een zinnetje uit een Engels kinderrijmpje over de voorspellingen van eksters. Deze zin zet dadelijk de toon voor elk hoofdstuk in dit amusante verhaal over nieuwe uitvindingen waarbij spionage en vriendschap belangrijke thema's zijn.

 

Wanneer Ekster, een straatboefje in het Franse Annonay, ongewild terecht komt in een hachelijke situatie, wordt ze door haar slimme en heldhaftige actie al snel deel van het gezin van Pierre.

 

Deze rustige jongen vertoeft in een heel andere wereld dan die van het meisje Ekster. Zij is namelijk alleen en heeft enkel haar tamme haan Coco als bondgenoot. Bij het gezin Montgolfiers leert dit meisje wat je familie kan betekenen voor je.

 

Jammer genoeg lijkt het erop dat ze geen andere keuze heeft dan een nare opdracht uitvoeren omdat zij en haar bijzondere huisdier anders in gevaar zijn.

 

Gaat de intelligente Ekster zich uit deze situatie redden of moet ze haar nieuwe thuis toch bedriegen? Kan ze iedereen voor zich winnen met haar charme of zorgt haar verleden nog voor problemen?

 

Door hun onbezonnenheid en kinderlijke enthousiasme komen Pierre en Ekster uiteindelijk in een heel apart avontuur terecht.

 

‘Wolkenjagers’ heeft in het schattige en spannende verhaal ook enkele subtiele lessen verwerkt rond vertrouwen en kansen die je krijgt in het leven. Ook al zijn sommige situaties misschien wat ongeloofwaardig, ze passen perfect in dit mooie boek.

 

Met humor, emotie, spanning en weetjes over het leven in die tijd zal ‘Wolkenjagers’ de doelgroep van 10- 15 jarigen zeker aanspreken. Door de uitwerking van het verhaal zal het ook leuk lezen zijn voor jongens en meisjes. De aparte dieren die ook echte personages zijn maken het verhaal grappig en hun band met de kinderen zorgt voor aandoenlijke taferelen.

 

Eigenlijk is ‘Wolkenjagers’ een aanrader voor iedereen die houdt van een heerlijk verhaal waarin fictie en realiteit prachtig gemixt zijn.

 

4 Inktpotjes

Door Fany

 

 

 

 

Winter in de kleine bakkerij van Jenny Colgan

 

'Winter in de kleine bakkerij’ is het laatste deel in de heerlijke Kleine Bakkerij serie.

 

Jenny Colgan zorgt met haar fijne schrijfstijl deze keer dat ik, hoewel het zomer is, toch getransporteerd word naar kerstachtige tijden.

 

Goed om te weten is, dat je dit boek als standalone kan lezen omdat er in het begin een samenvatting is van de vorige delen maar ik raad dit niet aan. Het is veel fijner om de eerdere achtergrond mee te krijgen waardoor je nog meer kan genieten van deze afsluiter.

 

Wanneer Kerensa Polly een geheim onthult dat alles kan veranderen, word je deel van de moeilijke beslissingen en soms ondoordachte acties van de heerlijke hoofdpersonages.

 

Het verleden komt ook opnieuw aankloppen bij Polly en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder. In dit verhaal is het maar de vraag of het bakken Polly haar passie blijft.

 

 

In het kleine Mount Polbearne is er dus opnieuw plaats voor talloze tegenslagen en de gekende twists.

 

In dit laatste boek zie ik de hilarische papegaaiduiker Neil en de stoere Huckle terug en dat is zonder twijfel genieten.

 

'Winter in de kleine bakkerij' geeft het podium ook meer aan de nevenpersonages en het is fijn om hen eindelijk ook wat beter te leren kennen.

 

Naar goede gewoonte worden in het boek ook weer enkele lekkere recepten gedeeld.

 

Nadat er ook een mogelijke toekomst geschetst wordt na dit verhaal, neem ik afscheid van deze heerlijke serie.

 

Ik ga ze stuk voor stuk missen maar deze finale is mooi en ik kijk uit naar nieuwe boeken van deze feelgood auteur.

 

4 Inktpotjes

Fany

Eindelijk vrouw van Bo Van Spilbeeck

 

Wat is dit een krachtig, inspirerend en eerlijk boek over eindelijk echt vrouw mogen zijn.

 

Boudewijn, nu Bo Van Spilbeeck, is een gekende VTM- journalist die jaren rondliep met een geheim. Al sinds zijn achtste voelde hij zich anders en wat hij toen nog niet wist was dat dit gevoel zijn leven zou bepalen. Hij trouwde en stichtte een gezin waarbij liefde en respect voor elkaar de bouwstenen van hun geluk waren.

 

Zijn echtgenote was op de hoogte van zijn liefde om zich als vrouw te verkleden maar voor de buitenwereld bleef hij Boudewijn.

 

Jarenlang zweeg hij en leed hij in stilte. Talloze gedachten hielden hem heel lang tegen om de ultieme beslissing te nemen totdat Bruce Jenner besloot om de gok te wagen. Dit was voor Boudewijn het bewijs dat hij dus op zijn achtenvijftigste ook niet te oud was en dat er geen excuus meer was. Eigenlijk was hij erg ongelukkig in zijn mannenlijf en ondanks de schrik om zijn baan te verliezen en zijn gezin te kwetsen besloot hij om te bekijken wat zijn opties waren.

 

Met een interview begon alles omdat hij daar in het geheim de onvermijdelijke vraag stelde en zo ging de bal aan het rollen. Ingrijpend of niet, hij zou zich tot een echte vrouw laten omtoveren. Gedaan met vrouw spelen, hij zou er eindelijk één worden. Boudewijn werd Bo.

 

Gelukkig kreeg de metamorfose veel begrip, meer nog, Bo werd na haar coming-out in december 2018 een rolmodel voor anderen. De werkgever en collega's reageerden warm en ze kreeg alle steun en hulp om de mediastorm te doorstaan.

 

De onverwacht grote belangstelling uit binnen en buitenwereld kwam eerst als een schok maar werd later een prachtig forum om meer openheid en begrip te vragen voor deze thematiek.

 

Bo vertelt eerlijk over de struggles van zichzelf en haar familie. Van in het begin was duidelijk dat hun gezin zou samen blijven maar door alle aandacht die nu niet alleen meer naar de tv-figuur ging, hadden zij het niet altijd even gemakkelijk.

 

Met humor, drama maar vooral een recht door zee mentaliteit laat de nieuwe Bo zien hoe deze verandering mentaal en fysiek erg zwaar was.

 

Zelf ben ik heel open- minded maar wat iemand die hiervoor kiest moet doormaken dat kon ik me toch niet voorstellen.

 

De operaties van Boudewijn naar Bo gingen ook veel sneller dan verwacht en ook dit had gevolgen.

 

'Eindelijk vrouw' gaat niet over de journalist Boudewijn maar over de persoonlijkheid van Bo en vele anderen die eindelijk echt zichzelf durfden te worden.

 

Wil je meer weten over het volledige proces dat iemand doorloopt tijdens zo een transformatie dan kan ik je 'Eindelijk vrouw' zeker aanraden.

 

Ik durf te zeggen dat je, nadat je dit waargebeurde boek gelezen hebt, nog meer begrip zal krijgen voor deze vreselijke worsteling met je eigen lichaam.

 

Na het grote nieuws van Bo namen de aanvragen tot het veranderen naar man of vrouw enorm toe.

 

Bo kijkt op het einde van het boek terug op hoe het nu na de omschakeling gaat en het boek eindigt met enkele persoonlijke en hartverwarmende brieven.

 

'Eindelijk vrouw' is het verhaal van een echte onvoorstelbare rollercoaster.

 

4 Inktpotjes

Fany

 

 

Arsène Lupin versus Herlock Sholmes van Maurice Leblanc

 

 

Stilaan val ik voor de charmante Lupin en de heerlijke strijd tussen Engeland en Frankrijk.

 

Het eerste verhaal van gentleman - inbreker Arsène Lupin vond ik best wel goed maar ik was nog niet in de ban.

Na het tweede avontuur van deze keurige Franse oplichter moet ik toegeven dat ik meer en meer geniet van deze luchtige boeken.

 

Maurice Leblanc heeft dit verhaal al in 1908 op papier gezet en Lupin werd een Franse held. Sherlock Holmes was een brug te ver voor Arthur Conan Doyle en dus is het slim aangepast naar Herlock Sholmes.

 

Misschien word ik de schrijfstijl uit deze tijd gewoon en ben ik niet meer op zoek naar meer verdieping. Eigenlijk kan ik er mijn vingers niet opleggen waarom maar dit deel heb ik met heel veel plezier gelezen.

 

Omdat de loebas Arsène Lupin maar blijft wegkomen met zijn fratsen en Ganimard achter de feiten blijft aanlopen wordt opnieuw de hulp van Herlock Sholmes ingeroepen. Dit gevecht tussen de Franse inbreker en Engelse detective is hilarisch.

 

In het eerste deel waren het allemaal korte verhalen die me het Frankrijk van toen met zijn normen en waarden toonden.

 

Arsène Lupin versus Herlock Sholmes bestaat uit twee verhalen namelijk De blonde Dame en De Joodse lamp. Herlock Sholmes en Arsène Lupin hun achtergrond en karakter leer ik nu wat beter kennen. Ik amuseer me rot met hoe beide heren figuurlijk en letterlijk de wapens opnemen tegen elkaar. In hun gevecht is arrogantie van de Franse kant en deductie en doortastendheid van de Engelse detective de rode draad. Respect en bewondering is wat ze beiden voelen voor elkaar maar beiden zijn winnaars en willen niet verliezen. Hoewel ze elkaar genegen zijn staat hun karakter en wereld mijlenver uit elkaar en zullen ze elkaars vijand blijven.

 

Dit gevecht tussen de Franse inbreker en Engelse detective is hilarisch.

Of Sholmes Lupin arresteert laat ik in het midden, dat moet je zelf gaan lezen.

 

Maurice Leblanc slaagt er meesterlijk in om me mee te laten leven met de slimme tactieken van de charmante en flamboyante Lupin. Hoewel zijn karakter wat meer op de achtergrond blijft en nu de aandacht gaat naar de Engelsman en zijn sarcastische hulpje blijft de Lupin- sfeer toch aanwezig.

 

Misschien was dit avontuur wat vlotter op papier gezet of begin ik me te verplaatsen in de Lupin wereld? Het zijn onwaarschijnlijke of soms vergezochte acties maar beide heren slagen erin om het me te doen geloven en maken dit verhaal naast amusant ook spannend.

 

De flitsende tv-serie heeft mijn hart gestolen en stap voor stap doen deze boeken dat ook. Dit is geen hoogstaande literatuur, maar een uiterst vermakelijke serie over een man die erin slaagt om iedereen steeds opnieuw te bedriegen. Het is vooral de samenhang van dit deel en de heroïsche vete tussen de twee mannen dat me raakt en ik kijk uit naar het volgende boek. Misschien ben ik stilaan fan van het Lupin-œuvre?

 

4 Inktpotjes

Fany

Hamley op pompoenjacht van Sandra J. Paul

 

In deel twee uit de kinderboekenserie Hamley geschreven door Sandra J. Paul, mag Hamley inmiddels naar buiten maar moet wel in de tuin blijven van haar moeder. Dit is in het begin voor Hamley fantastisch maar al snel roept het avontuurlijke in Hamley haar verder dan de tuingrens. Het duurt dan ook niet lang of ze laat zich er toe verleiden om samen met de grote zwart-witte kater B-Boy, die in de stallen op het erf woont, er op een nacht stiekem op uit te gaan. Tijdens dat nachtelijke uitstapje hoort Hamley van hem dat wanneer tijdens Halloween de volle maan schijnt, dit een bijzondere nacht is. Want alleen die nacht kan Hamley als gitzwarte kat met groene ogen alleen met heksen en pompoenen praten. Hamley kan dit bijna niet geloven maar wanneer haar moeder zegt dat dit waar is en dat zij dat ook kan, wil Hamley maar een ding! Namelijk wanneer het volle maan is samen met B-Boy op onderzoek uit, maar kan ze hem wel vertrouwen?

 

Wat is het weer een prachtige cover! En dan dat het snoetje van Hamley. Echt zoals echte kittens kunnen kijken, het heeft iets ondeugends en iets liefs tegelijk!

 

Sandra J.Paul heeft me laten genieten van ‘Hamley op pompoenjacht’. Het verhaal is vlot geschreven en leest prettig weg. Ik had het dan ook jammer genoeg snel uit. Ik schoot een paar keer in de lach om wat grappige taferelen. Zoals dat B-boy en Hamley met hun nagels pompoen Petrus aan het rollen brengen of wanneer Hamley met de vogelverschrikker Herman zit kletsen. Ik zie dat dan in gedachten voor me gebeuren. Ja, mijn fantasie is groot, ik weet het en in dit geval is erg fijn!
Een heerlijk boekje als kattenliefhebber zelf om te lezen of voor te lezen.

 

Jacqueline

 

 

Uit balans van Bert Bergs

 

VERWAR DEZE AUTEUR NIET (IK HERHAAL NIET!!!) MET TOM BERGS!!

 

Op een drukke zaterdagmiddag worden twee moorden gepleegd in het centrum van Gent. Enkele dagen later valt een derde slachtoffer. Hoofdinspecteur Sara Vits en haar team moeten alle zeilen bijzetten. De zaak lijkt te draaien om een mysterieuze enveloppe die al de slachtoffers in hun bezit hadden. Ondertussen gaat haar partner, journalist Marc Ackein op zoek naar de verdwenen zoon van zijn tandarts. Zijn speurtocht brengt hem naar een klooster in de buurt van Dinant. Zijn beide onderzoeken aan elkaar gelinkt? Tijdens hun speurwerk stuiten ze op een extreemrechtse groepering. Heeft die iets te maken met de hele affaire? De relatie tussen Sara en Marc komt in moeilijk vaarwater terecht wanneer ze beiden gechanteerd worden. Zullen ze toegeven aan de druk om de zaken te laten rusten? Niets is wat het lijkt en alles raakt uit balans.

 

“Sommige cafégangers brandden als toortsen.”

 

Dit is het vierde en laatste deel van de Sara en Marc reeks. Ik heb al eens een boek van hem mogen lezen (Kopiekat) en die had ik ook drie kraaien gegeven.

 

Ik vond dit verhaal wel een beetje langzaam op gang komen. Er werden (te) veel details genoemd wat helemaal niet nodig is geweest, als voorbeeld bij de tandarts. Het voegt niets aan het verhaal toe hoe en wat de tandarts voor apparaten gebruikt. Het haalde voor mij het beetje vaart wat erin zat, er ook meteen uit. Dat vond ik wel jammer.

 

Het verhaal zit verder goed in elkaar. Er zijn geen lijntjes opengelaten en er zijn ook geen dingen gebeurd wat niet kan of niet bestaat.
De reden dat ik dit aangeef en ook aan bovenstaande tekst is dat deze auteur nogal eens wordt verward met de andere auteur Bergs en dat verdient deze absoluut niet! (Lees mijn recensie van Tom maar en je snapt meteen wat ik hiermee bedoel.) Het niveau van Bert ligt meermalen hoger dan dat van Tom.

 

Wat ik wel jammer vind, is dat van alle namen die er in de wereld beschikbaar zijn, Bert gekozen heeft voor de naam Mark en Marc. Alsof er een klein dipje in zijn inspiratiebron zat, zeg maar.

 

Als je een boek zoekt waar je moet opletten, geen extreme dingen in voorkomen en lichtelijk een detectiveverhaal is, dan zit je hier wel goed mee.

 

Spanning: 2

Originaliteit:4

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 3

Schrijfstijl: 3

Plot: 2.5

Vlieland van Kiki van Dijk

 

Vlieland, ik heb er fijne herinneringen aan. Tijdens het lezen van het verhaal Vlieland van Kiki van Dijk krijg ik, ondanks de gruwelijkheden en de zomerstorm die veel verwoest, zin om het prachtige eiland weer eens te bezoeken.

Charlie, een blogger met aardig wat volgers, blogt graag over haar reizen. Dit jaar moet ze het noodgedwongen dichterbij huis zoeken. Ze is uitgenodigd voor een festival met een overnachting op een Glamping (kamperen in een tent die is voorzien van alle luxe). Na enige aandringen van haar man Jean vertrekt Charlie alleen naar het natuurrijke Vlieland. Ze heeft gelezen dat er een nieuwe bierbouwerij is en wil Sytze, de eigenaar, gaan interviewen. Wanneer Charlie in het dorp bij de plaatselijke horeca zijn naam laat vallen krijgt ze vreemde reacties. Wanneer er daags na het festival het lichaam van een meisje, dat op gruwelijk wijze is vermoord wordt Sytze verdacht. Een verdenking die sterker wordt wanneer er nog een meisje verdwijnt. Iedereen weet het zeker, hij is de dader! Charlie, die door de zomerstorm vast zit op het eiland, gaat op zoek naar de verdwenen vrouw maar ziet ze het naderende gevaar wel op tijd?

‘Vlieland’ is een spannend vakantieverhaal maar er zijn een aantal zaken waar ik moeite mee heb. Het onderzoek dat door de politie wordt gedaan, daarvan krijg ik de indruk dat dit niet op een gedegen wijze wordt gedaan. Ze krijgen informatie aangereikt dat richting Sytze wijst en daar storten ze zich daar vol op, over andere mogelijke dader(s) of onderzoek(en) lees ik niets. Wanneer een van de personages een misstap maakt en daar een gebroken enkel aan overhoudt (het bot steekt eruit) kan het personage met gebruik van een stok een stuk lopen, zelfs op een stoel gaan staan om iets zwaars te pakken en zo zijn nog een aantal situaties waar mijn wenkbrauwen van gaan fronsen. Voor mij komt dit echt ongeloofwaardig over waardoor het aantal kraaien enigszins naar beneden keldert. De ontknoping van het verhaal was voor mij verrassend, deze maakt het weer wat goed.

Charlie haar personage maakt wel een ontwikkeling door. Ze is zonder haar man Jean naar Vlieland vertrokken en is door de zomerstorm slecht telefonisch bereikbaar. Door deze situatie en de gebeurtenissen die ze op Vlieland meemaakt zet haar tot nadenken. Want is Jean nu eigenlijk nog wel een echtgenoot of is hij meer alleen haar manager?

Ondanks dat ik met sommige zaken moeite heb is ‘Vlieland’ wel een leuk en boeiend verhaal maar meer dan 3 Kinktpotjes vind ik het niet waard.

Jacqueline

Siervuurwerk en sneeuwvlokken van Susan Muskee

 

Het boek ‘Siervuurwerk en sneeuwvlokken’ vertelt het verhaal van Sophie. Het is het laatste deel uit de feelgoodserie Liefde, natuurlijk van Susan Muskee.

 

Sophie, die toch door geluk een Green card verblijfsvergunning in handen krijgt waardoor ze in New York kan gaan wonen en werken is net in Amerika aangekomen. Door een medewerkster van het makelaarskantoor, is ze naar het piepkleine appartement gebracht. Dit appartement heeft ze vanuit Nederland geregeld en wanneer ze eindelijk boven is, na haar koffers tig trappen te hebben opgezeuld schrikt Sophie er best wel van hoe klein deze eigenlijk is. Sophie, die vastberaden is om zo snel mogelijk in de big apple een baan te vinden en daar haar stinkende best voor doet maar of dat voldoende is?

 

Tijdens de periode dat Sophie stage in New York liep had ze een vriendje Liam en die wil ze maar al te graag weer zien! Maar wanneer ze hem ontmoet komt ze van een koude kermis thuis. Want Liam is helemaal niet zo enthousiast om haar weer te zien. En wanneer Sophie dan ook nog de zoveelste afwijzing op een sollicitatie ontvangt zakt haar de moed in de schoenen. Wat mist Sophie haar vriendinnen Cleo, Kim en Abi op dat moment!

 

Al even keek ik naar dit boek uit en was dan ook blij dat ik het eindelijk kon lezen. Net als de eerdere drie delen uit deze serie leest ook dit deel vlot weg en voordat ik het weet heb ik het verhaal dan ook uit. Susan Muskee weet me met haar schrijfstijl wederom opnieuw te raken waardoor ik echt met Sophie mee leef wanneer Liam zo afwijzend tegen haar doet. Zeker de wijze waarop Susan de verdrietige gebeurtenis, waardoor Sophie wordt overvallen, beschrijft hou ik het dan ook echt niet droog.

 

Over het einde van dit 4e deel ben ik helaas iets minder te spreken. Het komt bij mij een beetje over dat er nog even snel een goed einde aan moest worden gebreid. Natuurlijk is het een feelgoodserie en is een positief einde daarin vanzelfsprekend. Mij viel het toch wat tegen. Volgens mij had dit wat minder voorspelbaar en spannender gekund. Daarom geef ik dit laatste deel 3,5 Inktpotjes. Maar in zijn totaal heb ik van de gehele serie genoten.

 

Jacqueline

 

 

Ik ga leven van Lale Gül

 

'Ik ga leven' is vlijmscherp, ongenuanceerd maar wel eerlijk en dapper.

 

 

'Ik ga leven' is een grof boek vol ellenlange zinnen en een staalharde kijk op de jeugd van een jonge vrouw.

Later ontdekken we dat deze Büsra noemt en eigenlijk wil zij gewoon zijn zoals andere jonge vrouwen. Ze wil experimenteren met make-up, gek doen, daten en ze wil als vrouw ook een stem hebben.

 

Ze groeide op in een streng islamitisch gezin en in het begin is haar boek een aanklacht tegen haar opvoeding. Büsra wordt in tegenstelling tot de mannen in het gezin heel streng gecontroleerd en er wordt ook niet geluisterd naar haar.

 

Eigenlijk wil ze al lang ontsnappen maar je merkt dat ze in tweestrijd verkeert. Enerzijds heeft ze totaal geen goede relatie met haar moeder en haar vader maar haar zusje en oma draagt ze wel op handen. Ze weet dat ze hen nooit meer ziet als ze de banden met haar thuis verbreekt.

 

Lang blijft ze dus in het geheim daten met haar Nederlandse vriend en alles achter de rug van haar ouders doen. Ze leidt een gevaarlijk en vermoeiend dubbelleven wat haar erg somber maakt.

 

Door de ogen van Büsra krijg je een beeld van hoe zij haar cultuur ervaart en hoe heftig de regels kunnen zijn. Wanneer zij betrapt wordt op het overtreden van de strikte voorwaarden blijkt hoe fel de reacties en gevolgen zijn en dan voelt Büsra zich helemaal gevangen.

 

'Ik ga leven' gaat niet enkel over geloof maar het is een strijd om gezien en erkend te worden. Büsra is de spreekbuis van een jonge auteur die vol energie en vuur haar punt wil maken.

 

Vaak hoor ik als kritiek dat dit boek wel wat meer respectvol had mogen worden geschreven en vanuit mijn positie zou ik dat ook zeggen.

 

Toch is het belangrijk om ons te realiseren dat Lale Gül niet in onze situatie zat en dat zij vol emotie haar verhaal heeft gedaan. Je mag er zeker van zijn dat in de verzonnen Büsra veel van Lale gestopt is.

 

Lale Gül woont in Nederland en is opgegroeid in een Turks gezin dat erg gelovig is. In 'Ik ga leven' probeert ze met haar geleerde taal op scherpe maar vaak ook hilarische wijze onder andere het juk van haar vroegere Koranschool van zich af te schudden.

 

De boosheid, ontgoocheling en ook bitterheid maar ook hoop en humor zijn voelbaar in de vaak keiharde straattaal en wat nog het meest raakt is de emotie die onder deze schreeuw verborgen zit.

 

'Ik ga leven' is rauw en soms moeilijk om te volgen door de bloemrijke en aparte woordenschat. Belangrijk om steeds voor ogen te houden is dat dit boek vooral een manifest is over hoe een tiener zelf over haar leven wil beslissen.

 

Büsra wil zelf kiezen of ze een hoofddoek draagt, of ze muziek luistert, met wie ze contact heeft en haar toekomst moet van haar zijn en niet opgelegd worden door een ander.

 

Deze autobiografische roman nog lezen zonder bevooroordeeld te zijn na alle controverse na het verschijnen van dit boek is niet eenvoudig. Nadat 'Ik ga leven' verscheen zal Lale Gül en haar familie hun leven immers nooit nog hetzelfde zijn.

 

Eender waar je opgroeit, zou vrijheid een basisrecht moeten zijn.

 

Jammer genoeg maakt 'Ik ga leven' duidelijk dat dit zeker niet overal is. De doodsbedreigingen tegen Lale Gül en haar gedwongen verhuis na het verschijnen van haar vlammende boek zijn hier het bewijs.

 

4 Inktpotjes

Fany

De Camino van Anya Niewierra

 

Het is precies een jaar geleden dat Lottes man onverwacht zelfmoord pleegde tijdens het wandelen van de Camino. Emil had als vluchteling uit Bosnië en Herzegovina een moeilijke jeugd, maar toch zou hij nooit zelfmoord plegen. Emil was een geweldige vader, was dol op zijn vrouw en gefocust op zijn werk.

Lotte besluit exact dezelfde route te lopen, in de hoop erachter te komen wat hem tot deze beslissing dreef. Maar dan ontdekt ze dat Emil helemaal niet is wie hij altijd beweerde te zijn... een gruwelijk geheim uit het verleden dient zich aan.

 

Wat vind ik ervan:

Eindelijk weer een boek van Anya. ‘Het Dossier’ was het eerste boek dat ik las van deze auteur. Het boek kreeg grip op mij en ik ging verloren in de kunstroven in Berlijn.

Ik heb zo genoten van het verhaal dat ik ‘Vrij Uitzicht’, Anya haar eerste boek ook gelezen heb. Dat verhaal vond ik de minste. ‘Het bloemenmeisje’ was ook erg goed, maar ‘De Camino’ greep me naar de keel en liet me pas los na een paar weken. Ik moest het echt laten bezinken.

 

Maar goed, ik ben de recensie aan het schrijven en alles nog een keer door me heen laten gaan.

 

Lotte vertelt het verhaal. Ook lezen we een brief dat cursief is geschreven. Dit verhaal is echt schokkend. Emil is geboren in het voormalig Joegoslavië. Hij heeft vreselijke dingen meegemaakt. Lotte weet er niet zoveel van, behalve de striemen op zijn rug.

 

Emil heeft een jaar geleden zelfmoord op De Camino gepleegd, een bedevaart die mensen lopen. Nu een jaar later gaat Lotte dezelfde route lopen. Ze bezoekt dezelfde hotels, gaat eten bij de eethuisjes waar Emil ook at, ze maakt exact dezelfde reis. Lotte doet het vooral om erachter te komen waarom Emil de keus heeft gemaakt om zijn leven te beëindigen. Tijdens het volgen van de route komt Lotte andere Pelgrims tegen en ontstaan er vriendschappen.

 

Maar er gebeuren rare dingen op de route. En ze vraagt zich af waarom de dingen gaan zoals alles loopt. Ze ontmoet een man waar ze opwindende gevoelens van krijgt. (Ik kan er niet veel over schrijven omdat dan spoilers ontstaan)

 

Hoe verder de reis gaat, hoe beter Lotte de brief gaat begrijpen. En Lotte gaat zichzelf steeds meer te begrijpen.

 

Het hele verhaal heeft een onderhuidse spanning. Er worden veel draadjes uitgezet, en langzaam krijgt het verhaal steeds meer lagen en aan het eind van het boek is er een gigantisch plot. Je moet het echt op je in later werken en je er lekker in onder laten dompelen.

Dagen later herbeleef je dit moment nog een keer. Ik moest het echt later bezinken.

 

Het hele boek, de route van ‘De Camino’, is net alsof ik het zelf heb gelopen…

Alle mensen die dit boek hebben gelezen zijn meer dan tevreden over dit boek. Voor mij is dit nogal zwak uitgedrukt. Want op mij heeft dit verhaal een verplettende indruk gemaakt. Dagen zijn voorbij gegaan waar ik alleen maar heb nagedacht over ‘De Camino’.



Ik kan echt nog dagen en weken het over dit verhaal hebben. Het staat in mijn top 10 dan ook op nummer 1. Ik zou er zoveel over willen vertellen, maar dat kan ik niet doen omdat ik dan eécht teveel spoiler en dat wil ik natuurlijk niet. Bij ‘Het dossier’ had ik net zo’n ervaring!

Van mij krijgt ‘De Camino’ 5, eigenlijk 10 vette kraaien!!

Lezen dit boek!

Astrid

Aquitanië Land van Water van Eva García Sáenz de Urturi

 

Als Willem X, hertog van Aquitanië en de vader van de dan 13 jarige Elionora, totaal onverwacht door een misdrijf om het leven komt heeft zij vanaf dat moment nog maar 1 doel in haar leven en dat is wraak nemen op zijn moordenaar.

 

‘Ik ben Eleonora van Aquitanië, dertien jaar oud. Demonen vermomd als boodschappers zeggen dat mijn vader zojuist onder ongewone omstandigheden is gestorven op zijn pelgrimstocht naar Compostella …. En in de geschiedenisboeken zijn geen precedenten te vinden voor wat ik van plan ben te doen.’

 

In de Franse koning Lodewijk VI ziet Elionora de moordenaar van haar vader en door toe te stemmen in een huwelijk met diens jonge zoon, Lodewijk VII, hoopt zij dichtbij de oude koning te verblijven om zo, via een list, haar vaders dood te kunnen wreken.

Maar op het huwelijksfeest van Elionora en de jonge Lodewijk VII wordt ook de oude koning vermoord en onder gelijke omstandigheden als die van Elionora’s vader. Voor haar begint een nieuwe zoektocht maar nu naar de persoon die het meest gebaat is bij een troonopvolging van een jonge en beïnvloedbare nieuwe Koning, haar pasgehuwde echtgenoot. Vermoedelijk zijn beide moorden gepleegd door dezelfde persoon maar zal de jonge Elionora beschikken over voldoende list en bedrog om achter alle geheimen te komen?

 

‘Ik wist dat hij er geen woord van geloofde, een nieuwkomer in de hel kan een oude duivel niet voor de gek houden.’

 

Bijna tegelijkertijd speelt er een 2^e verhaallijn, die van een kleine jongen, die door vijf moeders te vondeling is gelegd in het bos. Wie is deze kleine jongen en wie zijn deze vijf vrouwen maar vooral wat is de reden om de kleine jongen zo aan zijn lot over te laten?

 

Aquitanië Land van Water is een mooie historische roman vol duistere geheimen. Het boek valt in een genre dat ook wel faction wordt genoemd, het is een mengeling van fictie en feiten waarop Eva García een mooi en vloeiend verhaal heeft geschreven door enigszins creatief om te gaan met de personages en/of in tijd en belevenis.

 

Het boek is opgedeeld in 4 delen die elk weer uit kleine hoofdstukken bestaan. Elk hoofdstuk is geschreven in de ik-vorm en heeft een eigen titel. Boven elk hoofdstuk staat duidelijk vermeld wie er aan het woord is en in welk jaar we dan leven. Er doen best een aantal personages mee, maar voorin het boek zijn de 2 stambomen weergegeven van het hertogdom van Aquitanië en van de Capetingen van het Franse Hof. Daarbuiten doen nog een aantal personages mee die banden hebben met beide families. Al met al vond ik het goed te volgen.

De schrijfstijl is prettig en de 2 verhaallijnen worden boeiend overgebracht op de lezer. We volgen Elionora, dan 13 jaar, gedurende een jaar of 12, 13 en tellend vanaf het moment van overlijden van haar vader. Het betreft dus niet de gehele geschiedenis van Aquitanië, dat zou veel te veel informatie zijn om tot 1 boek te kunnen verwerken. Aan het einde weet Eva García op een mooie en ontroerende manier de 2 verschillende verhaallijnen in elkaar te schuiven. Al met al een mooie roman in een historische setting.

 

Ik geef het 4 Inktpotjes.

Karin K.

De dieren van Lockwood Manor van Jane Healey

 

De 'De dieren van Lockwood Manor' is een ouderwets mysterie dat traag maar wel boeiend geschreven is.

 

Wanneer Hetty Cartwright tijdens de oorlog in 1939 terecht komt op het landgoed van Lockwood Manor ontvouwt er zich een apart mysterie. Deze vrouw werkt voor het Natuurhistorisch Museum en heel de afdeling opgezette dieren wordt naar hier verhuisd. Door de oorlog moest het instituut op zoek naar veiligere oorden. Hetty heeft de evacuatie geregeld en is nu ook verantwoordelijk om voor de dieren te zorgen.

 

Wanneer Hetty Lucy Lockwood, de dochter van de norse landheer, leert kennen ontstaat er een bijzondere band.

 

Vanaf het ogenblik dat Hetty hier toekwam lijken er onverklaarbare dingen te gebeuren. Dieren worden verplaatst of verdwijnen, dingen komen precies tot leven, plagen komen en gaan kortom... je voelt door heel het verhaal de dreiging opgebouwd worden.

 

De dieren van Lockwood Manor is meer dan zomaar een apart detectiveverhaal. Hetty en Lucy nemen me mee op sleeptouw in een raar huis. Door de ogen van hen worden beetje bij beetje geheimen prijsgegeven over het heden en verleden.

 

Het doet door de rustige stijl en sfeer aan een lekker ouderwetse whodunit denken maar dan op een iets andere manier dan de gekende. De trage opbouw stoorde me in dit verhaal dus nergens omdat door deze aanpak meer details van de protagonisten en sfeer van de speciale setting onthuld worden.

 

Wat 'De dieren van Lockwood Manor’ veel sterker maakt zijn net deze karakters en hun evolutie. De beide vrouwen zijn de hoofdrolspelers en Jane Healey neemt haar tijd om me deze te doen begrijpen. Ook van de vader van Lucy krijgen we een beeld maar enkel Lucy en Hetty zijn diepgaand uitgewerkt.

 

Dit boek verbergt meer dan één verrassing en dat zorgt voor raadsels, intrige en een bijzonder aparte atmosfeer.

 

Jane Healy heeft een bijzondere schrijfstijl in haar debuut en ze bouwt haar onverwachte plot zorgvuldig en met oog voor detail op.

 

'De dieren van Lockwood Manor' gaat over de verzameling dieren maar achter de deuren van dit huis gaat veel meer schuil. De kracht zit vooral in de onderdrukte emotie die door de auteur meesterlijk weergegeven wordt.

 

Dit is misschien geen alledaags verhaal maar het is zeker de moeite waard.

 

4 Inktpotjes

Fany