Jasmine is een jonge vrouw
die als reisbegeleidster in Egypte werkt. Ze staat vrolijk en vrij in het leven
en dopt graag haar eigen boontjes. Ze heeft stiekem een relatie met haar oudere
baas. Wanneer ze echter een klein verkeersongeval veroorzaakt, dreigt haar
zorgeloze leven ineens in duigen te vallen. Ze wordt aangehouden en belandt in
een smerige en overvolle Egyptische gevangenis. Wanhopig tracht ze te
achterhalen hoelang ze daar moet blijven. Zal haar geliefde zijn best doen om
haar vrij te krijgen of is hij ook niet te vertrouwen?
‘Een nacht in een kooi’ is
het waargebeurde verhaal van de Belgische Jasmine. Ze schrijft over haar tijd
in Egypte, hoe ze daar gekomen is en wat haar uiteindelijk overkomen is. Haar
schrijfstijl verraste me: het is sprankelend en echt. Ze schrijft zoals ze is,
tenminste zoals ze op mij overkomt in haar posts op social media.
Ik had een flinke portie
drama verwacht, maar vooral aan het begin van het boek leidt Jasmine ons met
veel humor door het verhaal. Ook heeft ze een levendige fantasie. Wanneer ze
mensen en situaties beschrijft maakt ze flink gebruik van metaforen en
metonymia. Ik heb geregeld hard moeten lachen om die omschrijvingen, maar soms
mocht het van mij wat minder. Als een hyperactief veulen (ja, ik kan dat ook:
wat overdrijven) huppelt ze door het leven. Toch is dat nergens storend, het
maakt vrolijk.
De vrolijke toon verdwijnt
wanneer ze haar tijd in de gevangenis beschrijft. Je voelt hoe ongemakkelijk ze
zich voelt, en hoe verbijsterd ze is over hoe zij en haar medegevangenen
behandeld worden. Omdat niets zeker is in de gevangenis, slaat haar optimisme
langzaam om in wanhoop. Toch weet ze zich in al haar kwetsbaarheid staande te
houden. Gelukkig loopt het, met de nodige hobbels, goed af, en komt ze er
ondanks de nare ervaring sterker uit.
Het enige wat ik lastig vond
is het regelmatig wisselen van taal. Het Frans en Arabisch wordt meestal wel
vertaald, maar er komt ook een gedeelte in voor waarbij in het Engels gesproken
wordt en dit niet wordt vertaald. Gelukkig beheers ik het Engels voldoende om
het verhaal te kunnen blijven volgen, maar wanneer je het Engels niet beheerst
mis je toch een flink stuk van de conversatie. Dan wordt vooral het einde
lastig te volgen.
Jasmine’s verhaal heeft mij
van begin tot einde weten te boeien, en ik waardeer het dan ook met 3
inktpotjes.
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten