Titel: De hondemna
Auteur: Toni Coppers
Uitgeverij: Manteau
Publicatiedatum: februari 2016
Ik lees mijn eerste Toni Coppers. Wonderbaarlijk, want ik heb er 7 in mijn kast staan. De schrijver zagen wij tijdens de afgelopen boekenbeurs in Antwerpen nog de Hercule Poirot publieksprijs in handen krijgen.
Zou je dit deel los kunnen lezen met negen ongelezen delen?
Ik ben er altijd wel makkelijk in. Een boek moet zo geschreven zijn dat je gewoon kan instappen. Kleine dingen heb je gemist en de belangrijke zaken worden wel duidelijk door wat uitleg.
Nou, ik ben eerlijk: ik vond het er lastig inkomen!
Veel namen gelijk bij de start, waar de ene keer de voornaam gebruikt wordt en vervolgens de achternaam (politiejargon van aanspreken). Wat bij mij even verbijstering geeft van wie is dat dan nu weer?
Maar op een gegeven moment zit je er goed in, waarschijnlijk wat langzamer dan de lezer bekend met de serie.
Liese Meerhout is de hoofdpersoon en die staat mij wel aan. Is zowaar gelukkig met vriend, gebruikt geen liters alcohol..gewoon eens een redelijk normale. Wel eentje die buiten de lijntjes kleurt, maar dat hoort als goede speurder.
Er wordt een vrouw gevonden waarbij het hart uitgesneden is. Er blijkt in meerdere landen een modus operandi te zijn.
Het blijkt dus om een seriemoordenaar te gaan waarna ze op zoek moeten.
Tijdens dit onderzoek overlijdt de vader van Liese.
Geen moeilijk taalgebruik. Iedereen kan er in duiken. Er zijn niet veel hoofdbrekens en je puzzelt nauwelijks tot het op het einde eindelijk dan spannend wordt. Maar vond ik het nu erg spannend? Neent! Bladzijden lang kabbelt het verhaal op het politiebureau door. Een strijd onderling op het bureau tussen agenten die toegevoegd worden aan het team. Naast oud zeer tussen de chef en 1 van haar medewerkers waar voorzichtig aangetipt wordt wat er voorgevallen zou zijn in een eerder deel. Liese en Masson pagina na pagina in het buitenland drinkend op een terras en denkend aan de nieuwe vriend.
Is dit de veel-prijzen-winnende schrijver?
Ol is dit nu net een deel in de serie die minder goed is? Ik kan niets over de vorige delen zeggen. Maar met alle keuzes in boeken die op stapels liggen, zou ik op basis van De hondenman geen eerder deel oppakken in de Liese Meerhoutserie.
Eerlijk? Ik vond het een wat zeurderig verhaal. Sorry. Ik had graag wat personen in het boek een schop onder de kont gegeven van Kop op nou. Peper er in en gaaaaan. En een thriller met zo ontzettend weinig spanning tot de laatste 40 pagina's... En toen viel ik nog steeds niet achterover. Ieder zijn smaak, maar de mijne is het niet helaas. Ik zie wel het kunnen schrijven van de man en daarom eindig ik nog op drie sterren.
Leesplezier 2,5
Originaliteit 3
Spanning 2
Pllot 3
Schrijfstijl 3,5
Psychologie 2,5
Drie sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten