zaterdag 30 januari 2016

Wanda Bommer met De bijvangst

De wegen van actrice Louise Bergmans, haar puberdochter Merel en autodief Titus Troost kruisen elkaar in de zomervakantie, bij een parkeerplaats langs de snelweg naar het zuiden. Wat bij een eenmalige confrontatie had moeten blijven, ontaardt door een reeks van onbezonnen beslissingen in een bizarre roadtrip door Toscane. Louise ziet zich geconfronteerd met de grootste angst van iedere ouder: de plotselinge verdwijning van haar kind. Titus, die niet voor niets een kluizenaarsbestaan heeft verkozen, zit opgezadeld met een opstandig wezen dat binnen de kortste keren het deksel van zijn beerput weet los te peuteren. Merel maakt de balans van haar jonge leven op, en besluit de situatie te benutten om in sneltreinvaart volwassen te worden. Ondertussen trachten de drie hoofdrolspelers op hun eigen manier grip te krijgen op de nieuwe realiteit die zich aan hen voordoet. Dankzij onjuiste aannames en dwaze logica kiezen alle drie voor dezelfde richting: de verkeerde. De bijvangst is even spannend als humoristisch, even absurd als realistisch, en bovenal even schokkend als ontroerend.

Mijn mening: De kaft vind ik niet bijzonder maar wel anders. De titel en auteur komen goed naar voren. Wat mij aantrok was de bijvoeging in de cirkel: Een bizarre roadtrip door Toscane.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie personen, Louise (een Nederlandse actrice), Merel (haar dochter) en Titus (eigenaar van een kleine garage in Toscane die zijn omzet probeert te verhogen door af en toe een auto te stelen van slordige vakantiegangers). Wanneer hij per abuis ook Merel meeneemt bij zijn laatste criminele activiteit krijgt hij de schrik van zijn leven en begint een verhaal met verschillende wendingen.
De karakters worden goed uitgewerkt. Je krijgt sympathie voor de dief, begrip voor het verwende en egoïstische tienermeisje en medelijden met de actrice en moeder, die zich vastklampt aan een te jonge toyboy. Er zit ook veel humor in het verhaal en het leest erg vlot door de korte hoofdstukken en fijne schrijfstijl van Wanda Bommer.
Het eind zag ik wel min of meer aankomen maar dat mocht de pret niet drukken. Een heel fijn boek met een apart verhaal dat zorgt voor een aantal heerlijke leesuurtjes.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...