Ik reis alleen ( Samuel Bjork )
Klinkt een beetje zielig: Ik reis alleen...
Maar is het ook zielig?
Ik vind van niet.
Er zijn genoeg jongeren die alleen met een rugzak naar verre oorden vertrekken en onderweg wel mensen tegenkomen waar ze een tijdje mee optrekken.
Ik ben 2 keer in mijn leven alleen op reis geweest. Al is reis misschien een te groot woord.
Een keer ben ik met een busreis naar Luxemburg geweest. Dat was de eerste keer helemaal alleen. Maar al bij het vertrekpunt kwam ik iemand, die ook alleen was, tegen waar het mee klikte. Dus de reis zijn we samen opgetrokken. Uiteindelijk niet echt alleen dus.
De tweede keer ben ik alleen een paar dagen naar Gent geweest. Er even tussenuit, bijtanken. Alleen.
En wat was dat heerlijk! In mijn eigen tempo opstaan, eten, waar te eten enz. Met niemand rekening houden, alleen mezelf. Wat was ik daar op dat moment aan toe zeg!
Maar ook in mijn eigen tempo door de musea dwalen, lang stilstaan bij dat ene kunstwerk dat je grijpt.
En overal waar ik ging nam ik een boek mee. Op de terrasjes, in de cafë's. Je zag me overal heerlijk verdiept in dat boek.
Uiteraard kom je alleen ook wel eens in minder handige situaties. Zeker als je zo impulsief als ik bent.
Ik bezocht een oud kasteel-achtig gebouw. Middenin het centrum. Ik was vroeg, de enige bezoeker. Er stond een route uitgestippelt en als je die volgde zou je het hele gebouw bekijken. Goed plan!
Not....
Ik stapte een deur uit en stond....op een dak....met mijn hoogtevrees...
Durfde niet meer voor of achteruit. Fijn! Dat heb ik weer...Uiteindelijk heb ik mijn mams gebeld en die heeft mij het dak over gekletst.
En toch...Als het weer zo uit zou komen dat ik alleen op reis ga, dan vind ik dat helemaal geen probleem. Eigenlijk ook wel lekker..
Ik reis alleen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten