‘Wijnen wijnen wijnen’ en bijna iedereen weet gelijk op welke toonsoort het gezegd moet worden.
Een aantal jaren geleden leerden we Martien Meiland en zijn stoere nuchtere
echtgenoot Erica kennen in het programma Ik vertrek. De volgende dag zoemde het
programma rondom de koffieautomaten in Nederland. "Die man is toch echt
wel gay?" Velen gingen naar Uitzending gemist en het werd de
meest bekeken aflevering van Ik vertrek ever.
Enkele jaren later kopen ze een kasteel in Frankrijk om te verbouwen en groeien
ze uit tot publiekslievelingen die er zelfs met de Televizierring vandoor gaan.
Inmiddels is Martien bijna niet van de buis te krijgen en wordt deze koe
van alle kanten uitgemolken. Dus kwam ook enkele maanden geleden dit boek
'Van burgemeesterszoontje tot kasteelheer' uit.
Martien, Erica, Montana, Maxime, broer Jaap en schoonmoeder Jenny vertellen aan
journalist Jan Dijkgraaf de naad van de kous, zonder Martien of zichzelf te
sparen.
Het boek begint met een middag in het nieuwe huis in Hengelo na terugkomst uit
Frankrijk, waar een belangrijke gebeurtenis uit het verleden verteld wordt
waardoor het hele gezin op zijn kop kwam te staan. Het lokaliseren van
voetballer Zidane laat Martien ontdekken dat hij op mannen valt. Daarna lezen
we verder over de jonge Martien en krijg je een inkijkje hoe het leven deze man
vormde.
Ook krijg je informatie van achter de schermen van het programma die daar niet
in beeld kwamen, zoals de ruzie met zijn beste vriendin Caroline en hoe het
brouilleerde tussen huishoudster Nadege en de familie.
Er wordt een vrij duidelijk beeld geschetst hoe de familie je in het hart sluit
als je jezelf bent, maar ook als je het verpest, het ook nooit meer goed zal
komen. Ook wordt duidelijk dat Martien niet alleen maar een typetje speelt,
maar grotendeels echt zo is maar dan wat uitvergroot op tv.
Tijdens het lezen van het boek hoor je gewoon de stemmen van de hoofdpersonages
praten en doen. Ik heb dan ook flink zitten lachen tijdens het lezen. Maar was
ook wel enigszins ontroerd wat Martien allemaal meemaakte in zijn leven.
Grappig is ook dat Jan Dijkgraaf zo de sfeer heeft kunnen neerzetten dat het
boek wat chaotisch lijkt, maar dat is ook juist wat de familie Meiland
kenmerkt.
Voor de vele fans een echte aanrader en voor de niet zo fans een bijzonder
inkijkje hoe deze man zich zelf werd.
3,5 inktpotje
Nikol
Geen opmerkingen:
Een reactie posten