donderdag 21 januari 2021

Wen er maar aan van Maike Meijer



Korte inhoud

SCHAAMTELOOS, SMEUÏG EN ONTROEREND

In snedige dagboeknotities registreert de werkloze actrice M. het kleine en grote verval in haar leven. Haar puberzoon Ole dreigt het nest te verlaten en seks met echtgenoot Koos is tegenwoordig iets dat af en toe moet gebeuren. ‘Het is net als een halfjaarlijkse controle bij de tandarts, alleen dan minder vaak.’ Intussen verlangt ze vurig naar een glansrol, het liefst bij de grote regisseur Verstraete. Ze wil de wereld - en bovenal haar zoon – bewijzen dat er nog toekomst in haar zit.

Mijn mening

Punt nummer één: Als je houdt van ernstige boeken, dan is dit niets voor jou

Punt nummer twee: Als je houdt van zelfspot, het leven niet al te ernstig nemen en lachen met de evolutie van het menselijke lichaam en je eigen bestaan, dan is dit mogelijk wel een goed boek voor jou.

Wen er maar aan had ik al een aantal keer zien passeren, het intrigeerde me wel, en dus had ik het op mijn leeslijst gezet als een tussendoortje. Letterlijk dan, want het is geen dik boek en is eigenlijk zo uit. Ik heb het zelf op een aantal uurtjes verslonden, want als je eraan begint, wil je ook gewoon doorlezen.

Het verhaal is eigenlijk een dagboek over het dagelijkse leven van de actrice M, die werkeloos is, totaal geen zin meer heeft in seks, en haar leven ziet veranderen door het nakende vertrek van haar puberzoon. Daarnaast ambieert ze al enige tijd een glansrol, maar ja, dat zit er niet echt in. Met andere woorden: alles in haar leven loopt mis, en alles verwijst uiteraard naar een midlife crisis om u te zeggen, want ze worstelt tegelijkertijd ook met haar overgang.

Haar verhaal / dagboek is zo opgebouwd dat het herkenbaar overkomt voor vrouwen die het allemaal al meegemaakt hebben, zal een voorbode zijn voor wat er nog gaat komen – als je er nog niet bent, en voor mannen zal het ongetwijfeld een aantal lachsalvo’s maar ook fronsen opleveren.

Terwijl het hoofdpersonage tracht om haar carrière op de rails te krijgen, worstelt ze met alle typische problemen die komen met de overgang. De tekeningen erbij zijn leuk, en vaak zorgen die ook voor behoorlijk wat humor.

Het boek kan voor velen overkomen als over the top, en dat is vaak ook zo. De situaties worden op een satirische wijze aangedikt, maar dat maakt dat het vaak ook té lijkt. In dat opzicht is het perfect dat het om een vrij dun boek gaat, want als het té dik zou worden, zou het ook beginnen vervelen.

Conclusie

Geen boek voor iedereen, je moet echt wel houden van dit soort van humor. Een boek gevuld met een heleboel aangedikte clichés, maar wel heel herkenbare situaties die het ook leuk maken om te lezen.

4 inktpotjes

Lisa

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...