Titel: Mijn vechtershart
Auteurs: Imanuelle Grives en Anton
Slotboom
Uitgeverij: Prometheus
Uitgave: februari 2021
In een periode waarin actrice Imanuelle
Grives paniekaanvallen had, veel drugs gebruikte en sowieso slecht in haar vel
zat, bezocht ze naar het bekende festival Tomorrowland in België. Wanneer ze de
2e dag naar het terrein van Tomorrowland gaat wordt ze ingesloten door politie
en meegenomen.
In het begin maakt ze zich alleen druk over de opnames voor Spangas die ze gaat
missen. Maar al snel wordt duidelijk dat ze wat langer weg zal gaan blijven dan
dat ze verwachtte. Ze wordt naar een beruchte Antwerpse gevangenis gebracht,
een gevangenis waarover al langer slechte berichten in het nieuws kwam: men
sprak over matrassen op de grond in overvolle cellen en ratten rondlopend in de
gangen.
En dan worden je vingerafdrukken genomen, moet je je spullen inleveren en komt het
celblok echt tot leven. Maar wel op een stuk ongezelligere manier dan de
opnames van de serie waarin ze speelde.
Imanuelle spreekt over de moeilijke zware christelijke opvoeding door haar
vader waar het nooit goed genoeg was en tevens dat ze zich een boegbeeld voelde
voor de zwarte gemeenschap. Zwarte mensen spraken haar op straat altijd al aan
dat ze het goed moest doen. Dat ze een positief beeld moest geven van hun
gemeenschap.
Quote:
Later als ik groot ben, ga ik iedereen laten zien dat ik wél iemand ben, dat ik
wat waard ben. Wacht maar, iedereen gaat het zien!’
Eerlijk? Toen Imanuelle in 2019 in het nieuws kwam met dat ze opgepakt was met
drugs en met de verklaring kwam dat het oefenen voor een rol was, dacht ik 5
seconden nog van dat is lullig.
Maar na die 5 seconden las ik hoeveel drugs ze wel niet meegenomen had; 100
xtc-pillen, 20 gram coke, 11 gram keratine, een hoeveelheid MDMA en wat Marihuana.
Natuurlijk.. voor een rol huh huh.
Toen ik zag dat er een boek ging uitkomen, dacht ik nog cynisch van weer een
dramaqueenverhaal van een drugsdealer met spijt. Maar he, commentaar leveren is
heel makkelijk. Ga het eerst maar eens lezen Ink Kroon.
Imanuelle komt met een open verhaal. Alles lijkt eerlijk besproken te worden in
dit boek. En zowaar, ik krijg meer begrip en kan mij enigszins wel verplaatsen
in deze dame.. En oordeel al snel een stuk
minder hard. Wat een druk ligt er op haar. Is het dan een excuus om foute
dingen te gaan doen. Nee, dat niet, maar je gaat wel begrijpen hoe je wilt
ontsnappen aan de realiteit.
Ze heeft aardig wat zelfinzicht ontwikkeld sinds ze vast gezeten heeft, mede
door de hulp van therapie en wijst niet alleen naar wie het allemaal fout heeft
gedaan, maar ziet ook eigen gedrag nu in.
Een sterke vrouw die helemaal onderuit gedonderd is, maar sterk genoeg is om
weer op te gaan klimmen. Ze speelde een stoere rol in de serie Vechtershart maar
die van haar zelf is sterk en krachtig.
Na het lezen van het boek gun je haar alle geluk.
Quote:
De reactie van haar vader op de
arrestatie had haar pijn gedaan, maar zette haar ook op het rechte spoor.
'Vanaf dat moment begon mijn genezing. En mijn herstel. Want ik leerde opeens
heel snel: ik kan al die kinderlijke frustraties wel hebben, maar moet er zelf
mee dealen. Misschien moet ik eens andere keuze gaan maken, zei ik tegen
mezelf.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten