De Familie van Naomi Krupitsky

 

‘De Familie,’ is geschreven door Naomi Krupitsky. Het is haar eerste roman.

 

‘De Familie’ is een echte familieroman met als rode draad de hechte vriendschap tussen de twee jonge meisjes: Sofia Colicchio, zij is uitbundig, levendig en nadrukkelijk aanwezig kortom ze is extrovert. En dan is er Antonia Russo, die meer bedachtzaam is, de observator op afstand, veel rustiger van aard en duidelijk meer introvert. Al van zeer jongs af aan zijn het elkaars beste vriendinnetjes. Ze wonen naast elkaar, eten elke zondag bij elkaar en op die zondagen zien ze ook de rest van hun familie waarbij het al snel duidelijk is dat familie hier niet altijd echte familie is. De ooms zijn geen echte ooms en worden met enige vrees bekeken. De tantes zijn geen echte tantes maar soms wel een veilige haven voor Sofia en Antonia want ‘De Familie’ betreft de band die al deze leden met elkaar hebben, en die zij gezamenlijk weer hebben met de georganiseerde misdaad: De Maffia.

 

‘Een schot lossen is als in koud water springen. Je staat zelfverzekerd op de rand, spieren aangespannen om te springen, maar tot het allerlaatste moment heb je de mogelijkheid het niet te doen.’

 

Het is het eerste waarmee dit boek begint, en dat al meteen een beetje het verhaal en de toon van het boek prijsgeeft. En al naar gelang je verder komt wordt er langzaam naar dit gevoel toegewerkt.

Het boek is verder opgedeeld in 5 delen waarbij elk deel een aantal jaren bestaat uit het leven van de meisjes, te beginnen in 1928 en eindigend in 1948. Het speelt zich af in de buurt ‘Red Hook’ in Brooklyn, Amerika, waar voornamelijk Italianen en Ieren wonen. Het zijn stuk voor stuk arme immigranten die de oversteek hebben gewaagd naar het Amerika met zijn ‘American Dream’ en de belofte van een beter leven. En dat betere leven komt nou eenmaal niet altijd spontaan op je pad, soms moet je het toeval een beetje helpen, of kom je de juiste persoon tegen die je daar maar al te graag bij helpt.

 

Naomi Krupitsky heeft een mooie en boeiende manier van schrijven en weet de gevoelens van de meisjes goed op de lezer over te brengen. Voortdurend is de drukkende en gevaarlijke dreiging aanwezig zonder dat hier heftige gewelddadige scenes voor gebruikt worden. De sfeer is meteen al invoelbaar als de meisjes op de lagere school zelf merken dat ze niet worden getolereerd in de vriendengroepjes van andere meisjes simpel weg omdat ze bang zijn van hen en dan vooral bang zijn van Sofia’s vader. En dit met reden.

 

Verder is het ook echt een tijdsbeeld, en dat maakte het voor mij persoonlijk dan weer een beetje moeilijk. Het speelt zich namelijk af in een tijd waarin vrouwen geacht werden thuis te zijn, kinderen te krijgen en zich geheel in dienst te stellen van man en kinders. En dit is prima voor wie dit wil, uiteraard, maar ik heb zelf wat moeite gehad mij in het boek door de veelvuldig voorkomende zwangerschappen, postnatale depressies en het maken van de nodige lekkere hapjes voor manlief heen te worstelen. Maar dat zal ik niet laten meewegen in mijn beoordeling van het boek. Het is immers mooi geschreven, boeiend en anderen zullen zich prima kunnen vinden in de gehele inhoud. Ook het einde maakte, voor mij in ieder geval, weer een hoop goed al was het niet echt onverwacht. Gezien de informatie die op de achterflap staat is het einde ook helemaal niet bedoeld als een complete verrassing.

Dit is het debuut van Naomi Krupitsky, en ik vind het een heel mooie prestatie. Ik ben hierdoor wel nieuwsgierig geworden naar een volgend boek en dan vooral naar een volgend onderwerp en dat heeft niets te maken met het feit dat het hier om een Maffia familie gaat, maar meer vanwege het tijdsbeeld met het daarbij horende wat meegaande karakter van de vrouwen.

 

Ik geef het... minder dan 4 inktpotjes maar meer dan 3,5 inktpotjes. Ik ben nou eenmaal lastig!

Karin K.