Interview met Marion van de Coolwijk

 

Marion van de Coolwijk is een Nederlandse auteur en heeft al meer dan 200 boeken op haar naam staan. In 1988 schreef zij haar eerste boek, een kinderboek met de titel ‘Het praathoedje’
Daarna volgden nog meer kinderboeken waaronder de bekende series Nik en Laura, de MZZLmeiden.

Verder schreef zij nog informatieve boeken waaronder boeken over beelddenken bij kinderen.

Vanaf het jaar 2016 komen er ook regelmatig boeken voor volwassenen uit. Het nieuwste boek is uitgekomen in april 2022 en heet ‘Mama liegt’.

Voor Boekinkt mocht ik haar interviewen.

 

*U heeft veel verschillende genres geschreven waaronder kinderboeken, jeugdboeken zoals  MZZLmeiden, informatieve boeken, romans en thrillers. Welk genre schrijft u het liefst en waarom?

Schrijven is voor mij een uitlaatklep. Mijn hoofd zit vol verhalen, beelden en ideeën. Ik geniet ervan om die om te zetten in taal. Het maakt mij niet uit welk genre. Het is wel zo dat elk genre andere vaardigheden vereist, maar dat maakt het auteurschap juist zo afwisselend.

*U heeft boeken over beelddenken geschreven. Heeft u daarmee veel te maken gehad privé of in uw werk?

Ja, ik ben directeur van Instituut Kind in Beeld, een landelijke onderwijsorganisatie die zich hard maakt voor de niet-talige schoolgaande jeugd. Beelddenken staat voor het visueel-ruimtelijk verwerven en verwerken van informatie. In de wetenschap heet dit de visueel-ruimtelijke leerstrategie. Het is een snelle, associatieve manier van denken waarbij je overzicht hebt, antwoorden weet, maar moeilijk in stapjes kunt uitleggen hoe je daartoe bent gekomen. Ieder mens heeft die vermogens van nature meegekregen, want als baby heb je alleen maar je zintuigen om waar te nemen.

Taaldenken daarentegen moet je leren! Taaldenken is het verbaal-sequentieel verwerven en verwerken van informatie. Met taal en op volgorde, in stapjes. Dat leer je vooral op school. Denken op volgorde (lezen, schrijven), vaste procedures volgen (rekenen) en plannen/ordenen. Eind basisschool is het de bedoeling dat het beeld- en taaldenken van het brein in balans is: dat je beide manieren van informatieverwerking kunt toepassen naar gelang de situatie. Wie balans heeft, komt ver.

Maar… veel kinderen ontwikkelen onvoldoende verbale capaciteiten op de basisschool. Ze blijven visueel-ruimtelijk denken. Slimme kinderen vooral ook. Die vinden talig denken saai en langzaam en zijn in gedachten al veel verder dan de leerkracht uitlegt. Maar ook kinderen met blokkades als dyslexie, TOS, AD/HD blijven visueel-ruimtelijk denken, omdat het talige gewoonweg niet goed lukt. Ze verlaten de basisschool met hiaten op talig gebied en staan met 2-0 achter in onze maatschappij, terwijl er vaak niets mis is met de intelligentie. Dat is namelijk wat we doen in Nederland. Kinderen afrekenen op wat ze NIET kunnen, in plaats van stimuleren wat ze wel kunnen. Hoe frustrerend is dat?

En ja, ik ben van oorsprong leerkracht en werd met mijn neus op de feiten gedrukt door mijn eigen (hoogbegaafde) kinderen die door hun dyslexie niet het niveau onderwijs mochten volgen dat ze zonder die dyslexie wel hadden mogen volgen. En dat heeft weer impact op het vervolgonderwijs waar je heen mag volgens ons systeem. Je moet van hele goede huize komen om dan als leerling gemotiveerd te blijven. We gooien zoveel talent weg in Nederland.

*Fantastisch dat u door uw leerlingen op school auteur van kinderboeken bent geworden. Hoe kwam u erop om voor volwassenen te gaan schrijven?

Ik had begin deze eeuw al een thriller in mijn computer staan (Mangelvrouw), maar werd in beslag genomen door het succes van de jeugdserie MZZLmeiden. In die tijd kwam het thrillergenre in Nederland erg op en had ik niet het gevoel nog iets bij te kunnen dragen. Wie zat er te wachten op een kinderboekenschrijver die ook zo nodig een thriller moest schrijven? In 2015 was een bevriende collega thrillerauteur die ervan wist mijn geaarzel zat en zij heeft voor mij een afspraak geregeld met haar uitgever. Ik kreeg direct een contract en de rest is geschiedenis. Mama liegt is mijn alweer mijn vijfde boek voor volwassenen.

*De manier van denken of met elkaar omgaan veranderd steeds bij kinderen. U hebt al veel onderwerpen gebruikt, waaronder Mees die erachter komt dat hij op jongens valt. Is er een onderwerp waar u beslist niet over zou schrijven?

In principe ga ik niets uit de weg. Wel schrijf ik heel bewust over onderwerpen op een manier die de lezer activeert. Ik ben geen auteur die harde, gruwelijke dingen op een realistische manier beschrijft of expliciet een mening uitdraagt in haar verhalen. Ik wil de lezer zelf aan het denken zetten door situaties te beschrijven, personages op te voeren of dialogen weer te geven die een reactie oproepen. In Mama liegt bijvoorbeeld is een van de thema`s het zwart/wit denken (letterlijk!) van mensen. De personen in het verhaal doen en zeggen dingen waardoor de lezer geraakt wordt en zich zelf een mening vormt.  

*U schrijft na het overlijden van Arja Peters ook de Olijke tweeling boeken.

Ja, dat werd mij begin deze eeuw gevraagd. Ik heb er heel lang over nagedacht of ik dat wel moest doen. Vooral omdat ik als kind nooit deze boeken las. Ik was meer van Winnetou en De Vijf. Echte `meisjesboeken` vond ik vroeger niet veel aan. Maar toen ik toestemming kreeg om mijn eigen ideeën erin te verwerken, heb ik een deel geschreven. Laat ik nou met dat boek genomineerd worden voor een boekenprijs. Dat stimuleerde en ik heb er n zo`n 13 geschreven.

*Personen schrijven vaak verschillend, zoals de zinsopbouw, onderwerpen.

Die uitgever vond dat mijn stijl paste bij die van Arja Peters en ook de erven wilden graag dat ik doorschreef.

*Vond u het moeilijk om op dezelfde manier te schrijven als Arja Peters?

 Nee, ik had carte blanche en mijn stijl kwam overeen, dus ik hoefde er niets voor te doen. Het enige was dat ik de personages moest meenemen. Na 9 delen vroeg ik aan de uitgever of de tweeling naar de brugklas mocht. Na ruim 50 jaar groep 8 werd het tijd, vond ik, om ze te laten verhuizen. Toen was de tweeling echt van mij, want ik kon nieuwe vrienden bedenken, een nieuwe omgeving, nieuwe school. De Olijke Tweeling in de brugklas. 

*Hoe komt u aan ideeën voor uw boek? Haalt u ook ideeën uit uw naaste omgeving?

 Ja, ik ben heel goed in observeren op verjaardagen, tijdens bijeenkomsten en volg ook het nieuws, lees kranten. Als je goed oplet, is er elke dag wel een idee om uit te werken.

*Bedenkt u van tevoren al waar het boek helemaal over gaat of komt dat naarmate het boek vordert?

Ik zet de rode draad uit, bedenk de karakters (knip ook vaak plaatjes van gezichten uit in tijdschriften om een goed beeld te houden) en bedenk de titel. Een goede titel is zo belangrijk! Die staat als eerste.

*Het boek “mama liegt” speelt zich voor een groot gedeelte af in de tweede wereldoorlog. Het is beschreven alsof deze mensen echt hebben bestaan. Zijn de personen gebaseerd op echte mensen? Of is het puur fantasie?

Zoals je in het nawoord misschien al hebt gelezen, zijn de verhalen van mijn ouders en schoonouders in het boek verwerkt. Zij waren puber tijdens de oorlog en hebben mij jarenlang verteld over hun avonturen, trauma`s en angsten die periode. Wellicht dat ik mij daarom zo goed kon inleven in de personages. Mijn talent is sowieso dat ik de film in mijn hoofd echt afspeel tijdens het schrijven. Ik zie de dingen echt voor me en al mijn zintuigen doen dan ook echt mee. Ik ruik, zie, proef, voel, hoor en denk op zo`n moment echt als het personage. Alsof ik die persoon ben.

*Zou u het leuk vinden als uw boeken verfilmd werden? Zo ja welke boeken? En wie ziet u in de hoofdrol?

Ja, mijn boeken lenen zich daar enorm voor. Ik heb al twee keer een filmcontract gehad voor boeken, maar dan kwam de sponsoring net niet rond. Het blijft een roulette of het een keer lukt. Maar Mama liegt zou een geweldige film zijn. Ik heb hem al gezien in mijn hoofd, dus gun anderen deze film ook.

*Leest u zelf ook veel? Zo ja wat voor soort boeken of van welke auteur?

Ja, ik lees veel van mijn collega`s, dus thrillers, maar houd ook enorm van non-fictie boeken en biografieën. Ik lees ook een paar boeken tegelijk. Nu zijn dat het boek Traumasporen van Bessel van de Kolk en De verloren jongen van Chantal van Mierlo. En er ligt nog een hele stapel te wachten. Want lezen en schrijven gaat bij mij elke dag samen.

 

Ik wil graag Marion van de Coolwijk bedanken voor haar enthousiaste en snelle reactie op mijn vragen. Ik wens je nog veel schrijfplezier toe en kijk uit naar je volgende boek.

Jantsje Pasma