Als doden spreken van Mel Hartman

 

‘Als doden spreken’ is het geestige tweede deel in de spannende urban fantasy Dodenreeks.

 

Nadat ik in 'Als doden dromen' de wonderlijke droomwereld van Terr mocht ontdekken word ik nu ineens midden in de actie gegooid.

 

Nu de belangrijkste personages en de unieke setting gekend zijn gaat het verhaal immers verder waar de introductie ophield. Het is dus zeker een aanrader om te starten bij het begin van deze reeks omdat je dan de achtergrond en motieven van de hoofdrolspelers beter begrijpt en het is gewoon zalig om deze bijzondere locatie te ontdekken.

 

‘Als doden spreken’ heeft opnieuw een magisch mooie cover maar ook het kunstwerk in het boek is opnieuw erg verzorgd. Het verhaal zelf bestaat uit lekker leesbare hoofdstukken die steeds voorafgegaan worden door een quote en een bijpassende illustratie.

 

April heeft een duistere gave en is gevlucht omdat ze bang is dat niemand veilig is in haar buurt. Vol zelfmedelijden brengt ze haar dag door in de zetel bij haar bijzondere vrienden. De speciale dwerg Pat en de gedaanteverwisselaar Tom, hun karakters komen later in dit deel uitgebreid aan bod.

 

Wanneer April door een dode Terraan om hulp gevraagd wordt en ze ontdekt dat een journaliste haar op de hielen zit, is ze wel verplicht om te handelen en zichzelf bijeen te rapen.

 

April gaat op vraag van de dode man een boodschap brengen op Terr en ontmoet tijdens haar uitstap oude en nieuwe buitengewone wezens. Wanneer Sekhmet, de Godin van ziekte en verderf haar om een gunst vraagt, wordt duidelijk dat deze angstaanjagende dame ook een lichte kant heeft.

 

Wanneer April hoort, dat om haar te ontmaskeren, een vriendin het slachtoffer is geworden van wrede plannen blijkt haar nieuwe bondgenoot verrassende voorstellen te hebben. Samen met haar aparte team begint ze opnieuw aan een spannend avontuur.

 

Yes, wat word ik weer heerlijk ondergedompeld in de speciale creaturen van deze sprookjesachtige plaats. Enkele kende ik al, andere zijn nieuw en grappig.

 

Wat ik zo leuk vind aan deze reeks is de combinatie van de droge humor met de verrukkelijke karakters en thema's. Deze reeks is zo leuk dat zelfs niet urban fantasy liefhebbers wel moeten vallen voor de uitzonderlijke personages en hun onverwachte avonturen.

 

Wat ik ook erg knap vind is dat de auteur serieuze onderwerpen zoals diversiteit, seksualiteit en identiteit in een vlot en open minded verhaal stopt.

 

In een tweede deel verwacht je misschien minder verrassingen maar door Mel Hartman haar originele aanpak om goden en bekende personen nieuw leven in te blazen is dit weer een fantastisch verhaal. De speciale halfling Sekhmet, Mayo de coole viervoeter en de zalige Tom zijn gewoonweg geweldig en lekker mysterieus. Op Terr blijken ook Stephen King, David Bowie en Amy Winehouse rond te lopen. De auteur heeft haar verschillende passies opnieuw op haar typische manier verweven en dit maakt 'Als doden spreken' net zo eigen en amusant.

 

 

Na de uitdagende cliffhanger kan ik niet wachten om te zien hoe de serie gaat eindigen.

 

Mel Hartman heeft met de Dodenreeks mijn hart definitief veroverd. Ze laat zien dat wij in ons kleine landje ons mannetje staan en zelfs vernieuwend zijn voor dit genre.

Dit is hemelse en complexloze fantasy met humor!

 

4,5 inktpotjes

Door Fany