Vorig jaar verscheen het thrillerdebuut “Op het verkeerde moment” van Heleen Smit en onlangs verscheen haar nieuwe boek ‘In de knel’. Het verhaal ‘In de knel’ speelt zich af op het platteland, op de boerderij en tussen de koeien. Wat heeft de auteur hiermee? De hoogste tijd vonden wij van Boekinkt om die vraag (en meer natuurlijk) eens aan Heleen voor te leggen….
In het verleden heb je geschreven voor de agrarische sector, heeft die ervaring en kennis je geïnspireerd om ‘In de knel’ te schrijven? Of heb je door iets anders de inspiratie gekregen om dit verhaal te schrijven.
Het is inderdaad mijn werk als
eindredacteur voor agrarische media dat mij inspireerde voor dit boek. Of
eigenlijk was het mijn uitgever Ilse Karman die opperde of ik iets van de
agrarische sector in een thriller kon verwerken. Ik was bang dat het schrijven
daardoor te veel op werk zou gaan lijken, maar dat was niet het geval. Op de
redactie gaat het over feiten en de impact daarvan op echte mensen, zoals
knellende regelgeving. Nu kon ik er helemaal op los fantaseren hoe die feiten
zouden kunnen uitpakken voor een boer.
Heb jezelf weleens
koeien gemolken, trekker gereden of andere werkzaamheden uitgevoerd die op een
boerderij moeten gebeuren?
Zo nee, welke zou
je graag eens willen proberen?
Jaren geleden waren we met mijn werk
op een melkveebedrijf met een bedrijfsuitje. Daar heb ik een koe gewassen en
gepoetst om klaar te maken voor een veekeuring. Ik ben meerdere keren op
melkveebedrijven geweest voor mijn werk of voor research, maar heb niet
meegewerkt.
Het lijkt me heel interessant om net
als Noor, de hoofdpersoon van In de knel, een hele dag mee te helpen met het
verzorgen van de koeien, inclusief het melken. Misschien moet ik een keer bij
een boer gaan logeren ;)
Zijn de personages in
je boek gebaseerd op bekende mensen van jou? Aan welk personage heb je iets van
jezelf meegegeven?
De familie van Noor is niet echt een
doorsnee, warm gezin. Zelf kom ik uit een hechte familie die een stuk
aangenamer is dan die van Noor. Er zitten dus niet veel overeenkomsten tussen
de personages en mijn eigen familieleden of andere bekenden. Hooguit wat
details en stopwoordjes heb ik ‘geleend’ van mensen uit mijn omgeving. Maar als
het goed is, herkent niemand zich in een van de karakters.
Heb je zitten worstelen met het beschrijven van een of meerdere van de pittige personages die in je verhaal voorkomen?
Nee, deze personages kwamen als
vanzelf tot stand, zowel de good guys als de bad guys. Toen ik begon met
schrijven, wist ik nog niet precies hoe iedereen in elkaar stak en welke kant
het verhaal op zou gaan, op een paar hoofdlijnen na. Het klinkt misschien een
beetje gek, maar de personages gaan voor mij pas echt leven als ze het verhaal
gaan ‘beleven’. En dit klinkt vast nog gekker: ze slaan dan soms een andere weg
in dan ik voor ze had gepland. Dat vind ik juist ook zo leuk aan het schrijven:
dat ik zelf word verrast door het verhaal en de karakters. Ik zou nooit een
heel boek al helemaal uitgedacht kunnen hebben voordat ik begin met schrijven.
Wat doe je wanneer je
het even niet meer weet hoe het verder moet gaan met een in personage?
Ik blijf schrijven. Dan dient de
oplossing zich altijd vanzelf aan. Dat is iets wat ik heb moeten leren, maar
waar ik nu vol op vertrouw: gewoon doorgaan en dan komt het juiste idee
vanzelf. Soms moet ik dan wel weer wat schrappen, maar door die teksten leer ik
de personages alleen maar beter kennen.
Stel je krijgt midden
in een belangrijke vergadering (waar je echt niet uit kunt lopen) een superidee
voor een nieuw verhaal. Je hebt alleen op dat moment niets bij je om
aantekeningen te maken, wat doe je dan?
Gelukkig heb ik in dit soort situaties
een ijzersterk geheugen: ik kan goede ingevingen heel goed onthouden totdat ik
wel iets bij de hand heb om het vast te leggen. En vaak is opschrijven ook niet
eens meer nodig bij een goed idee, dan zit het al in mijn hoofd en schrijf ik
het alleen voor de zekerheid nog even op. Ik kijk er bijna nooit meer naar
terug.
Wie mag als eerste het manuscript
lezen van je volgende boek? En deel je het daarna met een aantal (vaste)
proeflezers?
Ik laat mijn manuscripten nooit aan
mensen in mijn directe omgeving lezen. Ik weet niet goed waarom, dat voelt heel
ongemakkelijk. De uitgever en de medewerkers van de uitgeverij zijn de eersten
die het krijgen te zien. Proeflezers kiezen we daarna samen uit. Mijn partner,
familie en vrienden krijgen het boek pas te lezen als het is gedrukt. Misschien
dat ik het dan pas goed genoeg vind om met hen te delen.
Hoe moeten we jou schrijvend voor ons zien? Aan een bureau, in een koffietentje of….
Sinds het thuiswerken door corona heb
ik een professionele werkplek op de logeerkamer, waar ik nu ook meestal schrijf.
Als het mooi weer is, zit ik ook graag in onze serre met de deuren open. Dan
voelt het alsof ik buiten zit. Maar eigenlijk kan ik overal schrijven, als ik
mijn laptop maar bij me heb. Vorig jaar heb ik ook veel onder de luifel van
onze caravan geschreven, toen we vakantie vierden in Friesland.
Je thrillerdebuut ‘Op
het verkeerde moment’ in 2020 had eerst een andere titel, waarom is er niet
gekozen voor de titel ‘Op het verharde moment’?
Ik vind titels bedenken en kiezen iets
heel lastigs. Die dienen zich meestal ook niet vanzelf aan. Ik moet daar echt
heel lang en goed over nadenken. Over de titel van Op het verkeerde moment
hebben de uitgever en ik ook lang nagedacht. Uiteindelijk was het de uitgever
die de knoop heeft doorgehakt. Ik vind de titel passen bij het verhaal. Er
hadden ook andere titels gekund, maar uiteindelijk vind ik het verhaal op zich
belangrijker dan de titel.
Schrijf je het liefste
in alle rust of heb je graag muziek aan tijdens het schrijven? En wanneer je
muziek luistert tijdens het schrijven waar luister je dan graag naar? En waar
luister je naar wanneer je niet schrijft?
Ik ben het liefst alleen als ik
schrijf. Er moeten al helemaal geen mensen kunnen meekijken op mijn scherm,
zelfs niet mijn vriend. Wel moet er altijd muziek aan staan, die ik luister via
mijn oordopjes, ook als ik alleen ben. Zo kan ik me helemaal onderdompelen in
de wereld van het verhaal.
Ik heb speciale afspeellijsten voor
het schrijven. Daar zit veel instrumentale filmmuziek tussen, muziek die
vanzelf al een spannende sfeer oproept.
Bij ons thuis staat de radio aan van
’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Vaak op Radio 10 met hits van alle
tijden, soms op 538, voor de modernere muziek. Als ik alleen ben, luister ik
graag naar Spaanstalige muziek, van salsa tot reggaeton, dat is een soort
Zuid-Amerikaanse hiphop.
Wanneer jij aan een
nieuw verhaal begint te schrijven, heb je dan het hele verhaal inclusief het
plot al in je hoofd of ontwikkelt het verhaal zich tijdens het schrijven?
Een nieuw verhaal begint bij mij
meestal met een gevoel en een vaag beeld van een bepaalde situatie. Dan volgen
wat hoofdlijnen en een paar karaktereigenschappen van de hoofdpersoon. De rest
vul ik in als ik ga schrijven.
Wat zijn, naast het schrijven;-) je
hobby’s?
Mijn werk en het schrijven nemen de
meeste tijd in beslag. Verder lees ik ook graag thrillers.
In het weekend vinden mijn vriend en ik het leuk om te barbecueën, het hele jaar door, ook als het vriest en er een pak sneeuw ligt. Dan bereiden we de complete maaltijd, soms inclusief toetje, op de barbecue.
Mijn vriend houdt van varen en we
houden van kamperen. We hebben een sloep die we sinds corona veel in Nederland
gebruiken. Niet meer door Europa rondtrekken met de caravan, maar lekker door
Friesland en de omgeving van Giethoorn varen, slapen op de camping en daar eten
klaarmaken op de barbecue. Een welkome afwisseling op ons leven in de stad.
Heb je een boek waarvan je vindt dat
iedereen dat eens zou moeten lezen? Nee, niet die van jezelf:-)
Iedereen moet vooral lezen wat hem of
haar aanspreekt, niet iets dat wordt opgelegd. Ik was vroeger een boekenwurm,
maar moest me desondanks door de verplichte leeslijsten van school heen
worstelen. Ik ben blij dat mijn moeder me als kind aanzette tot lezen en ik voor
die verplichte boeken op school al had ontdekt hoe leuk lezen kan zijn. Het is
zo’n heerlijke vorm van ontspanning en het verruimt je blik.
Welk boek las je
onlangs en wat vond je er van?
De kliniek van Crime Compagnie-collega
Martine Kamphuis heb ik net uit. Dat boek geeft een erg interessant inkijkje in
een tbs-kliniek. Ik houd van verhalen die zich afspelen in een besloten
omgeving, in een andere dynamiek en met andere regels dan in de ‘gewone’
wereld.
Stel je boek ‘In de
knel’ wordt verfilmd, welke Nederlandse acteurs / actrices moeten dan zeker in
de cast zitten en aan wie geef je welke rol?
Toen hoofdpersoon Noor ontstond, had
ik actrice Noortje Herlaar in gedachten, in haar rol in De twaalf van
Oldenheim. Zij zou dus de perfecte actrice zijn. Voor Timur, een van de wat
minder betrouwbare types in het verhaal, zag ik schrijver Özcan Akyol voor me.
Maar zijn stem past helemaal niet bij dat personage, dus voor die rol moeten we
toch echt iemand anders vinden ;)
Kort maar krachtig
Verliefd, verloofd, getrouwd?
Verliefd
Hond of kat?
Hond
Hartig of zoet?
Hartig
Platteland of stad?
Platteland
Wandelen of varen?
Wandelen
Presentatrice of
kleuterjuf?
Presentatrice
Camper of tent?
Camper
Nederland of buitenland?
Buitenland
Bioscoop of museum?
Bioscoop
Doener
Wil je op bovenstaande
stellingen nog een toelichting geven?
Al veertien jaar woon ik samen met
mijn vriend.
Ik woon midden in de
stad, maar zou heel graag op het platteland willen wonen.
Ik
heb er jaren van gedroomd om presentatrice te worden. Daarom ben ik
journalistiek gaan studeren met specialisatie radio en tv. Uiteindelijk is mijn
carrière een andere kant op gegaan, maar ik vind het nog steeds leuk om voor de
camera te staan. Vandaar dat ik ook af en toe vlogjes maak rondom het
schrijven.
En
misschien vraag je je af waarom ik wandelen boven varen verkies, terwijl varen
juist een hobby is. Varen is leuker, maar wandelen is onmisbaar om de nodige
calorieën te verbranden, aangezien ik geen fanatiek sporter ben ;)
Wanneer
jij de interviewer zou zijn welke vraag zou je dan zeker gesteld hebben?
Ben
je al met een volgend boek bezig?
En
wat is je antwoord op deze vraag?
Ik
ben nog niet aan het schrijven, maar er broeit al wel een verhaal. Iets met
veel water, boten en eilandjes met een enkel huisje erop die ik tegenkwam
tijdens het varen in onze vakantie in Friesland.
Heleen,
superfijn dat je mee wilde werken aan het interview voor Boekinkt, dank
daarvoor! Ik hoop dat het verhaal dat nu in je gedachten aan het broeien is
niet lang meer nodig heeft zodat deze de weg naar het papier kan vinden! Met
het schrijven van je nieuwe verhaal wens ik je veel plezier, inspiratie en
succes!
Jacqueline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten