‘Hier ben ik thuis, het was mijn keus om terug te komen. Dit is voor mij de mooiste dag van de afgelopen vijf maanden.’
Het is 17 januari 2021 als Navalny zelf terug keert naar Rusland. Hij is dan 44
jaar en staat bekend als anti corruptieactivist en oppositieleider.
Eerder werd hij ernstig ziek op de vlucht van Tomsk naar
Moskou, op 20 augustus 2020. Plotseling lijdt hij ondraaglijke pijn en brult
hij het uit. Er wordt een noodlanding gemaakt in Omsk en van daaruit gaat hij
direct door naar het ziekenhuis. De 1e conclusie van de artsen is
ernstige vergiftiging met een psychodyslepticum. Hij gaat aan de beademing en
wordt kunstmatig in coma gehouden. Nadat de politie het ziekenhuis plat heeft
gelopen volgt er ineens een 2e, heel andere diagnose namelijk die
van een ernstige stofwisselingsziekte. Ook zou hij te slecht zijn om hem over
te brengen naar een ziekenhuis in Duitsland. Zijn vrouw Joelia maakt zich hard
voor deze overplaatsing en richt zich persoonlijk tot Poetin. Op 22 augustus
vertrekt Navalny alsnog met een vliegtuig naar Berlijn en de Duitse artsen daar
concluderen dat het om vergiftiging gaat met een stof die werkt op het
zenuwstelsel. Rusland ontkent in alle toonaarden er iets mee van doen te
hebben. Uiteindelijk blijkt het te gaan om vergiftiging met een zenuwgas uit de
Novisjok groep.
Hetzelfde soort dat in 2018 werd gebruikt tegen Sergej en
Joelia Skripal in het Engelse Salisbury en waar hoogst waarschijnlijk president
Poetin opdracht voor had gegeven.
‘Ik
heb hem dodelijk beledigd door het te overleven.’
Het bovenstaande geeft een omschrijving van de recente gebeurtenissen over
Aleksej Navalny, en die bij de meesten van ons nog helder op het netvlies
staan.
Navalnys persoonlijkheid is complex. Scherp, innemend en
grappig maar ook direct, bot en snel aangebrand. Confrontaties gaat hij niet
uit de weg en dat maakt dat veel mensen even zoveel meningen hebben over de
persoon Navalny.
Het boek belicht 3 van de belangrijkste politieke
aspecten namelijk die van Navalny als anti corruptieactivist, die van de
politicus en die van de demonstrant.
Het geeft verder uitleg over de economie van Rusland en
zijn financiële markten waar corruptie onder de elite hoogtij viert. Bij
Navalny wekt dit verzet. Hij vergaart een klein deskundig team van zeer
gemotiveerde advocaten om hem heen en verder heeft hij betaalde medewerkers en
een flinke schare aanhangers en vrijwilligers waarmee hij zijn activiteiten en
projecten uitvoert.
Hij heeft een eigen blog dat wordt geschreven door zowel
hem zelf als door, wat hij zelf noemt, het Navalny collectief wat het grote
voordeel heeft dat zodra Navalny weer eens tijdelijk in de gevangenis beland de
berichtgeving op het blog gewoon doorgaat. Ook heeft hij een eigen YouTube
kanaal vol video’s en live streams waarmee hij veel mensen weet te bereiken.
In 2016 stelt hij zich kandidaat voor het presidentschap
van de Russische Federatie maar zoals gebruikelijk bij een oppositie kandidaat
wordt zijn 3 minuten durende filmpje niet uitgezonden door de Russische staats
TV.
Dit is slechts het begin van hoe het politieke stelsel werkt
in Rusland. Er wordt in het boek een uitgebreid en duidelijk beeld gegeven hoe
het er in het Kremlin aan toe gaat en hoe de macht onder de elite is verdeeld
en hoe er, door middel van systemische oppositiepartijen, een indruk wordt
gewekt van democratie maar die er feitelijk niet is.
Dat levert soms best wat taaie leeskost op maar is wel
nodig om een beetje inzicht te krijgen in de Russische politiek, de
machtssystemen en hoe de persoon Navalny is geworden tot wat hij nu is.
Ook de schaduwkanten van Navalny komen aan bod, waarbij
er de kanttekening wordt geplaatst dat we alles moeten bezien naar Russische
maatstaven en niet naar onze vrije westerse.
Ook staat het boek vol voetnoten (562 stuks) maar dit
zijn voor het overgrote deel verwijzingen naar andere boeken, andere informatiebronnen
en dergelijke en ik heb ze dan ook niet gelezen om mijn aandacht volledig te
kunnen richten op de loop en informatie van de biografie zelf, want het vergt
wel wat concentratie. Bovendien is de schrijfwijze soms wat droog en zakelijk
maar dat is logisch bij een biografie als deze, die onmogelijk luchtig is neer
te zetten.
Voor iemand met veel interesse in politiek, in Rusland en
ook in de persoon Navalny is dit een uitermate boeiend boek.
Uiteindelijk wordt de biografie afgesloten met nog een
laatste vraag:
‘Gaat het Westen Navalny redden?’
Aleksej Navalny heeft op 20 oktober 2021 de Sacharovprijs
gewonnen, dit is de belangrijkste Europese mensenrechtenprijs. Hij zit nog
steeds opgesloten in een Russisch strafkamp.
Ik geef het 4 Inktpotjes.
Karin K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten