Vaderskind van Belinda Bauer

 

 

‘Vaderskind’ is de Nederlandse vertaling van het boek The Facts of Life and Death dat Belinda al in 2014 schreef. Vreemd dat het nu pas vertaald is. Het betekent echter dat Belinda dit schreef direct na haar zo geweldige Exmoor trilogie. Dit gegeven maakt voor mij dat ik extra hoge verwachtingen heb van dit boek, gaat Belinda Bauer die ook waar maken?

 

Het onderwerp van het boek is al meteen spannend. Op de stranden en kliffen van Noord-Devon worden jonge vrouwen gedwongen hun moeder te bellen om te vertellen dat zij gedood zullen worden zodat hun moeders daar getuige van zullen zijn. De eerste twee slachtoffers weten echter aan de dader te ontsnappen.

De kleine Ruby Trick woont in dezelfde regio samen met haar moeder en werkloze vader. Als de vader het idee opvat om de moordenaar te pakken wil Ruby niets liever dan hem hiermee helpen, ze verafgoodt immers haar vader.

 

Vervolgens maken we kennis met het piepkleine dorpje Limeburn. Slechts een 20-tal huizen tellend, hoog bovenop een klif en ingeklemd tussen de almaar oprukkende bomen van het bos en de woeste zee onderaan het klif.

Belinda omschrijft op een prachtige beeldende, haast filmische manier de troosteloze omgeving waardoor je bijna het koude vocht langs je kuiten omhoog voelt trekken en je langzaam scheef komt te zitten door de weerbarstige boomwortels die de aarde omhoog woelen en alles op hun weg naar boven weten te ondermijnen. Inclusief de daarop gebouwde armetierige huisjes, die zuchten en steunen onder het natuurgeweld. Zo ook het armetierige huisje van Ruby Trick en haar vader en moeder. Een fulltime werkende moeder die probeert de eindjes aan elkaar te knopen en een werkloze vader die zich afgedankt en overbodig voelt.

 

‘Na verloop van tijd had hij zolang niets gedaan dat hij er langzaam maar zeker aan gewend was geraakt en was niets het nieuwe iets geworden.’

 

Jazeker, de sfeer in het boek is donker en naargeestig, en ik zit weer volop te genieten. Belinda bouwt het verhaal zeer langzaam op. Prachtige omschrijvingen van de natuur en de omgeving worden afgewisseld met de omschrijvingen van de flink uitgediepte en boeiende personages die een hoofdrol spelen in dit verhaal. En zo denk je als lezer dat het verhaal rustig nog wat door kabbelt, totdat ineens de moordenaar in spe zijn intrede doet in een scene die werkelijk door merg en been gaat.

Hier is Belinda een ware meester in. Ze weet op sublieme manier de rustige, bijna gezapige sfeer die in het vervallen plaatsje heerst in luttele seconden om te toveren tot een ware helle tocht. Je voelt de horror die de kleine Ruby ervaart om vervolgens na een onverwachte wending weer rustig weg te ebben. En langzaam nemen mijn inmiddels recht overeind staande haren weer hun gebruikelijke positie in.  

 

Belinda Bauer schreef met ‘Vaderskind’ een waar pareltje. Een pareltje waarbij slechts af en toe een hoge spanningsboog wordt bereikt maar wel eentje die je door het hele verhaal niet meer los laat. Ik kon slechts met moeite dit boek wegleggen. Eenmaal richting het einde kun je het boek helemaal niet meer wegleggen en steven je in gierende vaart naar de laatste bladzijden met een einde dat mij grijnzend en voldaan achter laat.

Eerder raakte ze mij intens met haar prachtige Rusteloos Land, en de andere twee van de Exmoor trilogie. Deze is voor mij van hetzelfde kaliber. Een ware aanrader voor wie houdt van langzaam opgebouwde psychologische thrillers en van flink uitgediepte personages.

 

Ik geef het de volle 5 inktpotjes.

Karin K.