John Green- The fault in our stars

Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn. De zoektocht naar de mysterieuze schrijver van hun lievelingsboek, Een vorstelijke beproeving, leidt hen naar Amsterdam. Daar neemt hun leven een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Cover

Simpel, blauw. Zwarte wolk met titel. Witte wolk met naam schrijver. Puur afgaand op de cover zou ik het boek niet snel oppakken.

Mijn mening

Ik doe niet aan hypes. Sterker nog...ik heb de neiging om juist een boek niet te lezen als verder iedereen het wel doet. Zo ook met dit boek. Tot nu.

Ik heb het boek in het engels gelezen, niet om op te scheppen, maar omdat ik het gevoel had dat het verhaal dan op zijn best tot zijn recht zou komen.

We have bottled all the stars this evening.

Hazel en Augustus leren elkaar kennen bij een kanker-support-groep. Er onstaat een diepgaande vriendschap, die verder gaat dan het allebei hebben van kanker. Sterker nog: de kanker speelt een ondergeschikte rol. Natuurlijk ontkomen ze niet aan de gevolgen van hun kanker. Augustus mist een been en Hazel loopt rond met zuurstof.

Bij geen van beiden krijg je het gevoel dat ze zielig zijn. Integendeel, ze zijn ongelofelijk sterk. Maar ook gewoon pubers.

En ze worden, tegen wil en dank, verliefd. Erg verliefd. Al probeert Hazel het nog tegen te houden, want ze wil geen "granaat" voor iemand zijn. Ze wil niet iemands leven verwoesten door de liefde toe te laten.

Het is een prachtig boek. Veel humor, de manier waarop Hazel en Augustus met elkaar communiceren, elkaars vliegen afvangen. Heerlijk.

Maar het is ook erg leuk om over Amsterdam te lezen door de ogen van een buitenlander. En uiteraard komen er cliché's voorbij. Maar Amsterdam wordt vooral ook in al zijn schoonheid beschreven.

Maar ik heb ook zitten huilen tijdens het lezen, zachte tranen biggelend langs mijn wangen....Het blijft tenslotte een kankerboek, een kankerboek over 2 pubers.

Ik ben blij dat ik het boek heb gelezen, het is een boek dat je gelezen moet hebben. En die hype...die begrijp ik helemaal. En ja...als ik in Amsterdam ben ga ik misschien ook wel op zoek naar het bankje...En dan denk ik even aan Hazel en Augustus....

5 sterren

Juul