Je kent het een boek voor je verjaardag of kerst krijgen welke je helemaal niet wilt. Maar het
te moeilijk vindt om te vragen of je het mag ruilen. Gewoon niet lezen denk je dan...Maar wat als jou dan gevraagd wordt of je het al gelezen hebt? Smoes je je et jaar door dat je geen tijd had?
Er bestaat een oplossing: Google of het lezen. Maar er is nu site 'Hoe te praten over boeken die je niet hebt gelezen', waarin een literatuurprof uitlegt Pierre Bayard dat je niet per se een boek gelezen moet hebben om erover te kunnen praten. Een pleidooi voor niet lezen, en waarom dat best oké is.
Deze prof begon aan zijn essay toen hij pas literatuurdocent was. Al meermaals was het voorgevallen dat hij verwacht werd uitleg te geven bij boeken die hij niet gelezen had. En dus gaf hij uitleg, een vaardigheid die hij zichzelf aanleerde doorheen de jaren.
De professor stelt dat er drie 'verplichtingen' bestaan in deze maatschappij op het gebied van lezen . Om te beginnen de verplichting tot lezen (niet-lezers worden gauw als minder slim aanzien), vervolgens de verplichting om alles te lezen (doorbladeren volstaat niet) en tenslotte de verplichting om pas te mogen praten over boeken als je ze effectief gelezen hebt.
Onlangs hadden we hier al een artikel over de boeken waar het meest over gelogen wordt dat ze gelezen zijn. Op de lijst stond onder andere Alice in Wonderland, Het dagboek van Anne Frank en The lord of the rings .
'Liegen tegen anderen, maar ook liegen tegen jezelf: zo moeilijk is het soms te bekennen dat je een boek dat in de kringen waarin je verkeert van het grootste belang wordt geacht, niet hebt gelezen.'
Maar als je eens bekijkt dat het percentage van de boeken die je leest in jouw totale leven totaal in het niet valt bij alles wat gepubliceerd wordt ... Dan kan je moeilijk over elk boek jouw mening gaan geven , alleen als je het daadwerkelijk las.
De prof geeft aan dat het belangrijk is je niet te schamen. Nadien kan je overgaan op actie: je kan in principe steeds je mening opdringen omdat teksten geen vast voorwerp zijn en voor eigen interpretatie vatbaar. Een andere oplossing die hij aanreikt, is boeken verzinnen of praten over jezelf.
Overigens dekt de benoeming gelezen/niet-gelezen gewoonweg niet de hele lading: je kan alles weten van een boek dat je zelfs nog nooit hebt vastgehad en alles vergeten zijn van dat ene boek dat je vier jaar geleden gelezen hebt.
Hij geeft geen handleiding met klinkklare oplossingen om te praten over boeken die men niet heeft gelezen.
Maar dan nog een keer: waarom? Ruil het boek als je het krijgt of zeg gewoon dat je het niet las!
Bron: Knack. Be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten