De boeken van Jantsje van 2021

 Top 3

Het was best een moeilijke keus om 3 boeken uit te zoeken die ik afgelopen jaar heb gelezen en mooi vond. Niet omdat ik niets moois heb gelezen, maar omdat er veel boeken waren die ik goed vond. Een luxeprobleem noem ik het.  Dit waren voor mij de beste boeken. 

1. De liefdesbrief van Lucinda Riley
Ik was erg nieuwsgierig naar het boek. Ik geef toe ik ben fan van de zeven zussenserie. Helaas vond ik haar andere romans niet zo mijn smaak. Echt romans zonder spanning erin. Als je daarvan houdt, zal je ze zeker de moeite waard vinden. Ik persoonlijk houd wat meer van een boek met spanning erin. De beschrijving van dit boek klonk meer als de zeven zussenserie. Nou ik ben niet teleurgesteld. De opbouw en manier van aanpak lijkt niet op de zeven zussenserie. Voor mijn gevoel was dit boek nog veel beter dan de zeven zussenserie. Ze heeft de personen zo goed beschreven dat je denkt ze te kennen. Ik had zelfs de neiging om op te zoeken of de personen echt waren. De beschrijvingen van de gebeurtenissen waren zo levendig dat ik op het puntje van mijn stoel zat. 
Hoe zou dit aflopen? Is deze persoon wel wie hij zegt dat hij is? Voor mijn gevoel hoort dit boek bij de thrillers. Het is gruwelijk spannend vanaf het begin. Aan onverwachtse wendingen ontbreekt het niet. Er komt geen moment dat het saai is.

Riley schreef het twintig jaar geleden, maar het verhaal haalde nooit de boekenplanken wegens het (delicate) onderwerp, de Britse Koninklijke familie.

2. Opgewekt naar de eindstreep van Hendrik Groen

Het allerlaatste dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar en de meest geliefde bejaarde van Nederland. Voor iedereen die wil weten hoe het met Hendrik Groen gaat na zijn eerdere dagboeken. Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De club Omanido (oud maar niet dood) die ze hadden opgericht en die centraal staat in de boeken is uit elkaar gevallen. Hendrik wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden die hem helpen, Leonie van 88 jaar, Frida van 10 jaar en de hond juffrouw Jansen. Het dagboek is weer zo heerlijk geschreven, het is allemaal zo herkenbaar, of het nu over het aftakelen gaat, de corona en de regels van het verzorgingshuis. Bijzonder is hoe de auteur het proces van dementie zo goed weet te benaderen.

Het zorgde voor heel wat emoties bij me. Het is echt een boek wat je menigmaal laat lachen en ook een traantje laat vloeien.

 

 

3. Verstoten van Sterre Collins
Verstoten is een boek dat indruk op mij heeft gemaakt. Door de afwisseling met de brieven van haar vader zorgen ervoor dat het me raakte. Van zowel Fraser als Lucy wordt hun probleemjeugd zo goed geschreven dat je het voelt. De omgang met haar vriendin, en met haar moeder is heel duidelijk beschreven. Maar ook het verhaal van de strijd van haar moeder tegen haar vader is levensecht gebracht. Sterre Collins laat ook zien wat een scheiding met een ouder kan doen. De rol van Lucy’s vader heeft ze goed uitgewerkt en raakte mij erg. De ontmoeting met Fraser bracht mij even terug naar mijn jeugd met kermissen en vriendjes. Lucy ziet Fraser en zichzelf als de nieuwe Bonny en Clyde.
Met de misdaden die ze plegen komt er steeds meer spanning in het boek. 
Sterre Collins heeft wat mij betreft met Verstoten een sterk en vlot boek geschreven. De personages en gebeurtenissen zijn heel goed uitgewerkt.
Dit is zo’n boek die je in een keer wilt uitlezen. Het is zo goed geschreven.
Verstoten is vooral een boek dat de lezer zal raken. Ik vond het zeker ook een boek voor volwassenen niet alleen voor young adults.

Helaas waren er voor mij ook een paar teleurstellingen.

Het boek wat ik niet goed vond was Dwaalspoor van Suzanne Vermeer. Tot aan zijn overlijden in 2011 werden de boeken geschreven door Paul Goeken. Hij schreef onder de naam Suzanne Vermeer. Dat Goeken achter die naam schuilging, werd pas na diens dood bekend. In overleg met zijn familie werd besloten om de boeken voort te zetten.
Wie ze nu schrijft blijft geheim. Er wordt ook wel gesproken over meerdere auteurs. Dat idee heb ik ook. Omdat het ene boek anders leest dan het andere. De manieren van schrijven zijn verschillend. Andere zinsopbouwen en het toewerken naar het einde is anders. De ene is meer als een young adult geschreven en de andere als een goede thriller waar veel gebeurd.

Voor het eerst is er een soort van vervolg verschenen op een eerder boek in de reeks van Suzanne Vermeer. Dwaalspoor is een vervolg op Zomeravond. In Zomeravond maakten we al kennis met juriste Lauren Martens. Lauren is in Zomeravond zelf betrokken bij een moordzaak. Nu in dwaalspoor staat ze verdachte Silvia bij, die verdacht wordt op de moord van haar man Vincent. Al snel in dwaalspoor gaat het verhaal één richting op. Wel zijn er weer sterke personages neergezet, maar dat is het weinige positieve dat ik kan geven. Je komt weinig over ze te weten. Was dat wel zo dan had het verhaal waarschijnlijk meer diepgang. Er zit weinig spanning in het verhaal. Voor mijn gevoel was dit een snel in elkaar geflanst en afgeraffeld boek. Jammer want zomeravond was een goed boek. Dit kon voor mijn gevoel zo de prullenbak in.

Jantsje