Haar naam, Seren,
betekent Ster in het oud-Keltisch, waardoor ze altijd een band voelde met deze
mysterieuze lichtjes in de ruimte.
Bron:
https://www.hamleybooks.be/hamley-books-auteurs/seren-j-smedt/
Je schrijft graag dramatische verhalen. Zie je jezelf ook
een boek in een totaal ander genre schrijven bvb een thriller?
Een thriller heeft me altijd al aangesproken, maar gezien
de jonge leeftijd waarop ik begon met schrijven, ben ik eerder de romantische
kant opgegaan. Toch zie ik mezelf in de toekomst zeker naar dit genre grijpen
omdat ik er me beter in kan inleven en mijn emoties kwijt kan. Genres als
fantasy lees ik graag, maar valt iets verder uit mijn ‘schrijfbereik’.
Hoe kom je er op om op je 12de zo een gevoelig onderwerp
te kiezen voor je eerste novelle?
Ik denk dat ik tijdens deze periode heel erg op mezelf
gesteld was. Ik kwam uit de scheiding van mijn ouders, nieuwe school en
vrienden en vond het moeilijk om mezelf te uiten. Voor mij was schrijven toen
al een uitlaatklep. Een rechtstreekse link met mijn leven toen was er niet,
maar de onderliggende emoties voelde ik zelf dan weer wel.
Welke muziek hou je van?
De ene keer pop, dan jazz of klassieke muziek. Ik grijp
de laatste tijd echter vaak terug op de seventies-muziek, maar het valt niet te
voorspellen waar ik volgende maand naar luister.
Luister je wel eens naar muziek als je schrijft?
Eerder achtergrondmuziek, maar nooit met tekst want dan
vind ik het stukken moeilijker om me te concentreren.
Waar ben je het meest bang voor en wat maakt je blij?
Bang om mijn dromen te verliezen. Ik was als kind een
enorme dromer, ik had hopen fantasie en was echt van plan om de wereld te
veranderen – nog steeds – maar doorheen de jaren verloor ik dit een beetje. O,
spinnen ook natuurlijk.
Ik word heel makkelijk gelukkig van de simpelste dingen.
Of het nu een zonnige winterdag is, sneeuw, warme thee, lachen met mijn
kotgenoot, thuiskomen, wandelen, rennen met de hond, luide muziek op
vrijdagavond of een etentje met het gezin. Werkelijk alles.
Hoe ziet onze wereld er binnen 20 jaar uit?
Ik geloof dat iedereen al genoeg nadenkt over de gevolgen
van het klimaat, maar ik ben bezorgd dat we onszelf gaan verliezen. Schrijven
is iets dat me steeds terug bij mezelf brengt want het is moeilijk om in deze
digitale wereld nog “eigen” te zijn. Daarom hoop ik dat we doorheen de komende
jaren terug een weg vinden naar onszelf. Misschien moet sociale media wel net afbouwen
in plaats van uitbreiden. Zo’n wereld zie ik wel zitten.
Heb je in dit boek enkel fictie verwerkt of heb je
inspiratie gehaald uit echte gebeurtenissen?
Mijn boeken zijn absoluut fictie. Natuurlijk haal ik wel
inspiratie uit mijn omgeving aangezien mijn hoofdpersonages vaak niet ver
liggen van mijn leeftijd, maar er komen geen waargebeurde feiten voor in mijn
boeken.
Ben je een dromer of eerder de nuchterheid zelf?
Zoals ik al zei ben ik tegenwoordig een beetje beide.
Dromen moet, maar je kunt de dag van vandaag niet leven zonder een goede portie
nuchterheid als je jezelf op de been wil houden.
Welk onderwerp wil je nog eens gebruiken in een nieuw
boek?
Misschien de moeilijke jeugd van Tristan. Het zijn geen
leuke onderwerpen, maar ik vind vaak rust in het schrijven van harde
onderwerpen.
Waar droom jij nog van?
Momenteel denk ik aan niets anders dan slagen voor mijn
examens in rechten, verder durf ik voorlopig niet denken.
In de toekomst hoop ik wel om een soort rust en zekerheid
in mijn hoofd te vinden. Zo’n gevoel van ‘i made it’ en trots zijn op de
persoon die ik dan geworden ben. Reizen, een droomjob en mijn ouders nog lang
bij mij …daar droomt iedereen natuurlijk van.
Haar nieuwste boek ‘Woorden
zeggen niets’
Inhoud
Het studentenleven is
iets waar de achttienjarige Lente halsreikend naar heeft uitgekeken. Ondanks de
tegenslagen thuis en de vele ruzies met haar vriend, vertrekt ze vastberaden
naar de universiteit. Maar haar vastberadenheid om zich op haar studies te
concentreren verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze als een blok valt voor
een knappe medestudent. Tristan worstelt met zijn moeilijke kindertijd. Nadat
zijn beste vriend naar het buitenland vertrekt, laat Tristan het pleeggezin
achter waarin hij opgroeide. Op zoek naar licht in de duisternis, ontmoet hij
een bijzonder meisje. Maar wat als zij hem ook verlaat?
Pitch je boek 'Woorden zeggen niets'
Woorden zeggen niets is een verhaal waarin twee jongeren
zoeken naar een nieuw begin en zichzelf daarin verliezen. De jongen groeit op
in een slechte thuissituatie en loopt na een tijdje weg van huis, op zoek naar
een beter leven en een nieuwe start. Het andere hoofdpersonage is een meisje
die op het punt staat om naar de universiteit te vertrekken. Ze zit in een
relatie die niet helemaal vlot loopt en komt in het studentenleven een nieuwe
jongen tegen die haar hartje sneller doet slaan. Beide jongeren maken een
nieuwe start, maar hebben geen idee of dit wel de juiste keuze was.
Quote uit recensie
Boekinkt
Woorden zeggen niets'
is geen lichtvoetig verhaal maar het is een bijzonder mooie young adult. Net
doordat de auteur zo knap weergeeft waarom de hoofdpersonages handelen zoals ze
doen moet ik ze wel in mijn hart sluiten. Dit rauwe verhaal is zeker geen rozengeur
en maneschijn boek maar een eerlijke reis naar de echte gevoelens van Tristan
en Lente. Het is een prachtig verhaal over steun zoeken en veerkracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten