Goed bezig

Foto: www.goedbezig.eu

Normaliter gaan de plaatselijke leugenaar en de andere schreeuwende reclamefolders bij ons gelijk de krantenopvanghoek in, een ja/nee-sticker zou toch makkelijker zijn zou je dan zeggen, maar ik wil ieder geval de keus hebben.
Gisteren was één van de zeldzame keren dat ik dan ook echt het vod openvouwde, een thrillerschrijver zou dan hebben geschreven: ‘met een onbestemd voorgevoel opende ik de krant en mijn blik viel gelijk op het artikel, vol afgrijzen…’ nou ja, zoiets dan.
Ik skimde de pagina’s en zonder echt te kijken sloeg ik de krant weer dicht en gooide het in de kartonnen doos die dient als opvangbak voor oud papier; naast een verzamelplaats voor lege glazen potten, een boodschappentas (niet van plastic natuurlijk) voor de lege flessen, een plaats voor gebruikte kartonnen verpakkingen, drie prullenbakken (één voor gebruikt plastic, één voor restafval, één voor gft-afval) en een composthoop voor tuinafval zijn wij verder niet milieubewust bezig.
Ik wilde eigenlijk alweer doorgaan met het lezen in Paradijsvogels toen mijn blik inderdaad gevangen werd door een krantenkop: "Complimentenmachine succes" (bron: Katwijks Nieuwsblad). Nieuwsgierig (ben je nieuws gierig als je nooit de krant leest?) las ik het artikel onder de kop. 

Blijkbaar heb ik de afgelopen twee jaar onder een of andere rots gelegen, want van een complimentenmachine had ik nog nooit gehoord.
Het gaat dus letterlijk om een apparaat dat op een aantal scholen te vinden is waarmee leerlingen onderling elkaar Goedbezig-buttons kunnen opspelden. Sommige buttons zijn zelfs ontworpen door een kunstenaar.
Sterker nog, in het artikel staat zelfs dat er al 35.000 complimenten zijn uitgedeeld en dat er dit jaar 50.000 complimenten mogen worden uitgedeeld.

Verbaasd gleed ik bijna van de bank.
Ik was wel bekend met de stickers op de lagere school met zo’n lachend gezichtje, waarbij je je best moest doen om een stickervel vol te krijgen met als beloning een aai over de bol van de juf of meester. Maar dit is dan weer motiveren 2.0.

Foto: www.nieuws.asnbank.nl

Een apparaat gevuld met buttons die je elkaar kunt opspelden om in plaats van alleen maar te kijken naar wat je niet kunt, je aan te moedigen bij wat je wel kunt.
Ik vind het geweldig, wat een leuk idee, met een randje Hollandsche kneuterigheid.
Zeker in de tijd waarin een Cito-toets alles bepalend lijkt voor een jong mens en de druk er al vroeg op staat is een beetje motivatie niet verkeerd als het even niet lukt.




Ik zie dan ook wel weer iemand voor me die met 5000 buttons rondloopt door het schoolgebouw, die het zijn/haar missie heeft gemaakt om zoveel mogelijk van die buttons binnen te slepen. Het lijken de scouts wel, voor iedere taak een button. Je krijgt er zelfs een heus diploma bij.

Maar wat te doen als de machine leeg is ('Ik zou wel willen, maar de complimenten zijn op.'), en wat als je helemaal geen complimenten krijgt (pesten 3.0)? Op hoeveel manieren kun je eigenlijk iemand motiveren?

Er zullen er uiteraard ook zijn die de kneuterigheid in hun voordeel gebruiken, wat dan weer ten nadele kan zijn voor degene met een button, maar dat is te negatief gedacht natuurlijk. Ik moet nog even oefenen.

Goed bezig hoor, en waar kan ik er een vinden voor bij mij op kantoor?