Gallant – V.E. Schwab

 

Na de eerste twee delen van de Schemering-trilogie van Schwab (deel 3 moet ik nog lezen, o-oh) was ik verkocht. Ik, die vroeger wel fantasy las maar er tegenwoordig vaak niet zo veel meer aan vind, vond deze boeken heerlijk. Fris, vol met humor en zonder ellenlange wereldopbouw. Dus natúúrlijk wilde ik Gallant graag lezen, ik had de limited edition al een paar keer in de boekhandel in mijn handen gehad. Een pareltje om te zien, met zijn stenciled edge en prachtige illustraties.

Helaas ……. met de versie voor de e-reader kom je wel een beetje bedrogen uit, want de illustraties komen op een e-reader toch iets minder mooi over en tja, die edge, die heb je niet. Weg magie! Dan moet het verhaal zichzelf maar redden.

 

‘Weesmeisje Olivia kan niet praten en voelt zich daardoor al anders dan de andere meisjes in het weeshuis. Wat haar pas echt anders maakt is dat zij schimmen en wezens ziet die anderen niet kunnen zien. Olivia vindt ze niet eng, ze zijn er gewoon.

Ze voelt zich geregeld eenzaam en zoekt troost bij het enige wat ze nog van haar moeder heeft: een dagboek. De aantekeningen in het dagboek zijn nogal mysterieus en Olivia probeert de geschreven teksten en afbeeldingen te ontcijferen.

Dan krijgt ze een brief van een oom waarvan ze niet wist dat ze die had. Hij nodigt haar uit om naar zijn landgoed Gallant te komen. Maar waarschuwt haar moeder haar in het dagboek nu net niet dat ze daar weg moet blijven?

Olivia’s nieuwsgierigheid wint het van haar wantrouwen en ze vertrekt naar Gallant. Daar wacht haar familie, maar ook iets heel duisters  …..’

 

Wat ik van tevoren niet had gezien was dat dit boek van V.E. Schwab een young adult boek is. Dat is de Schemering-trilogie niet, en dat maakt dat de schrijfstijl in dit boek net iets anders is. In eerste instantie had ik zelfs het gevoel een jeugd-boek te lezen, een lief sprookje. Totdat ik me realiseerde dat de geesten (de dodelingen) in dit boek toch wel wat eng zouden kunnen zijn voor jonge lezers.

Het verhaal is sprookjesachtig, de schrijfstijl misschien wat eenvoudig maar fijn en het verhaal is interessant. Toch had ik aan het eind het gevoel dat de schrijfster er veel meer uit had kunnen halen. Halverwege het boek had ik al een beetje het gevoel waar het verhaal heen zou gaan. Voor een young adult vond ik het verhaal eigenlijk ook net een beetje te kinderachtig, het had allemaal wel wat spannender gemogen. Blijft over: de fijne schrijfstijl. Ja, schrijven, dat kan ze, die V.E. Schwab maar meer dan een fijn tussendoortje was dit voor mij niet. Ik hoop dan ook dat haar volgende boek weer een meer volwassen fantasy zal zijn.

 

Drie inktpotjes

 

Jolanda