Zondagsleven van Judith Visser

 

Titel: Zondagsleven 

Auteur: Judith Visser

Uitgeverij: HarperCollins

Publicatiedatum: oktober 2020

Recensie door: Annemarie

Inktpotjes: 4

‘Een prachtig boek dat je laat lachen, huilen en nadenken…’

 

Het is mijn eerste kennismaking met schrijfster Judith Visser. Ik heb haar naam gegoogeld en ontdekt dat ze thrillers heeft geschreven. In Zondagsleven beschrijft Judith het leven van Jasmijn Vink en geeft een mooi en realistisch beeld hoe autisme het leven van een jonge vrouw beïnvloedt.

De voorloper van dit boek is Zondagskind dat gaat over Jasmijn als klein kind, maar ik heb het alleen het vervolg gelezen en dat kan heel goed.

 

Jasmijn is een jonge vrouw die zo op het oog ploeterend door het leven gaat. Ze heeft een baan als receptioniste en probeert een zelfstandig leven te leiden, maar dat kost haar ontzettend veel energie. De werkdagen (met alle contacten, geluiden, opdrachten, regels, omgangsvormen) zijn slopend voor haar en thuis in haar ‘Vinkennest’, het huisje waar ze zich veilig kan terugtrekken, weg van de overweldigende, overprikkelende ‘normale wereld’ moet ze iedere dag bijkomen van alle indrukken. Haar hond Romy is haar reddingsboei. Deze hond geeft haar rust en vertrouwen en vormt een brug tussen Jasmijn met autisme en de ‘normale wereld’.

 

Het boek geeft een beeld van het arbeidsleven van Jasmijn, haar liefdesleven en de manier waarop ze zich in algemeenheid staande houdt. Het mooie van het boek is dat je echt een inkijkje krijgt in het hoofd van Jasmijn. Wat betekent het om autisme te hebben, wat heb je dan extra nodig en wat juist niet. Welke keuzes maak je dan in je werk, in je leven en in de liefde. Als lezer voel je hoe Jasmijn zich zwoegend een weg door het leven baant. Aanvankelijk met de baan die veel te uitputtend is, gaat ze van migraine aanval naar migraine aanval. Kan ze behalve met moeite werken eigenlijk niets meer. Wanneer ze door een reorganisatie haar baan verliest en met de vertrekvergoeding een aantal maanden zonder werk kan leven ontdekt ze hoeveel rust haar dit geeft.

Omdat ze zonder inkomen niet zelfstandig kan leven zoekt ze uiteindelijk een andere baan, maar daar kan ze haar draai niet vinden. Wel neemt ze het besluit om schrijfster te worden. Een droom die haar de mogelijkheid geeft om in alle rust thuis te werken en haar werkdagen zelf in te delen.

 

In haar leven is er Nick, een sympathieke man die echt van haar houdt én worstelt met het autisme van Jasmijn. Het houdt in dat hij haar alleen binnen een vooropgezette structuur (met plaats en tijd) kan ontmoeten en ook dan ervaart hij niet altijd de verbinding die hij zo graag met haar wil. Ik vond het stuk waarin Nick een half jaar met zijn band op reis gaat zo pijnlijk om te lezen. Hij wil zo graag dat ze met hem meegaat, maar Jasmijn kiest met liefde om alleen te blijven en op hem te wachten. Hem missen en op afstand van hem houden en contact houden per app en telefoon geeft haar rust en haalt alle druk weg die ze ervaart in de relatie waar hij aandringt om haar vaker te zien of, -haar grote angst- aandringt op samenwonen. De zekerheid dat hij haar niet onverwacht kan opzoeken, de liefde die ze op afstand voelt geeft haar rust. Hoe zeer ze ook van Nick houdt, de druk die een normale relatie met zich mee brengt haalt haar uit balans en schuurt.

 

Ik zal niet te veel spoilers weggeven. Het mooie van het boek is dat de personen zich echt ontwikkelen. Ik kon me heel goed inleven in Jasmijn, maar ook in Nick en ook in haar collega’s en ouders. Je proeft de smaak van Jasmijns worsteling met autisme maar ook de worsteling van haar omgeving.

 

Het is geen feelgood verhaal, maar het is zoals Judith Visser beschrijft aan het einde van het boek: ‘Autisme is niet het einde van de wereld. Het is een andere wereld. En wat ik met dit boek hoop te bereiken is dat er meer begrip en ruimte komt voor de mensen die in die andere wereld leven.’

 

Het verbinden van de beide werelden door mensen met en zonder autisme vraagt veel geduld, flexibiliteit, mildheid, liefde én kennis van autisme. Die kennis is belangrijk voor de persoon met autisme én zijn of haar omgeving. Dit boek levert hieraan een heel belangrijke en soepel leesbare bijdrage. Behalve soepel leesbaar roept het boek diverse emoties op, van een dikke keel en een glimlach, van een rollende traan tot een schaterlach. Dat is knap. Daarbij behoudt het verhaal houdt genoeg ‘luchtigheid’. Het wordt nooit té zwaar. Dat geldt ook voor Jasmijns leven met autisme. Humor, creativiteit, doorzettingsvermogen en liefde zijn mooie pijlers in de persoon Jasmijn. Dat zorgt wel voor een feelgood, wanneer je als lezer het boek dichtslaat.

 

Een echte aanrader!