Voorin het boek staan twee stambomen. Eén van Elizabeth en één van Aisa. Elizabeth is de moeder van Emma. Aisa is de kleindochter van Anna. Ik had de stambomen anders genoemd. Waar Elizabeth boven staat had ik Emma gezet, en waar Aisa boven staat had ik Anna gezet. Dit omdat het verhaal om Emma en Anna draait.
Het boek bestaat uit hoofdstukken dat zich tijdens de oorlog, en in het heden afspeelt.
Elizabeth is 15 jaar als ze in januari 1945, tijdens de tweede wereldoorlog, vanuit haar woonplaats Amsterdam op transport wordt gezet naar een dorp op het platteland. Haar moeder wilde dat ze met het transport meeging. Er is namelijk bijna niks meer te eten in de steden, en op het platteland is er nog voldoende. Ze wordt opgevangen in een gezin wat vreemd voor haar is. Dit gezin wil graag helpen en heeft zich aangeboden om een kind uit de stad op te vangen.
Heden, Amsterdam jaar 2020: Aisa, de kleindochter van Anna, neemt voor haar oma Anna contact op met Emma.
Emma is de zus van Anna en ze hebben elkaar sinds hun vijftiende niet meer gezien. Anna is weggelopen van huis en was sindsdien onvindbaar. De reden waarom kan ik niet vertellen omdat ik zo weinig mogelijk spoilers wil geven.
Recensie:
Normaal gesproken ben ik niet zo’n fan van oorlogsverhalen. Maar omdat het
verhaal zich in de tegenwoordige tijd en in de oorlogstijd afspeelt is het toch
anders. Ik vind het fijn om te lezen hoe het verder gaat met een persoon.
Meestal houdt dit op na de oorlog. Ondanks het heftige onderwerp is de tweede
wereldoorlog toch op een wat romantische manier beschreven. Zo voelde het voor
mij tenminste. Een romantisch verhaal met heftige dingen en zelf iets
thrillerachtigs.
Romantisch vond ik het stuk waarin Elizabeth tijdens een wandeling met de
invalide Arie, de Canadese soldaat Benjamin leert kennen. Arie is de zoon van
het gastgezin waar Elizabeth tijdens de Hongerwinter op het platteland verbleef.
Na ongeveer 80 bladzijden wordt er gesproken over een groot geheim. Dat maakt
me nieuwsgierig.
Hoe kan het dat de twee meisjes die allebei op 15 januari 1946 zijn geboren,
zusjes zijn. Emma is blank, en Anna is een halfbloed. Mijn fantasie begint een
eigen leven te leiden. Heeft Frans haar echtgenoot iets gehad met een donkere
dienstmeid en voedden ze nu beide kinderen op? Ook omdat er in de stamboom een
? staat bij de vader van Anna. Of was de blanke Elizabeth zwanger van een
zwarte soldaat, heeft ze een tweeling gekregen. Heeft ze het donkere kindje
Anna aan haar dienstmeid gegeven en haar dan geadopteerd? Het kan alle kanten
op.
Wat ook een aanvulling op dit boek is zijn de stambomen
voorin het boek. Als ik even niet meer wist hoe het zat met de familie bladerde
ik daarheen terug en was weer volkomen op de hoogte.
Als Elizabeth na haar huwelijk met Frans van Kralingen
zwanger wordt opgenomen in een kliniek voor zwangere vrouwen leert ze daar
Annie Jansen kennen.
Als Annie op 15 januari 1946, vlak na de oorlog, bij de bevalling overlijdt,
neemt Elizabeth haar dochter Anna in huis en voedt de meisjes als zusjes op.
“Hoop was voor veel
families een angstig houvast”
Na het overlijden van Aisa’s oma Anna, neemt Aisa een
oude tas mee naar huis die van Anna is geweest, met daarin persoonlijke
bezittingen.
Het verhaal rond die tas was heerlijk spannend
beschreven. Zo erg dat ik op het puntje van mijn stoel zat en de tas wel uit
haar handen wilde grissen. Ik wilde weten wat er in zat. En dat gebeurde niet
meteen in het boek. Dus ik moest even geduld hebben. Maar ik leefde mee met de
personen. Ze waren zo levendig beschreven dat ik het idee had dat de personen
hadden geleefd en dat het mijn eigen voorouders betrof.
Aisa wil graag alles weten over het verleden van haar oma
Anna en zus Emma. Hoe zaten de familiebanden nu in elkaar?
Gelukkig hoeft ze dat niet alleen te doen. Ze zoekt het samen uit met Zeb, de
kleinzoon van Emma.
Het is een fantastisch mooi verhaal over de intriges
tijdens de tweede wereldoorlog en de familiebanden. Ook de verschrikkelijke
dingen zoals wat de SS allemaal doet en het op transport worden gezet, het wordt
in het boek beschreven.
Ik heb erg van het boek genoten. Het was soms zo spannend
dat ik wel de hele nacht door wilde lezen om te weten hoe het nu zat. Er
gebeuren veel plotwendingen in die ik niet aan zag komen. Het is levensecht
beschreven.
Ik raad het boek dan ook zeker aan. Ook als je niet van oorlogsverhalen houdt.
Het krijgt van mij 5 Inktpotjes.
Jantsje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten