Quote van deze week

Soms krijg je recensies toegestuurd waarbij de mondhoeken even vol opkrullen. Wat dacht je van deze zin? 

In haar eerste weekenddienst krijgt zij een telefoontje van een lijk wat gevonden is in de boomgaard.

Nieuwe fictie top tien van deze week

• 1

  Jelle Brandt Corstius

  As in tas

  Reisverslag van een overmoedige zoon, die met de as van zijn vader naar de Middellandse Zee fietst.

  Das Mag Uitgevers - € 14,95 - ISBN 9789082410631

• 2

  Griet Op de Beeck

  Gij nu

  Vijftien mensen. Vijftien met elkaar verbonden verhalen over eenzaamheid, de angst voor het geluk en nog heel veel meer.

  Prometheus - € 19,95 - ISBN 9789044629354

• 3

  Hendrik Groen

  Pogingen iets van het leven te maken

  Dagboek van Hendrik Groen, technisch bejaard, maar ook in het verzorgingstehuis is er leven. Roman.

  Meulenhoff - € 18,95 - ISBN 9789029089975

• 4

  Hendrik Groen

  Zolang er leven is

  Een nieuw geheim dagboek van Hendrik Groen, lid van de Oud-maar-niet-dood-club.

  Meulenhoff - € 19,99 - ISBN 9789029090766

• 5

  Griet Op de Beeck

  Kom hier dat ik u kus

  Psychologische roman over Mona. Als kind, als 24-jarige, als 35-jarige. En over de liefde.

  Prometheus - € 19,95 - ISBN 9789044623109

• 6

  Rodaan Al Galidi

  Hoe ik talent voor het leven kreeg

  Deels autobiografische roman over een jonge asielzoeker uit Irak. De schrijver won eerder de Literatuurprijs van de Europese Unie en zakte kort daarna voor zijn inburgeringsexamen.

  Uitgeverij Jurgen Maas - € 24,95 - ISBN 9789491921209

• 7

  Joël Dicker

  Het boek van de Baltimores

  Marcus Goldman onderzoekt waar het misging bij zijn rijke familie Goldman uit Baltimore. Al voor Het Drama zag je de scheuren in het vernis.

  De Bezige Bij - € 19,90 - ISBN 9789023496113

• 8

  Simone van der Vlugt

  Nachtblauw

  Jonge weduwe Catrijn moet kiezen tussen hart en hoofd. Roman tegen de achtergrond van het ontstaan van Delfts blauw.

  Ambo l Anthos - € 19,99 - ISBN 9789026332067

• 9

  Sophie Kinsella

  Shopaholic grijpt in

  Becky gaat naar Las Vegas met een ambitieus plan. Niet alleen leren gokken, maar ook haar vader zoeken, haar beste vriendin helpen en een appeltje schillen met Alicia.

  The House of Books - € 19,99 - ISBN 9789044347869

• 10

  Griet Op de Beeck

  Vele hemels boven de zevende

  Vijf zeer verschillende, met elkaar verbonden mensen en hun belachelijk mooie en geweldig lastige bestaan. Roman.

  Prometheus - € 12,50 - ISBN 9789044627695

Yfke bezocht de David Bowie tentoonstelling

Deze week heb ik voor het eerst sinds augustus 2015 een weekje vakantie – het begint al goed met een bezoekje aan de lezing van Griet Op de Beeck en hoewel ik van plan ben verder vrij weinig actiefs te ondernemen (nou ja, heel veel lezen en koffie drinken - mijn idee van ontspanning), staat er nog een cultureel uitstapje op het programma: de tentoonstelling David Bowie Is in het Groninger Museum.

Ik ben een van de vele vrouwen die in de jaren 80 opgroeiden en daar voor het eerst kennis maakten met David Bowie, in de rol
van koning Jareth, met z'n grijze maillot. Sindsdien ben ik altijd fan gebleven, van zijn muziek en van de vernieuwende, creatieve en steeds weer veranderende stijl van Bowie.

Toen het nieuws van zijn overlijden bekend werd, was ik zoals zovelen aangeslagen, gewoonweg stomverbaasd dat David Bowie niet meer leeft. Zelfs nu denk ik af en toe nog met verbazing 'hij is er gewoon niet meer'. Gelukkig is zijn erfenis er nog wel – muziek, kunstwerken, films, etcetera. Iemand schreef op Twitter 'Als je je verdrietig voelt, bedenk dan hoe oud de wereld is, en dat je er toch in bent geslaagd te leven in dezelfde periode als David Bowie'. Hoe suf het ook is, dat werkt voor mij erg troostend.

Het bezoeken van de tentoonstelling veranderde
van een vaag plan in een soort noodzaak. Nog even genieten van de muziek, de kostuums, de man, dat idee. Ik was benieuwd wat ze ervan zouden maken, wat er te zien zou zijn. Dus nam ik me voor om een kaartje te kopen – bij mij heeft zo'n voornemen altijd even een incubatietijd nodig, maar dan heb je ook wat.

Op dinsdagochtend toog ik zonder enige verwachting richting Groningen. Dit keer geen kans op verdwalen, want het museum ligt vrijwel direct tegenover het centraal station. Het plan was om me op te frissen bij het museum en nog even een hapje te eten in het restaurant daar, voordat het tijdvak waar ik een kaartje voor had zou beginnen, maar dat was iets te optimistisch gedacht; het restaurant zat hartstikke vol. Ik nam genoegen met een broodje bij de Appie en hoopte dat de drukte te maken had met andere tentoonstellingen, maar helaas. Zelfs op een doordeweekse dag buiten vakantietijd is David Bowie Is dus behoorlijk populair, wat natuurlijk niet gek is maar wel jammer, omdat de tentoonstelling is opgezet in redelijk kleine ruimtes. Dat werkt niet altijd even goed, zeker niet als jij 1 meter 65 bent en je op de een of andere manier alleen maar mensen van 1 meter 80 en hoger treft. Maar goed, je kunt niet alles hebben.

In de verschillende ruimtes spelen een of meerdere periodes uit of aspecten van Bowie's carrière de hoofdrol, bijvoorbeeld zijn jeugd en eerste muzikale ondernemingen of zijn Berlijn-periode, om maar wat te noemen.
De hoeveelheid voorwerpen/rekwisieten is daarbij aangenaam verrassend! Foto's (bijv. van Bowie als baby van 10 maanden), brieven, schilderijen die Bowie maakte (van Iggy Pop), vele pagina's met songteksten, en ook kostuums en accessoires uit zijn video's en films zijn in glazen vitrines geordend, for your enjoyment. Er was zelfs een hele muur gewijd aan de cut-up techniek die hij gebruikte, met videobeelden, een cut-up set en voorbeelden op papier.

The Archer, John Rowlands

Wat kostuums betreft was alles te bewonderen, van de nauwsluitende tricot van Ziggy Stardust tot de jas met puntige schouders uit Little Wonder; alles gedrapeerd op paspoppen voorzien van een David Bowie masker. Aan het begin van de tentoonstelling is ook een van mijn favorieten, het gestreepte bodysuit dat Kansai Yamamoto voor Bowie ontwierp, te bewonderen.
Het poppenpaartje van o.a. de muziekvideo voor Where Are We Now? was een bijzonder rekwisiet om in het echt te zien, maar het mooiste vond ik toch de rijzweep en kristallen bol uit Labyrinth (de wederhelft riep meteen 'echt nep!' maar ik zweer erbij dat het de echte waren en oh wee wie me dat wil ontnemen). Fans kunnen serieus hun hart ophalen aan de hoeveelheid materiaal, als ze net zulke grote nerds zijn als ik.

De audiogids was trouwens ook ideaal. Wanneer hij het deed dan.

Het is de bedoeling dat de gids registreert waar je bent en vervolgens het juiste audiofragment start. Meestal ging dat goed, maar op een gegeven moment ging de audio na een korte pauze niet meer aan toen dat moest. Uiteindelijk gebeurde dit pas een stuk later. De audiogids laat je luisteren naar interviewfragmenten en speelt David Bowie-liedjes af. Zo kun je niet alleen nog eens genieten van je favoriete muziek, maar ook van de andere museumbezoekers die vaak, misschien niet eens bewust, staan mee te deinen op bijvoorbeeld Starman.

Het enige grote nadeel vond ik de laatste ruimte. Deze dient als een soort concertzaal. Ook hier zijn een soort paspoppen met kostuums neergezet; mensen kunnen hier gaan zitten en kijken naar optredens – althans, dat denk ik, ik was hier maar heel, heel even. Het is namelijk een leuk idee (en goed begaanbaar voor mensen in een rolstoel!), maar het hoge volume is een probleem. Ik ben vast niet de enige die gevoelig is voor bepaalde prikkels en voor wie veel lawaai een aanslag is op het lichaam. Ik ga redelijk vaak naar concerten, maar heb daar de nodige voorbereidingen voor nodig. Ik wist dan ook niet hoe snel ik me uit de voeten moest maken – niet echt een prettige afsluiting van een voor de rest behoorlijk geslaagd museumbezoek.

Behalve dat minpuntje is David Bowie Is gewoonweg een mooie tentoonstelling, die een goed overzicht geeft van de creatieve carrière van Bowie. Ik vond het heerlijk om een uur te kunnen ronddwalen in de wereld van 'De Bow' en ben het Groninger Museum dankbaar dat ze de tentoonstelling hebben verlengd. Als je de kans krijgt om voor 10 april naar David Bowie Is te gaan, dan zou ik dat zeker doen. De drukte en de wat rommelige looproute moet je maar voor lief nemen, want hoe vaak krijg je nou de kans om zoveel Bowie bij elkaar te zien?

Yfke

Nodig van Joelle Charbonneau

Het verhaal

Noodzakelijk? Onontbeerlijk? Vereist? Essentieel? Geboden? Onmisbaar? Wat heb je nodig? Realiseer je wel... niets is voor niets... Er is een groot verschil tussen iets graag willen en iets echt nodig hebben... Er is een social medium, nieuw en hip, je kunt je erbij aansluiten. Je hoeft maar één vraag te beantwoorden: Wat heb je NODIG? Iedereen doet het. Dus waarom zou jij het niet doen? Eén voor één sluiten de tieners in Nottawa, Wisconsin, zich aan bij het nieuwste en hipste sociale medium, NODIG. Om toegang te krijgen moeten ze een op het oog eenvoudige vraag beantwoorden: wat heb je nodig? Een nieuwe iPhone? Een backstagekaartje voor een concert? In ruil voor een schijnbaar simpele taak, zal NODIG het verzoek inwilligen. Iedereen doet het. Dus waarom zou jij het niet doen? Kaylee Dunham weet wat ze nodig heeft - een nier voor haar zieke broer. Ze gelooft niet dat een sociaal netwerk zou kunnen helpen, maar ze heeft niks te verliezen.

Cover

Een meisjesgezicht, close-up. Rechts groot het woord nodig.

Niet een heel bijzondere cover. De titel neemt de meeste ruimte en aandacht in beslag. Ik zou hem niet zo heel snel oppakken in de winkel.

Mijn mening

Willen: een verlangen om iets te bezitten of te doen; een wens.

Nodig hebben: iets essentieeld wat vereist is, omdat je niet zonder kunt leven.

Wat heb jij nodig?

Nodig is een nieuw socialmediaplatform in de stad Nottawa in de VS. Je kan er alleen op uitnodiging lid van worden. En je moet iets vragen waarvan je denkt dat je het nodig hebt.

Veel van de tieners kiezen voor smartphones, laptops, geld enz. Maar er zijn er ook die wat extremere dingen durven te vragen: dat de honden van de buren stoppen met blaffen, een pistool, een nieuwe nier voor een broertje.

De tegenprestraties die de tieners moeten leveren worden ook steeds extremer, tot hoever zijn ze bereid te gaan? En wie zit er eigenlijk achter?

Tijdens het lezen moest ik de hele tijd denken aan de film The Wave die ik verplicht op de middelbare school heb moeten kijken. Ook in die film ging het erom om te kijken hoe ver de tieners bereid zijn te gaan voor hun eigen gewin. En net zoals in dit boek, blijkt dat behoorlijk ver te zijn.

Het onderwerp is verontrustend. Het gaat over beïnvloeding, erbij willen horen. Maar ook zie ik een waarschuwing voor de kracht van socialmedia. Goed beschouwd is het allemaal niet zo onschuldig als het lijkt. Want eenmaal op internet: voor altijd op internet.

Je beleeft het boek vanuit het perspectief van verschillende van de tieners. Je krijgt een inkijkje in hun gedachtengang en de redenen van hun "nodig". Door het vanuit de verschillende tieners te beschrijven krijg je nog beter een idee hoe groot de invloed kan zijn, en in dit geval is, van zo'n platform.

Het is een Young Adult, maar voor volwassenen zeker ook heel interessant om te lezen. Een aanrader wat mij betreft.

4 sterren

De poppenspeler van James Carol

In De poppenspeler van James Carol, staat profiler Jefferson Winter te kijken naar het vierde slachtoffer van een killer-die-niet-dood. Een maniak die zijn slachtoffers nét in leven houdt. Ze zijn hulpeloze kasplantjes geworden met messteken over hun hele lichaam. Alleen hun gezicht is ongeschonden gelaten.
Rachel Morris maakt zich op voor een date met een man met wie ze al maanden chat. Ze zit in een ongelukkig huwelijk en deze chatvriend begrijpt haar zó goed. Zij wordt het volgende slachtoffer. Maar is deze maniak wel de échte kwade genius, of is er iemand anders die de regie voert over de gruwelpraktijken?

Cover
Een arm met daaraan draadjes. En 4 papieren bootjes. Blauw. Intrigerend, zeker in combinatie met de titel.

Mijn mening
Geen moordenaar in deze thriller. Nee, deze dader laat zijn slachtoffers in leven. Nou ja, leven...Ze ademen en kunnen nog bewegen. Maar verder zijn ze levenloos. Daardoor is deze dader naar mijn mening nog gruwelijker dan de meest zieke moordenaar. Dat maakt het verhaal meteen ook interessant. Waarom de slachtoffers in leven laten? En waarom op deze manier, als een soort wandelende kasplantjes?

Het verhaal wordt vanuit 2 perspectieven verteld.
Rachel, het laatste slachtoffer. Je leest hoe de dader haar te pakken krijgt. Wat hij met haar doet tijdens de opsluiting. Hoe hij haar martelt. Maar ook hoe zij zich er tegen probeert te blijven verzetten.
Profiler Jefferson Winter. In eerste instantie dacht ik dat het een vrouw was. Geen idee waarom ik dat idee had, maar ik was echt verbaasd dat het een man bleek te zijn.
Winter is opgeleid bij de FBI maar werkt nu zelfstandig. Overal ter wereld wordt hij ingehuurd om te profilen. Dat komt hem goed uit, want hij worstelt met de daden van zijn vader.
Winter is iemand die zich niet aan de regels houdt, voor hem telt maar 1 ding: het resultaat.

Het duurde even voor ik echt in het verhaal kwam, maar toen het mij te pakken had kon ik niet meer stoppen met lezen. Fijn geschreven. Korte hoofdstukken en door de wisselingen in perspectief bleef het interessant. Ik zou het boek zeker aanraden, al is het soms niet helemaal geschikt voor mensen met een zwakke maag ;).

4 zeer verdiende sterren

Juul

Over Morgen ben ik beter van Evert Hartman

Morgen ben ik beter...

Dit vat wel zo'n beetje de levenshouding van mijn moeder samen.

Mijn moeder was net iets ouder dan ik nu toen ze de diagnose Ziekte van Wegener kreeg. Dat is een auto-immuunziekte, met andere woorden: ze maakt haar eigen lichaam ziek.

Sinds die 20 jaar heeft mijn moeder veel moeten inleveren. En van alles erbij gekregen, denk hierbij aan longemfyseem en botontkalking, ze is inmiddels 16 centimeter gekrompen. 

Ze kan niet meer zelfstandig lopen, zelfs met rollator gaat het moeizaam. 

En toch...Tot een jaar geleden was ze er nog van overtuigd dat ze weer zou fietsen. En daar knokte ze hard voor. Ze wist ook zeker dat het haar zou lukken: Morgen ben ik beter...

En zo weet ze nu ook zeker dat ze weer zelfstandig zal lopen. Hetzij met dan wel zonder rollator. Dat is geen vraagteken, nee, voor mijn moeder is het een vaststaand feit, want: Morgen ben ik beter...

Kortgeleden heeft ze te horen gekregen dat het allemaal echt niet meer beter zal worden. Alleen maar slechter. Dat wil niet zeggen dat ze opgegeven is, zeker niet. Maar elk stapje achteruit zal niet meer vooruit gaan. Volgens de artsen.

Dan kennen ze mijn mama nog niet! Mijn moeder is van: ik wil dus ik kan! Ze zal blijven vechten, voor vooruitgang, totdat ze in haar kist ligt. Hopelijk over een heleboel jaar pas!

Mijn moeder is een krachtige vrouw, die haar kop niet laat hangen en die altijd blijft denken:

Morgen ben ik beter...

Julia

Leesweek van een boekenwurm

Wij krijgen regelmatig manuscripten en vooruitleesexemplaren toegestuurd. Best leuk vind ik. De manuscripten komen niet altijd op de markt, maar het is leuk om tips tot verbetering te geven. Ik ben niet van de fouten op taalgebied er uit te halen, maar ben op het verhaal zelf zeer kritisch. Zoals anderen zich kunnen verbazen over dtjes en tjes, zo verbaas ik mij regelmatig bij een officieel uitgebracht boek over dingen die gewoon niet kloppen. Dingen die als ze wel klopten een boek tien keer zo spannend hadden gemaakt in het geval van een thriller.
Maar zulke boeken las ik de afgelopen weken niet.
Ik zat wel even in de thrillersfeer, want ik las:

Karin Fossum met Veenbrand
Een zeer goede psychologische thriller. Een echte mustread. Ik las hem in 1 ruk uit en dat gebeurt mij niet heel vaak, Deze week op dit blog de recensie.

Sterre Carron met Indra
Ik mocht hem vooruit lezen, want 1 april komt hij uit. Het is haar beste. Ze heeft zich tot een echt goede schrijver ontwikkelt. Scherper en dieper zijn de verhaallijnen. Ook deze had ik snel uit.

Toen begon ik in twee boeken, maar bleken mijn medebloggers met dezelfde boeken bezig te zijn. Flauwekul om hetzelfde voor een recensie te lezen. Dus ik legde Pluche van Femke Halsema weg, terwijl het echt een leuk en open boek is over haar tijd in de politiek.
Ik begon in Joachim Meyerhoff, maar er kwam het verzoek of ik een andere thriller wilde vooruitlezen die 11 april uitkomt. Braaf als ik ben voer ik dat dan uit. Your wish is my  command..

Ik heb twee heerlijke boekenuitjes gehad. Ik ontmoette mijn schrijversidool Griet op de Beeck en die viel totaal niet tegen. Integendeel: ik ben nog meer lyrisch nu. Wat een geweldig wijf!
Ook liep ik rond op de boekpresentatie van Patricia Snel en zag veel Bekend Nederland. Nu staat er nog maar 1 persoon op mijn bucketlijst, maar die liep er niet rond. Helaas. Binnenkort een hernieuwde poging bij een volgende boekpresentatie waar oa Linda de Mol gaat rondlopen. We zullen haar eens gaan vragen naar haar leesgedrag.
Wat gaat er de komende week door de handjes? 
In ieder geval Bus van geluk van Laurens Nutbey: een verhalenbundel met verhalen met een twist. Ik las er al twee en vond ze geweldig. Verder plan ik niet meer: ik kijk gewoon welke boek op een dag het hardst roept

Gij nu van Griet op de Beeck

De Auteur

Griet Op de Beeck is schrijver. Het heeft Griet Op de Beeck tijd gekost om de moed te verzamelen om te durven debuteren. Voor ze voltijds schrijver werd koos ze twee verschillende vluchtwegen. Ze was eerst een aantal jaren dramaturg in het theater (voor gezelschappen als Compagnie De Koe en Het Toneelhuis), en nadien maakte ze grote interviews, een aantal jaren voor HUMO, later voor De Morgen. Nu ze eindelijk is geworden wie ze eigenlijk altijd al was, wil ze nooit meer iets anders doen dan fictie schrijven. Ze debuteerde op 31 januari 2013 met Vele Hemels Boven De Zevende. Eind september 2014 verscheen Kom Hier Dat Ik U Kus, en in 2016 verscheen op 19 februari de derde titel; Gij Nu.
In hetzelfde jaar schrijft Griet Op de Beeck ook een toneeltekst voor Alexandra Broeder (Het Nationale Toneel in Amsterdam) en voor een project rond Die Sieben Tödsünden, een opera van Weill en Brecht voor het Delft Chamber Music Festival. Daarnaast werkt ze aan haar vierde boek. Elke zaterdag publiceert ze een column in de cult bijlage van De Morgen.

Bron: http://www.grietopdebeeck.be/

Het Verhaal

Vijftien heel verschillende mensen. Allemaal op een bepalend moment in hun leven, zo'n moment waarop de dingen ontploffen of imploderen, stilvallen of deblokkeren, kapotgaan of ten goede keren.
Gij nu gaat over wurgende eenzaamheid. Over vluchten en ontsnappen, wat geenszins hetzelfde is. Over verledens die je blijven achtervolgen, tot je beter leert te weten. Over de liefde die kan helpen, als je dat durft toe te laten. Over het verlangen om gezien te worden, de verschroeiende dwang om het goed te doen, de angst voor het geluk, vaak groter dan die voor het verdriet, de opmerkelijke veerkracht van wie weigert op te geven. En over de heftige wereld die het soms zelfs de dappersten onmogelijk maakt.
Griet Op de Beeck heeft geen roman geschreven, maar Gij nu is geenszins een verzameling per ongeluk bij elkaar geplaatste verhalen. Het is wel degelijk de bedoeling om bij het begin te beginnen en door te lezen tot het eind, om dan te ontdekken dat het boek meer is dan de droge optelsom van de afzonderlijke delen. Niet omdat er anekdotische verbanden zouden bestaan, maar omdat de schrijver probeert op deze manier iets te vertellen wat de lotgevallen van de vijftien individuen ver overstijgt.

De Omslag

Een foto van een schriel jongetje in boxershorts met een paar bokshandschoenen: een beeld van kwetsbaarheid en moeten vechten. Ik voel me er wat ongemakkelijk bij, waarschijnlijk door die kwetsbaarheid. Meestal doet een omslag me niet bijzonder veel, dus goed gekozen!

Wat ik ervan vond

Oké, ik wil even voorop stellen dat ik doorgaans niet zo snel 4 of 5 sterren geef – voordat ik die naam straks krijg. Ik heb het met een paar boeken gewoon zeer getroffen! Meestal kan er niet meer af dan een 3 bij mij. Gij Nu was (helaas, gelukkig) ook zo'n goed boek. Opgepikt bij de lezing van Griet op de Beeck in boekhandel Paagman (zie Juul's verslag) en in een dag uit gelezen. Was het zo goed? Ja, zo goed was het echt.
De verhalen in Gij Nu gaan over vijftien heel verschillende mensen en wat deze verhalen zo bijzonder,, grappig, schrijnend of ronduit hartverscheurend maakt, is de beslissing om (niet) te handelen. In de lezing van Griet drukte ze ons al op het hart om toch vooral voorbij de schaamte te gaan die ons tegenhoudt en te worden wie we nu eigenlijk zijn. Deze verhalen zou je kunnen zien als een handleiding met demonstraties van hoe mooi het leven kan zijn als je besluit te handelen – omdat zelfs wanneer het gevolg van je handelen niet prachtig is, je in ieder geval in beweging bent en lééft en (hopelijk) eindelijk de catharsis krijgt die je altijd al verdiende. Geluk dat al niet meer werd verwacht, telt dubbel.

Daarbij bevatten de verhalen juweeltjes zoals 'Foto's zijn leugens op 10 x 15, hoogstens ensceneringen van het leven zoals de fotograaf wilde dat het was'. Bam, gewoon ineens dat soort mooie zinnen. Die krijg je erbij cadeau.

Na het lezen was ik wel enigszins van de kaart, maar wauw, wat een boek. Ik zou het aan iedereen willen aanraden.

Omslag: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Originaliteit: 5 sterren
Psychologie: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren

Conclusie: 4 sterren

Yfke Brandhout

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

In de brievenbus: Schittering van Margaret Mazzantini

Toen ik een poos geleden het persbericht van Schittering kreeg was mijn gedachte dat ik dit boek absoluut wilde lezen. Hoeveel moed is er nodig om jezelf te zijn? Een zo mooie levensvraag. Zeer benieuwd hoe de jongens in dit boek het doen...

En nog meer benieuwd naar de schijnbaar mooie schrijfstijl van Margaret Mazzantini.

EEN AANGRIJPEND VERHAAL OVER DE VRAAG HOEVEEL MOED ER NODIG IS OM JEZELF TE ZIJN
Twee jonge mannen, twee dubbellevens. Guido groeit op in een welgesteld gezin, zijn vriend Costantino is de zoon van de portier. Ze zijn van jongs af aan bevriend en voelen zich op een verwarrende manier tot elkaar aangetrokken. Tijdens een schoolreis naar Griekenland vindt er een eerste aarzelende toenadering tussen hen plaats, maar ze ontkennen allebei hun gevoelens. Daarna scheiden hun wegen en beiden beginnen aan een doorsneeleven. Costantino blijft in Rome, trouwt en krijgt twee kinderen. Guido komt in Londen terecht en trouwt met een vrouw die al een dochter heeft. Maar ze blijven een moeizame affaire in stand houden, die zich veelal afspeelt in hotels rond de luchthaven van Rome. Juist als ze allebei zeker weten dat ze niet langer zonder elkaar willen leven, slaat het noodlot toe.
Schittering is een aangrijpende roman over het zoeken naar identiteit, over schoonheid en schaamte, over zoeken naar de kern van je bestaan en anders durven zijn - en daarin de echte schittering van het leven ontdekken.

Leesweek van Julia

Hatsjoe!

Sinds ik zondag wakker werd met een doof oor loop ik snotterend door het huis. Dan weer doof, dan weer horend. Maar in zeker proestend. Vooral heel onhandig, en lezen gaat ook iets moeizamer.

Zaterdag was een topdag. Met Ink en Yfke bij Griet op de Beeck geweest. Er is al het een en ander over geschreven, maar ik wil toch nog een keer herhalen: wat een inspirerende vrouw!

De rest van de week was minder.

Dinsdag heb ik eigenlijk de hele dag met open mond naar de tv zitten kijken. Brussel....Wat afschuwelijk! En ja, ook zo dichtbij. Helemaal omdat iemand die ik ken in Brussel was. Maar hij is gelukkig ok. 

Ik word inmiddels heel erg verdrietig van al die aanslagen. En niet alleen die hier in Europa, nee ook de aanslagen in het Midden-Oosten en andere gebieden. Wat doe mensen elkaar aan?

Aan de andere kant las ik dat in de jaren '70 en '80 er meer aanslagen waren. Waarom is de impact nu dan zoveel groter? Lijkt het althans...

En Johan Cruijff overleden. Ondanks alles toch onverwacht...

Maar las ik dan ook nog? Jawel, niet veel, maar wel wat.

* Kom hier dat ik u kus van Griet op de Beeck

  Het moge inmiddels duidelijk zijn: ik ben fan. Wat kan die vrouw mooi schrijven! Ik ben nog aan het broeden op de recensie. Maar   wat mij betreft een absolute aanrader!

* Hartslag van Tess Gerritsen

  Een wat vroegere thriller van Tess Gerritsen. Vertrouwd goed. Over de illegale handel in organen en gewetensconflicten.

  Ik herlas het boek in verband met de Reading Challenge. En dat is ook best wel weer eens leuk. Het was een tijd geleden dat ik       het boek gelezen had.

Er was ook nog een boek waar ik in begonnen was, maar waar ik best moeite had met de schrijfstijl. Het las, voor mij, niet fijn. Dat boek heb ik maar opzij gelegd. Er liggen nog veel andere boeken te wachten.

En nu?

* Als littekens jeuken van Jan Kouwenhoven

  Met enige twijfel ben ik aan dit boek begonnen. Het onderwerp is voor mij herkenbaar en kan daardoor confronterend zijn.

  Ik ben nu halverwege en het valt me alles mee. Het is een goed leesbaar boek.

  Het boek wisselt tussen het heden en het verleden van Freek. Langzaam vallen allerlei puzzelstukjes samen.

  Freek is als kind misbruikt door zijn oom. In het heden wordt hij van een onverwachte kant weer geconfronteerd met dat verleden.

* Nooit meer hetzelfde van Anja Du Bois

  Het verhaal van de Puttense moordzaak. Dit keer niet verteld door Peter R de Vries. Of de 2 mannen. Nee, dit keer lees je het         verhaal van de echtgenote van Herman Du Bois. Wat heeft de hele zaak met haar gedaan? Wat heeft het voor haar betekend?

  Ik heb, denk ik, alle uitzendingen van Peter R de Vries gezien over deze zaak. Ik vind het daarom ook interessant om dit verhaal     te lezen.

De komende dagen is het pasen. Ik wil iedereen fijne en gezellige paasdagen wensen. Hoe en met wie je het ook viert!

 

Enne...

Lees en geniet nooit met mate!

Liefs Julia

Rowling plaatst afwijzingsbrieven

J.K. Rowling wil beginnende schrijvers een hart onder de riem steken door het plaatsen van een paar afwijzingsbrieven die zij zelf mocht ontvangen voor zij miljoenen ging verdienen.

Zij heeft na het verschijnen van de Potter-boeken onder de naam Robert Galbraith de roman The Cuckoo's Calling naar verschillende uitgeverijen gestuurd. Deze uitgeverijen waren echter niet onder de indruk van Rowlings schrijfkwaliteiten. In de brieven wordt de schrijfster bijvoorbeeld aangeraden om langs boekwinkels te gaan om daar tips te krijgen. De uitgever Constable & Robinson schreef dat het boek niet zou kunnen leiden tot commercieel succes.

Uiteindelijk werd het boek toch door een uitgever opgepikt. Pas enkele maanden na het verschijnen van The Cuckoo's Calling lekte uit dat Robert Galbraith in werkelijkheid J.K. Rowling was. 

De schrijfster hoopt dat ze met de brieven beginnende schrijvers kan helpen. "Je moet alles riskeren. Je moet door blijven gaan."

Door: NU.nl